เละ
- ว. เปื่อยหรือแหลกเหลวจนไม่เป็นรูปเดิม เช่น ต้มข้าวต้มจนเละ น้อยหน่างอมจนเละ เฟะ หรือ แฟะ ก็ว่า
- เหลวเป็นปลัก เช่น ฝนตกถนนเป็นโคลนเละ
- ไม่แน่น เช่น คนแก่เนื้อเละ ผ้าเนื้อเละ
- โดยปริยายหมายความว่า สับสนวุ่นวายไม่เป็นระเบียบ เช่น ลูก ๆ ทำครัววางข้าวของกันไว้เละ พ่อแม่ไม่อยู่ บ้านเละหมด.เลอะเลือน.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน