แยก

• ก. ทําให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน เช่น แยกกลุ่มประชุม แยกกล้วยไม้ กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน เช่น แผ่นดินแยก แตกหรือทําให้แตกออกเป็นทาง เช่น แม่นํ้าแยก ทางแยก ไม่รวมกัน เช่น แยกกันอยู่.

• [v.] divide
• [syn.] แบ่ง
• [ant.] รวม

• [n. vt.] a side road, a byroad, a crossroad
• [n. vt.] a junction (of six roads),an intersection
• [n. vt.] a parting (of ways)
• [n. vt.] (of a couple) to part

คำเต็มภาษาอังกฤษbranch

คำเต็มภาษาไทยแยก