แรง
- น. กําลัง เช่น แรงคน ไม่มีแรง มีแรงมาก ออกแรง อํานาจ เช่น แรงเจ้าที่แรงกรรม. ว. ฉุน จัด กล้า เช่น กลิ่นแรง
- ใช้กําลังกระทําถึงขีด เช่นอย่าทำแรง ตีแรง ๆ แข็ง มีกําลัง
- ศักดิ์สิทธิ์ เช่น ที่นี่เจ้าที่แรง
- อัตราการทำงาน กำหนดเป็นกำลังคนต่อช่วงเวลาหนึ่ง เช่น งานนี้ต้องใช้ ๑๐แรง. ก. ออกแรง
- หมกมุ่น เช่น แรงเสพ แรงเล่น.
- (วิทยา) น. อิทธิพลภายนอกใด ๆ ที่เปลี่ยนแปลงหรือพยายามทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสถานะอยู่นิ่งหรือสถานะการเคลื่อนที่ของเทหวัตถุด้วยอัตราเร็วสม่ำเสมอในแนวเส้นตรง.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน