เลิก

• ก. ยกหรือเปิดสิ่งที่ปูลาดหรือคลุมอยู่เป็นต้น เช่น เลิกเสื่อ เลิกผ้าคลุม นอนไม่เรียบร้อย ผ้านุ่งเลิกสูงขึ้นไป
• เพิกถอนสิ่งที่เคยปฏิบัติมา เช่น เลิกทาส เลิกประเพณีหมอบคลาน เลิกกินหมาก เลิกสัมปทานป่าไม้ผัวเมียเลิกกัน
• สิ้นสุดลงชั่วคราวหรือตลอดไป เช่น โรงเรียนเลิกแล้วกลับบ้าน เลิกเรียนเพราะจบชั้นสูงสุดแล้ว เมื่อก่อนเป็นนักแสดงเดี๋ยวนี้เลิกแล้ว หยุด งดกระทำสิ่งซึ่งกำลังทำอยู่ เช่น เลิกพูด เลิกกิน เลิกเล่น.

• [v.] stop
• [syn.] เลิกล้ม,ล้มเลิก,ยุติ
• [v.] separate
• [v.] open

คำเต็มภาษาอังกฤษkill

คำเต็มภาษาไทยเลิก