เก่ง - ธชย ประทุมวรรณ ทางชีวิตที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ

ผมชอบประกวดร้องเพลงเป็นชีวิตจิตใจ เหนือใต้ออกตกไปประกวดมาแล้วแทบทุกเวที ชนะบ้าง แพ้บ้าง ส่วนใหญ่มักจะแพ้ แต่ก็ไม่เคยหยุด เพราะนี่คือความสุขของผม

ก่อนจะมาเป็น เก่ง เดอะวอยซ์ ผมผ่านเวทีประกวดมากว่าพันเวที ครั้งหนึ่งหมอดูเคยทักว่าดวงผมไม่เหมาะกับการเป็นนักร้อง แต่ควรเป็นครูอาจารย์และข้าราชการมากกว่า ซึ่งก็อาจจะจริงเพราะผมแทบไม่เคยชนะการประกวดเลย มีเพียงไม่กี่ครั้งจากพันกว่าเวทีเท่านั้นที่ผมชนะ...

ไม่นานผมก็ไปประกวดโค้กมิวสิคอวอร์ด ซึ่งมีกติกาว่า คนที่จะเข้าประกวดต้องไม่เคยชนะการประกวดจากเวทีอื่นมาก่อนหลังลงจากเวที ผมก็กลับบ้านไปโดยไม่ได้คาดหวังอะไร อาจเพราะที่ผ่านมาผมก็แทบจะไม่ชนะอยู่แล้ว

ไม่กี่สัปดาห์คณะกรรมการโทร.มาบอกว่าผมชนะแต่ถูกตัดสิทธิ์เพราะผมเคยชนะการประกวดประเภทวงมาแล้วผมฟังด้วยความเสียใจไม่นานหลังจากวางหูก็คิดได้ว่าผมเคยชนะการแข่งประเภทวงก็จริง แต่ครั้งนี้ผมสมัครแข่งขันประเภทเดี่ยว จึงไม่น่าจะใช้กฎเดียวกัน จึงโทร.กลับไปอธิบายเหตุผลกับคณะกรรมการอีกครั้ง โชคดีที่เขายอมรับและตัดสินให้ผมได้ที่ 1

รางวัลที่ผมได้คือเงินสดจํานวนหนึ่งแสนบาท พร้อมกับได้ไปชมเทศกาลดนตรีซัมเมอร์โซนิค (Summer Sonic) ที่ประเทศญี่ปุ่น รวมทั้งได้ร่วมงานกับค่ายสมอลรูม (Small Room) นับเป็นรางวัลก้อนโตมาก สําหรับผม ผมนําเงินไปเปิดโรงเรียนสอนดนตรีของตัวเอง ยิ่งกว่านั้นการได้ไปชมเทศกาลดนตรีก็สอนอะไรมากมายกว่าที่ผมคิด ศิลปินทุกวงแสดงได้อย่างดีเยี่ยม เขาไม่ได้แค่ร้องเพลงแต่ยังมีการแสดงบนเวทีที่สะกดคนดูด้วย

หลังกลับจากญี่ปุ่นครั้งนั้นผมได้รับแรงบันดาลใจมาอย่างเต็มเปี่ยมและรางวัลสุดท้ายที่ผมภาคภูมิใจคือได้ร่วมงานกับค่าย Smallroom ออกซิงเกิ้ลเพลงชื่อ “กลับไปที่โลก” และยังได้ขึ้นเวทีไปแสดงร่วมกับศิลปินคนอื่นๆ ของค่ายด้วย ดูเหมือนผมกําลังจะประสบความสําเร็จในอาชีพนักร้องที่ผมรักใช่ไหม แต่ความจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น

หลังชนะการประกวดผมมีโอกาสได้ทัวร์คอนเสิร์ตแทบทุกภาค ผมต้องร้องเพลงต่อจากวงดังอย่างเดอะริชแมนทอย (The Richman Toy) และมัสคีเทียร์ส (Musketeers) ตอนพิธีกรประกาศเรียก ผมแทบไม่อยากขึ้นเวที เพราะไม่มีใครรู้จักผม จึงแทบไม่มีเสียงกรี๊ดหรือเสียงปรบมือเลย ความรู้สึกตอนนั้นแย่ยิ่งกว่าตอนประกวดเป็นพันครั้งแล้วแพ้เสียอีกผมทั้งเสียใจ น้อยใจ และรู้สึกเหมือนไม่มีใครเห็นคุณค่า หลังกลับจากทัวร์คอนเสิร์ต ผมก็ไม่ได้ร้องเพลงอีก และตัดสินใจกลับไปอยู่บ้านที่จังหวัดสงขลาผมใช้ชีวิตด้วยความรู้สึกหดหู่และหมดหวัง แล้ววันหนึ่งผมก็เห็นประกาศรับสมัครประกวดร้องเพลงของรายการเดอะวอยซ์ จู่ๆ ผมรู้สึกมีหวังขึ้นมาอีกครั้ง

การตัดสินใจเข้าประกวดทําให้ผมหันมามองจุดเด่นและจุดด้อยของตัวเองใหม่ทั้งหมด ผมตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า จากเดิมที่เคยเป็นคนหน้าตาจืดชืด ไม่มีใครจําได้ ก็เปลี่ยนทรงผมใหม่ให้ดูเตะตามากขึ้น เปลี่ยนการแต่งตัวจากที่เคย เป็นร็อคหรือป๊อปจ๋าเป็นสไตล์วินเทจที่ตัวเองชอบ รวมทั้งเปลี่ยนวิธีร้องเพลงจากที่เคยโชว์พลังเสียงเป็นร้องตามสไตล์ของตัวเองอย่างเต็มที่และเพิ่มดนตรีไทยประยุกต์ที่ผมรักลงไปด้วย

ผลตอบรับออกมาดีเกินคาดจากตอนแรกที่ผมแค่อยากร้องเพลงในสไตล์ที่ชอบและมีความสุขเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่าผู้ชมก็พลอยสนุกไปด้วย จนในที่สุดผมคว้าตําแหน่งรองชนะเลิศและได้ทํางานเป็นนักร้องที่ผมรักจวบจนทุกวันนี้ หลายคนบอกว่าอีกเหตุผลที่ทําให้ผมประสบความสําเร็จคือ ผลบุญที่ทํามาตั้งแต่เด็ก เพราะผมชอบเข้าวัดฟังธรรมทําบุญ ถวายสังฆทาน และชอบปฏิบัติธรรมเป็นประจํา แต่ผมกลับไม่ได้หวังถึงขนาดนั้น เพราะแค่ได้เข้าวัดทําบุญ ผมก็มีความสุขและสบายใจ ซึ่งเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

Secret Box
ยอมแพ้ได้อย่างไรหัวใจยังเต้น
เก่ง - ธชย ประทุมวรรณ