เสียงกระซิบจากมีด โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์

เสียงกระซิบจากมีด โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์

เสียงกระซิบจากมีด โดย การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

เรื่องผีและสิ่งลี้ลับ ตอน เสียงกระซิบจากมีด หลังจากที่ได้รับมีดเล่มนี้มา ก็เกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย

สิงหาคม 2562

โทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามา บอกว่า “ช่วยเรียกแมวให้หน่อย”

เล่าพื้นเพก่อนว่า มีเพื่อนคนหนึ่ง มักจะมีปัญหาแมวหายออกไปจากบ้าน แต่พอดีว่าเคยไปมาหาสู่กัน สนิทสนมกันดี และเคยมีช่วงได้พบปะแมวของเพื่อนอยู่บ่อยๆ

บางครั้ง เมื่อแมวไม่กลับมา เพื่อนก็จะมาขอให้ *ช่วยเรียกหาแมว* ให้

โดยเป็นการเรียกข้ามอำเภอ เพราะอยู่กันคนละแห่ง ห่างกันเกือบๆ 100 กิโลเมตรได้

วันนั้น ก็เป็นอีกครั้งที่เพื่อนโทรมาว่า แมวที่ชื่อ *ข้าวตัง* หรือที่เพื่อนชอบเรียกว่า *ตังน้อย* ไม่ยอมกลับบ้าน

เพื่อน : หายไป 2-3 วันแล้ว รอบก่อนที่เรียกให้ กลับมาใน 5 นาที แต่ก็หายไปอีกละ ข้าวปลาไม่กลับมากิน

ฉัน :  แป้บนะ ติดงาน กำลังดูดวงตามนัดหมาย

(บ่ายจัดๆ เพื่อนมาทักใหม่)

เพื่อน : เรียกหรือยัง แมวยังไม่กลับมาเลย

ฉัน :  อ้ะ มัวแต่ทำงาน ขอเวลาอีกเดี๋ยวนะ

(แต่ปรากฏว่า ก็ทำงานติดพันอีกจนได้ จนใกล้ค่ำแล้ว เพื่อนก็โทรศัพท์เข้ามาอีก)

เพื่อน : เรียกหรือยังๆ

ฉัน : (ตายจริง) โอเคๆ จะเรียกให้เลยนะ

ที่ผ่านมา ปกติเวลาช่วยเรียกแมวให้เพื่อน จะใช้วิธีกำหนดคำสั่งให้กับ *ผู้ช่วย* บางตัวในบ้าน ให้ช่วยไปเสาะหาตามให้ แต่ในวันนั้น พอลุกจากโต๊ะทำงาน ก็เหลือบเห็น *มีด* ที่เพิ่งได้มาใหม่พอดี ซึ่งหลังจากได้อาบน้ำมนต์ไป ก็ดูสถานการณ์รอบตัวสงบเรียบร้อยลง

ใจจึงคิดว่า น่าลองใช้มีดในเรื่องเบาๆ น่ารักๆ ดูบ้าง

การไปตามแมว เป็นเรื่องน่ารักอยู่นี่นะ อ้อ และถ้าตามกลับมาสำเร็จ เดี๋ยวจะหาขนมอร่อยๆ ให้กิน

ประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ เพื่อนโทรมาอีกสายหนึ่ง

เพื่อน : แมวยังไม่มาเลย ง่วงแล้วนะ จะปิดบ้านนอนแล้วนะ

ฉัน : อ้าว ยังไม่มาหรือ

ทันใด จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงกระซิบข้างหูว่า

ยังมาไม่ได้ ไม่สบาย

ฉัน : (พูดออกไปอัตโนมัติ) แมวยังกลับไม่ได้ ไม่สบาย

เพื่อน : ไม่สบายยังไง

ฉัน : (เออ นั่นสิ ไม่สบายยังไง) เอ...รู้สึกจะไม่สบายน่ะ ฝนตกมั้ยที่นั่น

เพื่อน : ฝนลงนิดหน่อย

ฉัน : งั้นรอหน่อยละกันนะ อาจจะยังออกมาไม่สะดวก ยังไงก็ส่งข่าวนะ

เช้าวันรุ่งขึ้น

เพื่อน : แมวกลับมาแล้วนะ มาเมื่อคืนหลังจากวางสาย

ฉัน :  (ดีใจไปด้วย) ดีๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง

เพื่อน : เข้าไปนอนบ้านแมวเองเลย

ฉัน : (นึกถึงเสียงที่บอก) ดูหน่อยนะ ว่ามีบาดเจ็บอะไรมาหรือเปล่า

เพื่อน : ไม่น่าจะมีนะ ยังไม่ได้ดูละเอียด แต่ก็ดูเพลียๆ เหมือนตัวรุมๆ จะมีไข้หรือเปล่าไม่รู้

ฉัน : อืมๆ

เพื่อน : แล้วรู้ได้ไงว่าตังน้อยไม่สบาย ?

ชั่วขณะหนึ่ง รู้สึกเหมือนได้เห็นรอยยิ้มของใครสักคนจางๆ แว่บเข้ามา พอเหลียวไปก็เห็นมีดที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ขอสับช้าง นึกอยากรู้ขึ้นมาอีกเรื่อง อยากจะลองเช็คดู

ฉัน : (ถามเพื่อน)  เออ ตอนแมวกลับมา ท่าทีเป็นยังไงบ้าง

เพื่อน : เออๆ มันแปลกๆ คือรอบนี้พอเข้าบ้านมา ท่าทางจ๋อยๆ ซึมๆ แล้วมีท่าทางเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง มาถึงก็รีบเข้าไปนอน หลับยาวจนถึงเช้าเลย ไม่กวนสักแอะ

ฉัน : อืม...

เพื่อน : เหมือนแมวโดนดุมาเลย

ฉัน : โอเค งั้นก็ดูแลกันไปก่อนนะ พอดีให้ตัวใหม่ไปตาม อาจจะไม่ค่อยคุ้นกัน ตัวนี้ก็ดุๆ หน่อย

พูดจบก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ เหมือนคนชอบใจอะไรสักอย่าง แต่ในตอนนั้น ใจก็ยังคิดว่า อาจจะใช่หรือไม่ใช่ มันอาจเป็นแค่อุปาทานก็ได้ แต่ก็คิดว่า อย่างไรก็ดี เมื่อแมวกลับมา เดี๋ยวจะหาขนมให้มีดสักหน่อย

ปรากฏว่า มีงานด่วนและงานแทรกเข้ามา เวลาผ่านไปประมาณ 2-3 วัน ยังไม่ได้จัดขนมให้มีดเลย

สำหรับเรื่องการ *จัดขนม* ตามจริงแล้ว ก็เหมือนการ *เซ่น* หรือ * พลี* หรือ *ให้รางวัล* สำหรับกลุ่ม *ดวงจิตวิญญาณ* ที่ให้ช่วยงานการต่างๆ ในลักษณะสิ่งเร้นลับ (ข้อนี้ ต้องบอกก่อนว่า เป็นความเชื่อและวิธีการเฉพาะส่วนบุคคล)

คืนต่อมา เพื่อนโทรศัพท์เข้ามากลางดึก

เพื่อน : นี่ๆ มีเรื่องแปลก

ฉัน : เรื่องอะไร?

เพื่อน : นี่เข้าห้องแล้วนะ เก็บแมวแล้ววันนี้ แต่ตอนนี้กลิ่นดอกซ่อนกลิ่นเต็มห้องเลย

ฉัน : หือ ? กลิ่นมาจากไหน

เพื่อน : ก็นั่นนะสิ ปิดประตูหมดนะ เปิดแอร์ เปิดเครื่องฟอกอากาศ แล้วรอบบ้านไม่มีดอกซ่อนกลิ่นเลย 

(ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ อีกที)

เพื่อน : อ้าว กลิ่นหายไปละ

ฉัน : (เฉลียวใจขึ้นมา) เออ ยังไม่ได้ให้ขนมเจ้าที่ไปตามแมวเลย มัวแต่ยุ่งเสียสนิท หรือว่า...จะมาเตือน

เพื่อน : เฮ้ย! กลิ่นมาอีกแล้วอะ มาเต็มๆ เลยตอนนี้!

(...เสียงกระซิบข้างหู แมวไม่สบายนะ)

ฉัน : อ้อ แล้วแมวเป็นยังไงบ้าง ตกลงไม่สบายจริงมั้ย

เพื่อน : เออๆ จะถามพอดี รู้ได้ไงว่าแมวไม่สบาย ตกลงมันมีแผลที่คอนะ เป็นฝี แต่ซ่อนอยู่ใต้ขน เหมือนไปโดนอะไรบาดมาก่อนเปล่าไม่รู้ ถึงว่า กินข้าวกินน้ำไม่ได้ นี่พาไปหมอสองสามรอบเลยนะ กว่าจะหาเจอว่าปัญหาอยู่ตรงไหน

(เพื่อนเล่าเพิ่มว่า พาแมวไปหาหมอ 2 รอบแรก หมอเช็คว่าร่างกายปกติดี แต่มีภาวะอ่อนเพลีย น่าจะจากการอดอาหาร แต่จากการตรวจไม่พบบาดแผลอะไร ไม่มีไข้ แต่แล้วหัวค่ำของวันหนึ่ง จู่ๆ น้องแมวก็เดินเข้ามาหา แล้วเงยหน้ายืดคอ พอมองไป ถึงเห็นว่ามีรอยเลือดซึมจางๆ ตรงใต้คาง รีบพาไปหาหมออีกครั้ง จึงสำรวจพบว่ามีฝีขนาดใหญ่ซ่อนอยู่ และเริ่มจะปริแตก ซึ่งอาจเป็นสาเหตุหนึ่งทำให้แมวกินอาหารได้น้อยลง)

จากเหตุการณ์วันนั้น ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่า หรือชะรอยว่า *มีด* จะไปตามแมวมาได้จริงๆ แต่ยังไม่ทิ้งลายเซ็นของการเป็นสายโหดสายแข็ง

ยิ่งเมื่อคิดทบทวนย้อนหลังว่า แมวมีทีท่าหวาดกลัวอะไรสักอย่าง ตามที่เพื่อนเล่าให้ฟัง

แต่ระหว่างที่ยังไม่ปักใจเชื่อ ก็มีเหตุให้ได้ใช้ *มีด* อีกหลายเหตุการณ์ และแต่ละเหตุการณ์ก็ให้ผลลัพธ์ที่น่าสนใจ อันทำให้หวนระลึกถึงว่า

เสียงหัวเราะเบาๆ ก็ดี เสียงกระซิบข้างหูก็ดี น่าจะมีที่มาจากมีดนั่นล่ะ 

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook