เชิง
- น. ตีนซึ่งเป็นฐานที่ตั้งของบางสิ่งบางอย่าง เช่น เชิงเทียน เชิงเขา เชิงกําแพง ชายหรือปลายของบางสิ่งบางอย่างที่ยื่นออกมา เช่น เชิงตะพาบนํ้า เชิงปลากราย เชิงเลน เชิงกลอน ริมหรือชายด้านล่างของผ้าที่มีลวดลายเช่นเชิงผ้า เชิงผ้าซิ่น.
- ก. แง่งอน กระบวน เช่น ทําเชิง เอาเชิง
- ท่าที ท่วงที เช่น คุมเชิง หยั่งเชิง ลองเชิง.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน