เหลี่ยม

• [เหฺลี่ยม] น. ด้านที่เป็นสัน
• เส้นประกอบมุมของรูปที่มีด้านตั้งแต่ ๓ ด้านขึ้นไป
• ส่วนสัดของขาที่ใช้ในการรํา คู่กับ วง คือ ส่วนสัดของมือที่ใช้ในการรํา. ว. เป็นสัน เช่น บวบเหลี่ยม เหลี่ยมเพชร เหลี่ยมเขา.
• [เหฺลี่ยม] น. ชั้นเชิง.
• [เหฺลี่ยม] ดู กระมัง ๒.

• [n.] a corner, an angle, a solid angle, an edge, a ridge
• [n.] tricks,finesse = เหลี่ยมคู

ชื่อสามัญภาษาไทยเหลี่ยม

ชื่อสามัญภาษาอังกฤษSMITH'S BARB