ฝึกจิตด้วย Twitter

วันนี้ผมมีโอกาสอ่านหนังสือ “เคล็ดลับดับทุกข์” ของท่าน ว.วชิรเมธี ในหนังสือเล่มนี้ก็เป็นการเผยแผ่ธรรมะทั่วๆ ไป แต่มีอยู่ตอนหนึ่งซึ่งเกี่ยวกับเรื่องการดูจิต การตามอารมณ์ ผมอ่านแล้วรู้สึกว่าเอามา apply ใช้กับ Twitter ได้เลยเอามาเขียนแชร์กันตรงนี้ บอกตามตรงนะครับว่าไม่แน่ใจว่าวิธีการประยุกต์ของผมมันจะเวิร์คหรือเปล่า แต่มันก็น่าลองนะ… ใครได้ผลอย่างไรเอามาบอกกันด้วย
ก่อนที่จะเข้าเรื่อง ขอให้อ่านบทความส่วนหนึ่งที่ผมขออนุญาตคัดลอกมาลงตรงนี้ก่อนนะครับ คัดมาจากหน้า 65 ชื่อตอนว่า “ตื่นรู้อยู่กับปัจจุบันขณะ”

“หลายท่านในที่นี้เคยปฎิบัติธรรม หลายท่านก็เป็นศิษย์มีครู ฟังมาแล้ว 4 เรื่องอาจจะเด็กๆ อะไรก็ไม่รู้ ก็พูดตามเขา เรื่องนี้สำคัญนะ คือฝึกจิตให้เกิดรู้ ฝึกใจให้เกิดรู้นี่ฝึกยังไง ก็คือให้เรามีสติรู้เนื้อรู้ตัว คนโบราณเวลาที่ลูกหลานจะไปไหนเรียกลูกหลานมาใกล้ๆ ลูบหัวแล้วว่าลูกทำอะไรให้รู้เนื้อรู้ตัวนะ

“คำว่ารู้เนื้อรู้ตัวนี่สำคัญนะ ทางเมืองเหนือจังหวัดบ้านเกิดอาตมา เชียงราย เชียงใหม่ จะมีคำอยู่คำหนึ่งสำคัญมาก ภาษาเชียงราย เชียงใหม่นะ ฮู้คิงก่อ ก็คือรู้ตัวบ้างไหม มันลึก ก็คือ What are you doing? (ตรงนี้เองที่ตรงกับ Twitter – ผู้คัดลอก) คุณกำลังทำอะไร รู้ตัวไหม คุณกำลังด่าฉันฉอดๆๆ รู้ตัวไหม ถ้ารู้ตัวมันจะไม่ด่านะ ทำเป็นเต้นแร้งเต้นกา ฟาดงวงฟาดงาต่อหน้าธารกำนัลนี่ ถ้ารู้ตัวมันไม่ทำใช่ไหม แต่คนส่วนใหญ่ไม่รู้เนื้อรู้ตัว

ทำอย่างไรถึงจะรู้เนื้อรู้ตัว คือมีสติอยู่ตลอดเวลา ทำอย่างไรก็ต้องฝึกใจให้เกิดรู้ เพราะฉะนั้นคำทักทายของล้านนา ฮู้คิงก่อของคนโบราณนี่แสดงว่าเป็นคนที่ลึก ลึกพอๆ กับที่คนภาคใต้ร้องเพลงกล่อมเด็กแล้วมีนิทานอยู่ในนั้น ท่านพุทธทาสเขียนว่า มะพร้าวนาฬิเก ต้นเดียวโนเน กลางทะเลขี้ผึ้ง ฝนตกไม่ต้อง ฟ้าร้องไม่ถึง กลางทะเลขี้ผึ้ง ถึงได้แต่ผู้พ้นบุญเอย เพลงกล่อมเด็กทางใต้ก็จะมีนิทาน ในภาษาเหนือที่ว่าฮู้คิงก่อก็มีเรื่องของการเจริญสติของล้านนา ลึกไหมละ”

อ่านจากบทความข้างต้น ถ้าเราจะมาลองถามใจตัวเราเองมาถามกันว่า “ฮู้คิงก่อ” แบบท่านวอบ้าง ก็มาลองใช้ Twitter กันดูบ้างเป็นไร ผมเห็นเพื่อนๆ หลายคนชอบใช้ Twitter อัพเดทเรื่องราวของตัวเองแทบจะทุกอากัปกิริยา เช่น เดินไปตลาดก็ทวีต เดินกลับมาถึงบ้านก็ทวีต กินข้าวก็ทวีต แม้กระทั่งกลับบ้านเข้าส้วมก็ยังทวีตเลย อย่ากระนั้นเลย เราลองปรับ mindset ของเราในการใช้ Twitter เพื่อประโยชน์ในการฝึกดูจิตของเราบ้างไหม?

วิธีการฝึกดูจิตด้วย Twitter ไม่มีอะไรมากครับ เวลาเราเข้ามาที่ Twitter ให้เราลองตามอารมณ์ตัวเองว่าตอนนี้เรารู้สึกอย่างไร คิดอะไรอยู่ แล้วทวีตออกไป เช่น ตอนนี้ห้าโมงเย็น ตอนนี้ผมกำลังเขียนบล็อกเรื่องการดูจิตด้วย Twitter ก็ทวีตไป เสร็จแล้วตามด้วย “รู้สึกตื่นเต้นที่ได้เอาธรรมะมาลองผูกกับ Twitter อยากรู้จริงว่ามันจะเวิร์คสักแค่ไหน” เสร็จแล้วให้มองลึกลงไปในใจว่าเรารู้สึกอย่างไรก็ทวีตลงไป

ท้ายที่สุดผ่านไปแล้วสักสี่ห้าทุ่มก่อนจะนอนลองกลับมาดูว่าตัวเราได้ทวีตอะไรไปบ้างในแต่ละวัน เหมือนกับเป็นการทบทวนว่าวันนี้เรามีอารมณ์อะไรบ้าง เราทวีตไปบ่อยครั้งนั้นมีประโยชน์อันใด สนุก รู้สึกดี รู้สึกดีที่ได้บอกให้เพื่อนรู้ว่าเราทำอะไรอยู่ หรือรู้สึกดีที่ได้แชร์เรื่องดีๆ กับคนทั่วไป บอกกับตัวเราให้ได้ว่าทั้งวันที่เราทวีตไปนั้น มันตรงกับใจของเราหรือเปล่า แล้วมีข้อความไหนบ้างไหมที่เราอ่านแล้ว “เฮ้ย เราทวีตอย่างนั้นออกไปได้อย่างไร?” อย่างผมเองเจอกับตัวแล้วครับ เมื่อวานไปดูหนังเรื่องรถไฟฟ้ามาหานะเธอมา ที่โรงหนังเขาฉายหนังโฆษณานานมาก เพราะหนังดัง ผมก็หงุดหงิดเลยทวีตด่าออกไปว่า “โรงหนังนี้ห่วยมาก ถือว่าหนังดังเลยโฆษณานาน รอมาทั้งกว่า 40 นาทีแล้ว” แล้วผมก็สะใจที่ได้ทวีต

แต่พอมาดูตอนนี้รู้สึกได้เลยว่า เราควรจะต้องฝึกอีกเยอะเลย ฝึกให้ Twitter เป็นเครื่องมือตามดูอารมณ์เรานะครับ ไม่ใช่เครื่องมือระบายอารมณ์แบบที่ผมทำเมื่อวาน
ลองดูนะครับ ได้ผลอย่างไรบอกกันด้วย