แกล้ง
- [แกฺล้ง] ก. ทําให้เดือดร้อนรําคาญ เช่น เขาแกล้งฉัน แสร้ง เช่น เขาแกล้งทําเป็นปวดฟัน จงใจทํา พูด หรือแสดงอาการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้เขาเสียหาย อาย เดือดร้อน ขัดข้อง เข้าใจผิด เป็นต้น เช่น ข้าพเจ้าไม่ได้ทําผิดเลยแต่เขาแกล้งใส่ร้าย
- (โบ) ตั้งใจ จงใจ เช่น แกล้งประกาศแก่สงฆ์. (ม. คําหลวง วนปเวสน์).