อาทิตย์อัสดง x เล่าเรื่องผี GHOST STORIES EP. 5 ยายณี

พบกับ 4 เรื่องสยอง กับความมืดมนที่จะทำให้คุณกลัวคนมากกว่าผี “อาทิตย์อัสดง” ซีรี่ส์สยองขวัญเรื่องแรกจาก WeTV ทุกวันเสาร์ เวลา 20:00 น. ทาง #WeTVth เท่านั้น เรื่องเล่าสยองขวัญจากทางบ้าน
กดติดตามและกดรูปกระดิ่งเพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ

 

หลายครั้งที่ชีวิตของคนเราเลือกไม่ได้ และชีวิตของคุณบีมเองก็เป็นแบบนั้น สำหรับประสบการณ์หลอน ๆ ที่จะนำมาเล่าในวันนี้ เป็นเรื่องราวของคุณบีมครับ เป็นประสบการณ์ที่เธอเจอมากับตัวเองและเรื่องราวนี้ก็ผ่านมานานมากแล้วครับ ตั้งแต่สมัยคุณบีมสาว ๆ โดยที่ทุกอย่างมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อตอนที่คุณบีมตัดสินใจที่จะออกจากงานพยาบาล เพื่อที่จะมีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้ทิ้งความถนัดและอาชีพที่เธอทำอยู่ไปเสียเลย แต่เธอหันมาทำอาชีพที่มีเวลาให้กับตัวเองมากขึ้น และไม่ต้องพบเจอกับคนไข้มาก ๆ ที่มักจะทำให้เธอมีอาการเครียดอยู่เสมอ คุณบีมได้เปลี่ยนมาทำอาชีพรับดูแลคนชราและเด็กเล็กให้กับบริษัทที่ให้บริการด้านนี้โดยเฉพาะ ซึ่งแรก ๆ คุณบีมก็ได้ดูแลเด็กเล็ก ๆ เป็นเหมือนพี่เลี้ยงตามบ้านต่าง ๆ ไม่ได้หนักหนาอะไร แต่เพราะอยากได้เงินที่มันมากขึ้น ก็เลยทำให้คุณบีมตัดสินใจที่จะเปลี่ยนขอมาทำหน้าที่ดูแลคนชราแทน

คุณบีมได้เริ่มต้นทำงานดูแลคนชราให้กับบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งเจ้าของบ้านนั้นคือคนที่ว่าจ้างให้คนไปดูแลตัวเอง ในตอนที่เดินทางไปถึงบ้านพัก แรก ๆ คุณบีมรู้สึกชอบใจเป็นอย่างมาก เพราะบ้านของหญิงชราคนนี้ใหญ่โตมาก และไม่มีใครอยู่เลยนอกจากหญิงชราคนที่เธอต้องมาดูแล ซึ่งเธอก็มีชื่อว่า ยายณี โดยตอนกลางวัน คุณบีมจะทำหน้าที่ทุกอย่างเหมือนกับแม่บ้านและคอยดูแลให้ยายณีได้กินข้าวและได้รับการพักผ่อนที่เพียงพอ เพียงแค่ช่วงสองสามวันแรกคุณบีมก็รู้สึกพอใจ เพราะไม่ใช่งานที่ยากอะไรมากนัก ตอนกลางวันก็มี ลุงขาม คนสวนที่เทียวไปเทียวมาทุกวัน คอยทำสวนที่บ้านหลังนี้ แต่พอนาน ๆ ไป คุณบีมก็เริ่มเบื่อ และเมื่อถึงตอนที่ยายณีเข้านอน คุณบีมก็ออกมาเดินเล่นและคุยกับลุงขาม เหมือนที่เคยทำเป็นประจำ //...หนูเอ้ย สิ้นเดือนนี้ลุงก็ออกแล้วนะ...// ... //...อ้าว ทำไมรีบไปจังละคะลุง หนูพึ่งจะมาเอง...// ... //...สังขารลุง ไม่ค่อยไหวแล้วน่ะสิ ปล่อยให้คนหนุ่ม ๆ มันมีงานทำบ้าง...// ลุงขามพูดติดตลกกับคุณบีม ซึ่งเธอก็แอบขำออกมานิด ๆ (เสียงกระดิ่ง) เสียงกระดิ่งเรียกของยายณีดังขึ้น ทำให้คุณบีมจากที่คุยกับลุงขามสนุก ๆ อยู่ ก็ต้องรีบลุกไปหายายณีทันที เมื่อไปถึงคุณบีมก็เห็นว่ายายณีนั่นตกลงมาจากเตียง คุณบีมรีบเข้าไปอุ้มยายณีขึ้นมานั่งบนรถเข็น และตรวจดูตามร่างกายว่ามีบาดแผลอะไรไหม แต่ก็ไม่มี ยายณีมองคุณบีมด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก ในตอนนั้นคุณบีมรู้สึกเหมือนว่ายายณีเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง เธอเลยพยายามถามออกไป แต่ว่า ยายณีก็ไม่ตอบอะไรแม้ว่าคุณบีมจะพยายามชวนคุยแล้วก็ตาม //...งั้นเดี๋ยวหนูพายายไปนั่งรอกินข้าวเย็นเลยนะคะ วันนี้หนูทำข้าวต้มไว้นะ...// คุณบีมพยายามจะเข็นรถเข็นไป แต่ก็เหมือนเข็นไม่ไป จนคุณบีมเดินมาที่ด้านหน้ารถ ก็เห็นว่ายายณีพยายามเอาเท้ายันเอาไว้ คุณบีมเลยจับเอาเท้าของยายณีขึ้นไปวางบนรถเข็นเหมือนเดิม ก่อนจะเข็นรถออกจากห้องนอนของยายณีไป และนั่นก็เป็นพฤติกรรมแปลก ๆ ที่ยายณีเริ่มแสดงออกมาให้คุณบีมเห็น ยายณีเริ่มมีพฤติกรรมแปลก ๆ มากขึ้น และเริ่มที่ไม่ค่อยทำตามที่คุณบีมบอก จนช่วงหลัง ๆ คุณบีมเริ่มมีความเครียด และอยากจะถอนตัวออกจากการมาทำงานที่บ้านของยายณีแต่ทางบริษัทก็ไม่ยอมและบอกว่า คุณบีมต้องทำให้ครบสัญญาก่อน คุณบีมก็เลยจำใจต้องมาทำงานที่บ้านของยายณีต่อไป จนกระทั่ง พี่ตั๊ก หัวหน้าแผนกเรียกคุณบีมเข้าไปพบและบอกว่า ทางบ้านยายณีอยากจะให้คุณบีมอยู่เฝ้าแบบนอนค้างที่บ้าน โดยจะเพิ่มค่าจ้างให้ต่างหาก ในทีแรกคุณบีมก็คิดที่จะปฎิเสธ แต่พอพี่ตั๊กพูดถึงจำนวนเงินที่จะได้ก็ทำให้เธอเริ่มลังเล //...งานแบบนี้ได้เงินอย่างกับระดับผู้บริหาร ไม่อยากทำจริง ๆ เหรอ บีม พี่ว่าทนอีกสักหน่อย คนแก่ก็แบบนี้แหละ...// คุณบีมลังเลใจและยังไม่ตกปากรับคำเดี๋ยวนั้น เธอขอกลับไปคิดก่อน แต่สุดท้าย เธอก็รับงานอยู่ดี และถึงแม้จะต้องไปนอนที่บ้านของยายณีทุกวัน แต่คุณบีมก็ยังเช่าห้องทิ้งเอาไว้ เพราะคิดซะว่า หากวันไหนที่เปลี่ยนเวรขอลาหยุด จะได้กลับมานอนที่ห้องได้

วันแรกที่ย้ายเข้ามา คุณบีมก็เลือกที่จะนอนในห้องที่จัดเอาไว้เป็นห้องรับรองแขก ซึ่งอยู่ที่ชั้นล่าง แต่เพราะดูแลยายณีไม่ค่อยสะดวกในเวลากลางคืน คนที่รับช่วงต่อในกลางคืนก่อนหน้าคุณบีม เลยบอกให้คุณบีมย้ายขึ้นไปนอนที่ห้องข้าง ๆ ยายณีได้ หากมีอะไรก็ได้จะได้ยินเสียงกระดิ่งชัดเจน เพราะที่ห้องข้าง ๆ นั้น มีส่วนที่เชื่อมติดกันอยู่ ถึงแม้จะรู้สึกเกรงใจ แต่คุณบีมก็ต้องยอมย้ายห้องนอนไป และช่วงนั้นก็เป็นช่วงใกล้สินเดือนที่ลุงขามจะลาออกจากงานพอดี //...ลุงจะไปจริง ๆ เหรอ หนูอยู่กับยายแกสองคนเหงาแน่ ๆ เลย...// ... //...โอ้ย ไม่เหงาหรอก เดี๋ยวก็มีคนใหม่เข้ามา เพื่อเป็นหนุ่ม ๆ หนูจะได้กระชุ่มกระช่วยบ้าง...// ลุงขามยังพูดติดตลกตลอดทุกครั้งที่คุณบีมเข้าไปคุยกับแก แล้วคืนแรกของการนอนที่บ้านของยายณีก็มาถึง คุณบีมพายายณีเข้านอนในช่วงสองทุ่มกว่า ๆ ตามเวลาที่คนดูแลก่อนหน้านี้บอกเอาไว้ ซึ่งคุณบีมก็อยู่รอจนยายณีหลับแล้วถึงจะออกมาจากห้อง คุณบีมพยายามที่จะปิดเสียงประตูให้เบามากที่สุด เพราะกลัวว่ายายณีจะตื่น และก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง ทำธุระส่วนตัวและเตรียมที่จะเข้านอน เพราะเธอต้องตื่นเช้าออกไปซื้อของเพื่อมาทำกับข้าวให้กับนยายณีในตอนเช้าของวันพรุ่งนี้ เพราะของที่เตรียมไว้หมดแล้ว ในตอนที่คุณบีมกำลังกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่นั้น (เสียงกระดิ่ง) เสียงกระดิ่งก็ดังขึ้น ทำให้คุณบีมต้องรีบลุกจากที่นอนและออกไปที่ห้องของยายณีในทันที ในยามวิกาลแบบนี้คุณบีมมีความเป็นกังวลเป็นอย่างมากว่าจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้น และเมื่อคุณบีมเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่ายายณีนั้นนอนอยู่ที่พื้น ในมือที่อ่อนแรงของแก มีใบมีดโกนเล็ก ๆ ที่คุณบีมไม่รู้ไปเอามาจากอยู่ในมือ และข้อมืออีกข้างก็มีรอยกรีดที่ไม่ลึกมากนัก คงเพราะยายณีไม่แรง ด้วยความตกใจ คุณบีมรีบเข้าไปพยุงยายณีให้ลุกไปนอนบนเตียง และรีบเอาใบมีดโกนออกจากมือของยายณี แต่ยายณีก็พยายามยื้อเอาไว้ ทำให้คุณบีมต้องพยายามดึงมีดโกนออกมาจากมือของยายณีจนบาดมือของคุณบีม (เสียงหัวเราะแบบที่ขยับปากไม่ได้) คุณบีมรีบหันไปหายายณีทันทีที่ได้ยินเสียงเหมือนยายณีกำลังหัวเราะเธอที่โดนมีดโกนบาด ถึงแม้จะรู้สึกไม่ค่อยดีนัก แต่เธอก็รีบไปเอากล่องพยาบาลและทำแผลให้กับยายณีและทำแผลให้ตัวเอง //...ยาย ไม่ทำแบบนี้นะคะ มันไม่ดี บาปนะคะ ถ้าเราจะจากโลกนี้ไป ก็ให้จากไปด้วยสังขารของตัวเองเมื่อถึงเวลาดีกว่านะคะ...// คุณบีมพูดกับยายณี ก่อนจะนั่งรอเฝ้าจนยายณีหลับไปจริง ๆ และเมื่อดูเวลก็ดึกมากแล้ว ทำให้เช้าวันต่อมา คุณบีมรู้สึกนอนหลับไม่ค่อยเต็มอิ่มมากเท่าไรนัก และแม้จะดื่มกาแฟเข้าไปแล้วก็ยังทำให้เธอมีอาการง่วง ๆ อยู่ วันนี้ลุงขามมาเช้ากว่าทุกวัน คุณบีมที่กำลังเตรียมอาหารก็ดีใจที่ลุงขามมา และเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฟัง ลุงขามไม่ตอบอะไร ได้แต่ยิ้ม ๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไร คุณบีมก็เลยคิดว่าลุงขามแกอาจจะไม่อยากสนใจ เพราะอีกไม่นานแกก็ไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว //...แล้วโทรเรียกหมดรึยังล่ะ...// จู่ ๆ ลุงขามก็เดินเข้ามาในครัว หลังจากที่แยกย้ายกันทำหน้าที่ของตัวเอง ทำเอาคุณบีมตกใจสะดุ้งทำทัพพีที่อยู๋ในมือหล่นพื้น //...โทรแล้วค่ะลุง วันนี้หมอจะเข้ามาตอนบ่ายค่ะ...// ลุงขามยิ้มให้กับคุณบีม ก่อนจะเดินออกไป มันทำให้คุณบีมรู้สึกแปลก ๆ อยู่เหมือนกัน แต่ก็พยายามที่จะไม่คิดอะไร ในช่วงบ่ายของวันเดียวกันนั้น คุณหมอที่คุณบีมได้โทรติดต่อให้เข้ามาดูอาการของยายณีก็เดินทางมาถึง และเมื่อคุณบีมเล่าพฤติกรรมต่าง ๆ ให้กับคุณหมอฟัง หมอก็กำชับให้คุณบีมดูแลยายณีอย่างใกล้ชิด เพราะยายณีมีความเสี่ยงที่จะฆ่าตัวตาย คุณบีมรู้สึกหนักใจและอยากจะออกจากงานนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ คืนนี้เธอเลยตัดสินใจที่จะมานอนเฝ้ายายณีที่ห้อง แต่ดูท่าทางว่ายายณีจะไม่ยอมนอนหลับถ้าเกิดว่าคุณบีมมาเฝ้าอยู่แบบนี้ทำให้คุณบีมจำใจต้องย้ายกลับไปนอนที่ห้องข้าง ๆ ยายณีถึงจะยอมนอน แต่คุณบีมก็อยู่ดูยายณีจนแน่ใจนานกว่าทุกครั้ง และก่อนออกไปเธอก็ได้เดินดูรอบ ๆ รวมถึงสำรวจที่นอนแล้วว่า ยายณีไม่ได้มีของมีคมอะไรอีก พอนึกถึงเรื่องนี้ได้ เธอเองก็นึกอยากจะถามลุงขามอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ถาม เพราะวันนี้มีแต่เรื่องวุ่น ๆ เป็นวันที่คุณบีมเหนื่อยล้ากว่าทุก ๆ วัน

(เสียงกระดิ่ง) เสียงกระดิ่งปลุกให้คุณบีมตื่นอีกครั้งในคืนที่สอง เธอออกจากห้องเปิดประตูไปดูก็ไม่เห็นว่ามีอะไร ยายณียังนอนอยู่บนเตียงปกติดี ก็เลยคิดว่า อาจจะเป็นเพราะยายณีแกขยับตัวเวลานอน คุณบีมเลยกลับไปนอนที่ห้องของตัวเองต่อจนถึงเช้า เมื่อตื่นขึ้นมา คุณบีมก็แต่งตัวออกไปหายายณีที่ห้องเหมือนปกติทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ดูเหมือนยายณีจะไม่ค่อยสบาย เธอเลยไม่ได้พาออกมาข้างนอกห้อง //...กินข้าวต้มสักหน่อยนะคะยาย จะได้มีแรง...// ยายณีไม่มีปฎิกริยาอะไรตอบกลับเลย นิ่งเฉยกว่าทุกวัน คุณบีมก็เริ่มเป็นกังวล และคิดว่าจะโทรเรียกหมออีกดีไหม (เสียงเคาะประตู) เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากทางด้านหลัง คุณบีมหันไปมองที่ประตูก็เห็นว่าเป็นลุงขามยืนอยู่ที่หน้าประตู //...ลุงมีอะไรหรือเปล่าคะ...// ... //...ลุงมาลา วันนี้ลุงทำงานวันสุดท้ายแล้ว...// ... //...อ่อค่ะ ลุงจะคุยกับยายแกด้วยไหมคะ...// ... //...ไม่เป็นไร ลุงกับยายแกคุยกันมาตลอดทั้งชีวิตแล้วละ...// ประโยคที่ลุงขามพูดออกมาทำให้คุณบีมตะหงิดใจเล็กน้อย แต่ก็ปล่อยผ่านเลยไป คุณบีมเลยลงมาส่งลุงขามข้างนอกบ้าน //...อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม...// คำถามของลุงขามทำให้คุณบีมหลุดขำออกมานิดหน่อย คงเพราะลุงขามชอบพูดติดตลกบ่อย ๆ คุณบีมเลยบอกกับลุงขามออกไปว่า ลุงขามก็บอกเธอเองว่า จะมีคนสวยใหม่มาแทนลุง ก็คงไม่เหงา ลุงขามยิ้มให้คุณบีม และเดินออกจากรั้วบ้านไป แต่ยังไม่ทันพ้นรั้วบ้านดี ลุงขามก็หันมาพูดกับคุณบีมอีกครั้ง //...คงไม่มีแล้วละ หนูก็เตรียมตัวเก็บของละกัน...// คุณบีมรู้สึกแปลกใจกับคำพูดของลุงขาม กำลังจะเอ่ยปากถาม แต่ก็ได้ยินเสียงกระดิ่งดังออกมาจากบ้าน ลุงขามมองเข้าไปในบ้านเหมือน ๆ กับคุณบีม และบอกกับคุณบีมให้รีบกลับเข้าบ้านไป คุณบีมยกมือขึ้นไหว้สวัสดีลุงขามอีกรอบและเดินเข้าบ้านไป คุณบีมรีบเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องของยายณี ก็เห็นว่ายายณีนอนอยู่ ก็เลยเข้าไปห่มผ้าให้กับยายณี และยกถ้วยข้าวต้มออกมาจัดการทำความสะอาดอะไรให้เรียบร้อย ซึ่งวันนี้ยายณีไม่ได้กินข้าวต้มเลยสักคำ และตลอดทั้งวันยายณีก็เอาแต่นอน คุณบีมก็เลยรู้สึกไม่ค่อยเหนื่อยมากเท่าไร แต่เพราะไม่ได้ทำอะไร คุณบีมก็ผล็อยหลับไปตอนไหนไม่รู้ในห้องนั่งเล่น สะดุ้งตื่นมาอีกครั้งก็เพราะได้ยินเสียงกระดิ่งของยายณี มองไปรอบ ๆ ก็มิดเสียแล้ว คุณบีมรีบเตรียมอาหารเย็นและขึ้นไปหายายณีที่ คราวนี้คุณบีมเห็นยายณีลุกขึ้นนั่งเองได้ ก็รู้สึกใจชื้นคิดว่าแกคงอาการดีขึ้น คุณบีมเลยรีบเอาข้าวต้มเข้าไปวางใกล้ ๆ ยังไม่ทันวางข้าวต้มลงบนโต๊ะ ยายณีก็หัวเราะออกมา (เสียงหัวเราะแบบไม่เปิดปาก) เสียงหัวเราะนั้นดังขึ้นเรื่อย ดังมากขึ้นเรื่อย ๆ จนคุณบีมเริ่มรู้สึกกลัวยายณี และสายตาที่แกมองมาก็ทำให้คุณบีมรู้สึกไม่สบายใจ คุณบีมถามยายณีออกไปว่าแกอยากจะกินข้าวต้มไหม แต่ยายณีก็ยังหัวเราะไม่ยอมหยุด คุณบีมเริ่มรู้สึกทนไม่ไหว ก็เลยยกถ้วยข้าวต้มและเดินออกมาจากห้องของยายณี แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะแบบเดิมไล่หลังมา คุณบีมเดินมาที่ครัวเพื่อจะทำความสะอาดถ้วยชาม และสงบสติอารมณ์ของตัวเอง (เสียงกระดิ่ง) เสียงกระดิ่งดังขึ้นอีกครั้ง ทำเอาคุณบีมสะดุ้งตกใจ และรู้สึกกลัว ๆ ขึ้นมาแปลก ๆ แต่ก็ต้องยอมกลับไปที่ห้องของยายณีเพราะเป็นหน้าที่ของตัวเอง คุณบีมค่อย ๆ เปิดประตูเข้ามา ก็เห็นว่ายายณีนอนหลับอยู่ เธอเลยเดินเข้าไปดูมใกล้ ๆ ยายณีหลับตาสนิท คุณบีมถอนหายใจ ก่อนจะห่มผ้าให้กับยายณี จู่ ๆ เสียงกระดิ่งดังขึ้นอีกครั้ง คุณบีมมองตรงไปที่ยายณีซึ่งกำลังหลับอยู่ แต่เสียงมันไม่ได้ดังมาจากยายณีที่กำลังนอนอยู่บนเตียง มันดังมาจากที่อื่น คุณบีมพยายามมองไปรอบ ๆ เพื่อหาเสียงนั้น และระหว่างที่กำลังจะเดินออกจากเตียงมา จู่ ๆ ยายณีก็เข้ามาคว้าข้อมือและจับข้อมือของคุณบีมไว้แน่น พร้อมกับหัวเราะแบบเดิมออกมา คุณบีมพยายามจะสะบัดข้อมือและรีบออกมาจากห้อง คุณบีมดูที่ข้อมือของตัวเองเธอก็เห็นว่าเป็นรอบจ้ำจาง ๆ

คุณบีมเริ่มทนไม่ไหว เลยตัดสินใจโทรไปหาพี่ตุ๊กและเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง //...ทนอีกสักวันละกันนะ เดี๋ยวพี่จะหาคนไปเปลี่ยนแทน พรุ่งนี้ตอนเช้าเลย...// ... //...ขอบคุณนะคะพี่ตั๊ก...// หลังจากวางสายจากพี่ตั๊กแล้ว คุณบีมก็จัดการทำทุกอย่างให้เรียบร้อยและเตรียมตัวที่จะเข้านอน เสียงกระดิ่งในคืนนั้นดังอยู่ตลอดทั้งคืน แต่คุณบีมก็พยายามจะไม่สนใจ และคิดว่าถ้าเธอไม่สนใจยายณีเพียงแค่สักคืนเดียว และอดทนจนกว่าจะมีคนมาแทนในตอนเช้าก็คงไม่เป็นไร จนกระทั่งใกล้เช้าเสียงกระดิ่งถึงเงียบลงไป ทำให้คุณบีมพอจะได้หลับสนิทบ้าง แต่ก็เป็นเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น คนใหม่ที่จะมาแทนที่คุณบีมก็เดินทางมาถึง คุณบีมเลยต้องรีบแต่งตัวและลงไปหา //...ทุกอย่างก็ตามที่บอกเลยค่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ ห้องพักของเราจะอยู่ติดกับห้องของยายแกเลยนะคะ ห้องนี้ก็คือ...// คุณบีมเปิดประตูห้องออกมา ก็รู้สึกเหมือนได้กลิ่นเหม็นเน่า ตุ ๆ ลอยออกมาจากห้องนอน //...ยายแกไม่ชอบอาบน้ำเหรอคะ ทำไมเหม็นจัง...// คุณบีมแกเดินเข้าไปหายายณีใกล้ ๆ พร้อม ๆ กับเอามือปิดปากไปด้วย ก็เห็นว่ายายณีนอนคว่ำหน้าอยู่ คุณบีมเลยเข้าไปพลิกตัวยายณี ก่อนจะเห็นว่ายายณีนั้นอ้าปากค้าง ตาถลึง ตัวซีดจนเริ่มม่วง ที่คอมีรอยช้ำเหมือนรอยมือคน คุณบีมตกใจ กรี๊ดออกมาสุดเสียง เพราะไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน สิ่งที่เห็นในวันนั้นทำให้คุณบีมขวัญเสียเป็นอย่างมาก และทำให้เธอตัดสินใจหันไปทำอาชีพอื่นอย่างถาวร ไม่คิดกลับมาทำอาชีพนี้อีกเลย

ภายหลังที่ออกจากงานมาแล้ว คุณบีมก็มีโอกาสได้กลับไปเยียมเยียนพี่ตั๊กซึ่งสนิทกันบ้าง และได้รู้มาว่า จริง ๆ แล้ว ลุงขามแกไม่ใช่คนสวน แต่แกเป็นสามีของยายณี ซึ่งคนที่จ้างจริง ๆ ก็คือ ลุงขามนั่นเอง คนที่เอาใบมีดโกนให้ยายณีก็คือลุงขาม เพราะแกรู้ว่ายายณีทรมาน ก็เลยอยากจะช่วยให้ยายได้หลุดพ้น แต่เพราะคุณบีมเข้ามาและดูแลยายณีดีกว่าคนอื่น ๆ ทั่วไป เลยทำให้ไม่สำเร็จ จนกระทั่งคืนก่อนที่ลุงขามจะออกจากบ้านไป แกก็เข้าไปทำให้ยายณีได้หลุดพ้นจากสิ่งที่ตัวเองทรมาน และที่อยู่กับคุณบีมในก่อนหน้านี้ก็ยืนยันได้แน่ ๆ แล้วว่า ยายณีในตอนนั้นไม่ใช่คนแล้ว คุณบีมยังจำภาพของยายณีที่เธอเห็นมาจนถึงทุกวันนี้ครับ และบางครั้งเวลาที่ได้ยินเสียงใครหัวเราะ เธอก็จะชอบคิดว่าเป็นยายณีมาหัวเราะอยู่บ่อยครั้งเหมือนกัน ทั้งหมดก็เป็นเรื่องราวประสบการณ์หลอน ๆ ที่เกิดขึ้นกับคุณบีมครับ