“นิ้วกลม” เขียน สตีฟ จ็อบส์ ทำให้ผมคิดถึงคืนนั้น
จู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ตอนนั้นผมอธิบายไม่ได้เหมือนกันว่าเหตุใดตัวเองจึงร้องไห้ให้กับฉากสุดท้ายของภาพยนตร์เรื่อง Steve Jobs ที่เล่าเหตุการณ์ (สมมุติ) ก่อนที่เขาจะเดินจากหลังฉากออกไปสู่หน้าเวทีที่ผู้คนทั้งโลกรอฟังการเปิดตัวคอมพิวเตอร์รุ่นเปลี่ยนโลก
