ยาเสพติดรุนแรงที่เรียกว่าเทคโนโลยี

โลกที่คุณอยากลิ้มลอง โลกที่คุณอยู่กับจินตนาการ และโลกที่คุณเข้าใจได้แสนยากเย็น นั่นก็เป็นนิยามกลายๆ ของเทคโนโลยี ผู้ซึ่งนำพาให้เกิดความกระหาย ทำให้คุณต้องอยู่กับมันไปอย่างไม่รู้ตัว

ถ้าเราย้อนหลังไปในสมัยก่อนคริสตกาล หรือ พุทธกาลก็แล้วแต่ การดำรงชีวิตของมนุษย์นั้นต้องมีความอยู่รอด เพื่อการรักษาชีวิต หรือการดำรงเผ่าพันธุ์ซึ่งนั่นถือเป็นสิ่งที่ทำให้มนุษย์นั้นเกิดการเรียนรู้อย่างค่อยเป็นค่อยไป และเมื่อการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องเกิดขึ้น ทำให้เกิดการพัฒนาในรูปแบบต่างๆ ของการดำรงชีวิต และนั่นถือเป็นการเริ่มต้นเทคโนโลยีในก่อนยุคตกาล ไม่ว่าจะเป็นการใช้หินกระทบกันจนเกิดเป็นไฟเพื่อให้ได้ความร้อน หรือการเหลาไม้ให้กลายเป็นอาวุธสำหรับการเรียนรู้ และการดำรงชีพ

การเริ่มต้นของเทคโนโลยีที่ดูจะเป็นรูปธรรมและมนวตกรรมล้ำหน้าที่สุด ถ้าเราย้อนหลังไปเมื่อ 20-30 ปีก่อนนั้น ก็ได้เริ่มมีเทคโนโลยีไม่ว่าจะเป็นคอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มือถือ อินเทอร์เนต รถยนต์ เครื่องบิน กล้องถ่ายรูป และอีกหลายๆ อย่าง ที่เป็นสุดยอดนวตกรรม ไม่นับรวมถึงเทคโนโลยีเก่าแก่ต่างๆ ซึ่งเหล่านี้ดูเหมือนจะอยู่คู่กันมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

จนเมื่อเราย้อนหลังไปซัก 10 ปี ที่ผ่านมา โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ และ อินเทอร์เนต จะเข้ามามีบทบาทต่อชีวิตประจำวันเป็นอย่างมาก การผลิตเทคโนโลยีเหล่านี้เป็นแบบก้าวกระโดดอย่างมาก มีแบบใหม่ๆ รุ่นใหม่ๆ ออกมาไม่ซ้ำแต่ละวัน มันจึงเป็นสิ่งยั่วยวนมนุษย์ที่ทำให้เกิดความอยากที่จะสัมผัส อยากลองใช้ ถึงนวตกรรมนั้นๆ มันเหมือนขนมเค้กอันหอมหวานที่ทุกคนอยากลิ้มลอง และมันเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ เมื่อได้ลองแล้วร้อยละ 90 ต้องบอกว่าชอบหรือคุณจะปฏิเสธ

และในปัจจุบัน เทคโนโลยีมีราคาที่ถูกลงป็นอย่างมาก ทำให้มนุษย์เกิดการโหยหาอย่างไม่คิดอะไร เพราะด้วยความที่มีราคาถูก และอรรถประโยชน์เกินคาด ทำให้เราใช้มันอย่างบ้าคลั่ง ทุกวันนี้แทบละร้อยละ 99 ในชีวิตคนเมืองมีโทรศัพท์มือถือ ทั้ง Smartphone ก็ดี Feature Phone ก็ดี รุ่นเล็ก รุ่นใหญ่ ไม่เกี่ยง ลูกเล็ก เด็กแดง พกโทรศัพท์มือถือกันให้เกลื่อเมืองกันไปหมด ใช้เวลาเพียประมาณ 10-15 ปี ที่เทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือเติบโตอย่างรวดเร็วมาก มาพอๆ กับ เทคโนโลยีของ คอมพิวเตอร์ อินเทอร์เนต ที่ใกล้ตัวและจับต้องได้ง่ายที่สุด

ทั้งเรื่องของราคา ความต้องการ ความสะดวก หลายๆ อย่าง เราอยู่กับสิ่งเหล่านี้ ตลอดเวลา 24 ชั่วโมง แน่นอนว่า โทรศัพท์มือถือจะอยู่กับคุณคู่กาย อีก 8-10 ชั่วโมงหรือมากกว่านั้นคุณจะอยู่กับคอมพิวเตอร์ และมากกว่า 10 ชั่วโมงที่คุณจะ ออนไลน์อยู่ในโลกของไซเบอร์ คุณอาจจะรู้สึกหงุดหงิด ถ้าคุณลืมโทรศัพท์มือถือ หรือ รู้สึกแปลก ๆ ที่คุณไม่ได้ออนไลน์ หรือ รู้สึกแปลกที่คุณไม่ได้จับต้องเทคโนโลยีเหล่านี้

ผมเชื่อว่าหลายๆ คน อาจจะมีอาการนี้ให้เห็นถ้าวันนั้นไม่ได้จับต้องเทคโนโลยีเลย ในชีวิตประจำวันทุกคนใช้มันจนมันเป็นปัจจัยของชีวิตไปแล้ว หากขาดไปก็จะต้องดิ้นรนหามันมาใหม่ จริงหรือไม่? คุณจะไม่ใช้โทรศัพท์มือถืออีกเลยได้หรือไม่? คุณจะไม่ใช้คอมพิวเตอร์ได้หรือไม่? และคุณจะไม่ออนไลน์ได้หรือไม่? ซึ่งโลกทุกวันนี้ทำให้มนุษย์ต้องเกิดการเข้าถึงเพื่อที่จะได้รับรู้ความเป็นไปของการดำรงชีวิต การดำเนินชีวิต การพัฒนาในด้านต่างๆ ของสรรพสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ และมีความอยาก เพราะมันทำให้เกิดการอยากรู้อยากเห็น สัญชาติญาณของมนุษย์ คือต้องมีส่วนร่วมของความเป็นไปต่างๆ

 

เทคโนโลยีทำให้มนุษย์สะดวกมากขึ้น ใกล้กันมากขึ้น เกิดสิ่งที่เรียกว่าสังคมเทคโนโลยีมากขึ้น ทำให้กลายเป็นสิ่งเสพติดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ บางคนติดมากขนาดกินไม่ได้ นอนไม่หลับ อยู่กับมันทั้งวันทั้งคืน และการพัฒนาอย่างหยุดไม่อยู่ในโลกของการนวตกรรมนั้น ก็กลายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องไขว่ขว้าหามาให้ได้ บางคนใช้เพราะอยากเท่ บางคนใช้เพราะความจำเป็น บางคนใช้เพราะหน้าที่ ซึ่งก็แล้วแต่บทบาทต่างกันไป

ใช้อย่างพอดี ใช้อย่างรู้คุณค่า อย่าให้เทคโนโลยีที่ทำให้เกิดความใกล้กัน กลายเป็นการเกิดความสัมพันธ์ที่ห่างกันไปโดยมีเทคโนโลยีเป็นเครื่องกั้นกลาง เพราะถ้าคุณไม่เข้าใจมัน มันก็คือยาเสพติดขั้นรุนแรง ที่ไม่มียารักษาตลอดไป...