โคม
- น. เครื่องครอบตะเกียงเพื่อบังลมหรือบังคับแสงไฟ ตะเกียงเครื่องตามไฟ หรือเครื่องให้แสงสว่างซึ่งมีเครื่องบังลมหรือเครื่องบังคับแสงไฟเช่นนั้น ใช้ตั้ง หิ้ว หรือแขวน เช่น โคมไฟฟ้า ลักษณนามว่า โคม ดวง ใบ ลูก เรียกชามอย่างเก่าขนาดใหญ่ รูปคล้ายโคม ว่า ชามโคม ลักษณนามว่า ใบ ลูก.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน