อัปลักษณ์
- [อับปะ] ว. ชั่ว (มักใช้แก่รูปร่าง หน้าตา) มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล เช่น รูปร่างอัปลักษณ์ หน้าตาอัปลักษณ์ อปลักษณ์ ก็ว่า. (ส. อปลกฺษณ
- ป. อปลกฺขณ).
- [อะปะ อับปะ] ว. ชั่ว (มักใช้แก่รูปร่าง หน้าตา) มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล เช่น หน้าตาอปลักษณ์ รูปร่างอัปลักษณ์. (ส.
- ป. อปลกฺขณ).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน