แหนบ
- [แหฺนบ] น. เครื่องสําหรับถอนหนวดถอนคิ้วเป็นต้น รูปคล้ายคีมเล็ก ๆ
- แผ่นเหล็กขนาดยาวต่าง ๆ กันซ้อนกัน หรือชิ้นเหล็กที่ขดเวียนเป็นวงสําหรับรับความสะเทือนหรือบังคับความเร็วเป็นต้น เช่น แหนบรถยนต์
- เครื่องระลึกที่ใช้เสียบปากกระเป๋าบนของเสื้อนอก
- ซองบรรจุกระสุนปืนเป็นตับ
- ลักษณนามเรียกของบางอย่างเช่นซองธูปหรือใบตองที่พับ เช่น ธูปแหนบหนึ่ง ใบตอง ๒ แหนบ. ก. กิริยาที่เอาของ ๒ สิ่งหนีบอย่างแหนบ เอานิ้วมือบีบทํานองหยิกแต่ไม่ใช้เล็บ
- กิริยาที่สัตว์บางชนิดกัดไม่ถนัดหรือกัดหยอก ๆ เช่น หมาแหนบ แมวแหนบ
- โดยปริยายหมายความว่า เม้มเอาไว้
- เหน็บแนม กระแหนะกระแหน (ใช้แก่กริยาพูด).
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน