เฟื่อง
- น. เครื่องประดับอย่างหนึ่ง ทำเป็นสายห้อยโยงเป็นช่วง ๆ มีอุบะห้อยระหว่างเฟื่อง
- เรียกโรคที่มีเสมหะกําเริบว่า เสมหะเฟื่อง.
- ก. เจริญรุ่งเรือง รุ่งโรจน์ มีชื่อเสียงโด่งดัง เช่น เขากำลังเฟื่อง ความคิดเฟื่อง ชื่อเสียงเฟื่อง
- คล่องแคล่ว แม่นยำ เช่น จบปริญญาเอกมาใหม่ ๆ ความรู้กำลังเฟื่อง.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน