ยุคทองคะนองเกม บรรยากาศร้านเกมยุค 90 ที่เด็กยุค Smart Phone ไม่เข้าใจ !! EP.1

ในยุคที่ไม่ว่าหันทางไหนก็เจอร้านเกมอยู่ทั่วทุกพื้นที่ เชื่อเลยว่าใครทีอายุเกิน 25 น่าจะพอทันยุคสมัยที่ร้านเกม เฟื่องฟูอย่างที่สุด หากใครเคยสัมผัสร้านเกมสมัยนั้น มาลองดูครับว่าเคยสัมผัสประสบการณ์อะไรกันบ้าง

• ยุคทอง คะนองเกม หลายสิ่งที่วัยรุ่นยุคนี้ ไม่มีวันได้เห็นอีกต่อไป EP.2

บรรยากาศคนแน่นขั้นสุด เสียงเกมระคน ปนเสียงด่า สนั่นระดับ 120 เดซิเบล

การก้าวเปิดประตูเข้าไปในร้านเกม เหมือนการเข้าสู่ดินแดนมหัศจรรย์ ที่เสียงบรรยากาศการเล่นของทุกคนในร้าน จะกระทบเข้ากับประสาทหู และภาพที่ทุกคนเดินกันขวักไขว่ ปลุกอารมณ์เหล่า Gamer ให้มีไฟขึ้นมา หลังการเรียนที่ดูดพลังชีวิตเหล่า Gamer ไปครึ่งค่อนวันให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง

หากใครที่ทันร้านเกมในยุคนั้น จะจำภาพได้ว่า ร้านเกมที่ใกล้แหล่งสถานศึกษา ที่มีเด็ก ๆ มารอคิวเล่นเกมกันเยอะมาก ชนิดยืนกันเต็มทุกตารางนิ้ว ในร้านจะเต็มไปด้วยเสียงคนเล่นเกม ปนเสียงสบถทุกชนิดสุดจะหาคำบรรยาย อาจเพราะอารมณ์ทุกคนในร้านที่พลุ่งพล่านถึงขีดสุดความมันส์ หรือเพราะนั่งห่างกับเพื่อน จนต้องตะโกนสื่อสารกันก็เป็นเรื่องที่สุดจะเดา

 

พ่อแม่มาตามเด็กในร้านเกม

สำหรับลูกหลานบางบ้านที่ติดลมเล่นเกมไม่เลิก บางครั้งหากเรานั่ง ๆ อยู่จะได้เห็นบรรยากาศสุดอึดอัด ที่แม่หรือพ่อเด็กมายืนแผ่รังสีอำมหิตใส่ลูก ว่าเมื่อไรจะเลิกและกลับบ้านสักที บางรายบอกแม่ให้รอก่อน จะจบแล้ว บางรายร้องงอแงไม่ยอมกลับ บางรายแม่มายืนด่าสนั่น พร้อมลากตัวกลับบ้าน หรือที่พีคสุดแม่มายืนถือไม้เรียว พร้อมหวดก็มีให้เห็นบ่อย ๆ (ตามร้านเกมใกล้บ้าน)

วิญญาณโค้ช พรายกระซิบหลังเบาะ ไม่ต้องอัญเชิญ

ไลฟ์โค้ชยุคแรกที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายสักบาท แต่ทะลึ่งมาไกด์ให้ฟรี หาได้ง่าย ๆ อยู่ที่หลังเบาะคุณ พวกเขาเต็มใจขันอาสาเล่นแทนให้ได้ พร้อมวิจารณ์การเล่นเราชนิดไม่เกรงใจ น้ำลายกระเด็นเต็มหัวคนนั่ง บางรายหนักถึงขั้นเอ่ยปากรบเร้าว่า " มาเดี๋ยวผมเล่นให้ แป๊ปเดียว " พร้อมชิงตำแหน่งเป็นผู้เล่นซะเอง พอเล่นเสร็จขิงเราต่ออีก "นี่ไงพี่ผ่านแล้ว แบบนี้ง่าย เชื่อผม" ตังค์เอ็งก็ไม่จ่าย แถมรู้ทุกเรื่อง !! 

ใครเลิกเรียนก่อนได้เปรียบ !! วิ่งสับไปร้านเกม

ในสมัยที่การปล่อยนักเรียนเลิกเวลาบ่าย 3 กว่า ๆ นั้น ทุกอย่างก้าวที่พ้นจากโรงเรียน คือการแข่งขัน เพราะหลายคนใจก็คงอยากเล่นเกมสุดโปรดกับเพื่อน จนทำให้เด็ก ๆ สมัยนั้นหลายคนต้องรีบวิ่งบ้างก็เดินเร็ว ๆ เพื่อไปจับจองที่นั่งในร้านเกม ซึ่งที่นั่งมันจะเต็มในเวลาไม่นาน หากใครช้าต้องรอกันหงิกไม่ต่ำกว่า 1-2 ชั่วโมง ยิ่งบางร้าน แค่มองไปในประตูกระจก ก็เห็นคนแน่นจนต้องถอดใจ ย้ายร้านกันทีเดียว 

เอาล่ะครับประสบการณ์ในสมัยก่อนยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้ หากใครมีประสบการณ์ที่มากกว่านี้ ก็ถือว่าประสบการณ์สูงพอตัว ขอให้เก็บมันไว้ในความทรงจำครับ เพราะเราคงจะไม่ได้เห็นมันอีกต่อไปแล้ว