รู้มั้ยใครฆ่า... จบยังไง ไม่ให้ดาษดื่น โดย แอดมินเพจกะเทยนิวส์

คุณกิตติขา อยู่ดีดีเทยก็ติดเกมส์งอมแงม กับ Among us ที่เหมือนทุกๆคนรอบตัวเทย จะหยิบเกมส์นี้ มาเป็นอีกหนึ่งเกมส์ทำลายมิตรภาพ กันขึ้นมาซะงั้นละเออ แต่จะว่าไปแล้ว รูปแบบของเกมส์นั้น มีพล็อตที่น่าสนใจ และเทยก็คิดว่ามันเป็นหนึ่งในรูปแบบการเล่าเรื่องของหนังละคร รวมไปถึงซีรีส์ ทั้งในและต่างประเทศเลยล่ะเธอ

ใครเป็นคนฆ่าคะ มาค่ะ เรามาลองเมาท์มอยเรื่องนี้กัน

รูปแบบหนังหรือละคร ที่เล่ากันมาจนถึงปัจจุบัน พล็อตนึงที่ไม่มีวันตาย และชวนให้สนุกสนานขบคิด แถมยืดเวลาออกอากาศไปได้ไกลแสนไกล ก็คือเรื่องราวของการฆาตกรรม ตามหาตัวคนร้าย ซีรีส์แนวสืบสวนสอบสวน เป็นสิ่งที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในต่างประเทศ และในบ้านเราก็มีการเอาซีรีส์แนวนี้ ซื้อลิขสิทธิ์มาฉายในบ้านเราอยู่หลายครั้ง ไม่ว่าจะเป็นที่ขึ้นชื่ออย่าง The X-Files หรือ CSI ภาคต่างๆ

แต่ก็บาปบุญอ่ะเธอ ความคนไทย หลังจากตรากตรำทำงานมาเหน็ดเหนื่อย จะให้ชั้นมานั่งดูหนังดูละครใช้สมอง ชั้นไม่ไหว บางทีชั้นก็อยากดูอะไรที่มันเถิดเทิงบันเทิงใจมากกว่า เพราะงั้นความสืบสวนสอบสวนเนี่ย ก็มักจะไม่ได้รับความนิยมอะไรในบ้านเรามากนักหรอก

แต่ช้าแต่…

ไอ้พล็อตประเภท ตามหาความจริง ใครเป็นคนร้าย ใครเป็นคนผิดเนี่ย มันก็มีการปรับรูปแบบ แอบแฝงอยู่ในกลิ่นของความเป็นละครไทยให้เราได้เห็นกันอยู่บ้าง แม้ว่าในช่วงปลายๆ 80’s มา 90’s มันมักจะเป็นละครประเภทที่ทำให้คนดูเห็นอยู่แล้วว่าใครเป็นคนร้ายในเรื่องต่างๆ แต่ก็ใช้วิธีให้ตัวละครเอกลุ้นเอา ว่าเมื่อไหร่จะรู้ความจริงซะที โอ๊ย พระเอกทำไมมันโง่อย่างนี้นะ ตั่งต่าง

ซึ่งพล็อตอันดาษดื่นแบบนี้ มีจุดเริ่มต้นมาจากหนังสยองขวัญยุค 80’s ที่มักจะขายไอเดีย เนื่องจากงบที่จำกัด จึงเป็นหนังที่มักจะยกกองไปถ่ายทำกันในสถานที่ง่ายๆ อยู่กันทั้งกอง ทั้งทีมงานและนักแสดง และใช้พล็อตที่มีลูกเล่นสูงๆ อย่างที่ทุกคนน่าจะพอนึกออกได้

อย่างเช่น การไปอยู่ในสถานที่ปิด ถูกตัดขาด กลุ่มคนกลุ่มนึง ต้องไปอยู่ด้วยกันที่นั่น ไม่ว่าจะเป็นแกงค์วัยรุ่นไปปาร์ตี้ เป็นกลุ่มนักวิจัยที่ไปทำงานท่ามกลางหิมะ บนภูเขา หรือแม้แต่นักบินอวกาศในยาน แต่ทว่าท่ามกลางเหตุการณ์นั้น ก็มีสิ่งแปลกประหลาด ที่ออกมาคุกคามชีวิตพวกเขาทีละคน ทีละคน จับมือใครดมไม่ได้ และต้องออกมานั่งถกเถียงกัน ว่าใครกันแน่ที่เป็นฆาตรกรในหมู่พวกเรา ใครกันแน่ที่ติดเชื้อ ใครกันแน่ที่เป็นปีศาจ

อ่าห์… เป็นพล็อตที่เล่าซ้ำให้ตายก็ไม่เชยนะคะเธอ

แต่พอยุคสมัยเปลี่ยน การเกลาเนื้อหาให้คนดูมีส่วนร่วมมากขึ้น ให้คนดูร่วมลุ้นไปกับเนื้อเรื่องมากขึ้น ว่าใครกันนะ เป็นคนฆ่า ก็เริ่มมีความน่าสนใจมากขึ้นไปอีก เรามาดูพล็อตประเภทนี้กันบ้างดีกว่าค่ะ ว่ามันมีเรื่องไหนบ้างที่น่าสนใจ

 

บ้านทรายทอง

ใครจะรู้ว่า พล็อตอมตะนิรันดร์กาลอย่างบ้านทรายทอง ก็มีกลิ่นนี้อยู่ด้วย จากคอนเซปต์ดงผู้ดีอันโอ่อ่า ที่พจมานจะต้องเข้ามาเผชิญ ว่าในคราบของชนชั้นสูง ดันเต็มไปด้วยเรื่องราวสกปรกโสมมมากมายที่ซ่อนอยู่ แต่ความลับนึงที่อยู่ในบ้านหลังนี้ ก็มีตั้งแต่ความลับของหญิงใหญ่และชายน้อย ที่ซ่อนปมอยู่รอให้พจมานค้นหา และทำให้คนดูลุ้นไปด้วยว่า ในบ้านที่เต็มไปด้วยความริษยาแบบนี้ ใครกันที่อยู่เบื้องหลังความสกปรกในดงผู้ดีแบบนี้กันล่ะเธอ

 

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า

ความผีไทยอ่ะเธอ มันก็ต้องมีอะไรที่น่าเกี่ยวกับว่า ใครเป็นคนฆ่า ให้ผีตัวนั้นออกอาละวาดอยู่ไม่น้อยในหน้าละครไทย ซึ่งอย่างในเรื่องจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้านั้น ความน่าสนใจที่เตะตาและชวนนอนไม่หลับอยู่แล้ว ก็คือดีไซน์ของผีในเรื่องที่น่ากลัวไม่ไหวแล้วจ้า ยกมือไหว้ท่วมหัวเลยจ้า แถมด้วยการไม่รู้เลยว่าใครกันที่เป็นคนฆ่า ก่อนจะมาเฉลยในภายหลังกับตัวละครที่หลายคนก็นึกไม่ถึงว่าเป็นคนทำ ซึ่งนั่นทำให้จันทร์เอ๋นจันทร์เจ้า เป็นพล็อตที่ดึงความน่าสนใจกว่าจะเฉลยไปได้ไกลพอจนกว่าจะจบเรื่อง

 

7 วันจองเวร

นับเป็นเรื่องแรกๆในการก้าวมาสู่ละครยุคใหม่ และมีความคล้ายคลึงกับกับจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าอยู่มาก กับการเอาผีมาร่วมผสมโรงกับเรื่องสยองขวัญ เมื่อพระเอกของเราดันสูญเสียความทรงจำไป จำไม่ได้ว่าใครเป็นคนทำให้แฟนสาวของเขาตาย และกลายเป็นว่าตื่นมาก็สามารถมองเห็นผีได้ซะงั้น ในแต่ละตอนที่ผ่านไป นอกจากจะต้องหาความจริงของเส้นเรื่องหลักแล้ว ก็ยังต้องเจอกับผีรายตอนอีก ว่าใครเป็นคนฆ่าในตอนย่อยๆ ก่อนทุกๆอย่างจะบิ้วไปจนถึงปลายทาง ว่าใครกันเป็นคนฆ่าคนสำคัญของตัวละครเอก

 

I Love You, I Hate You

กับประโยคสุดฮิต ที่เป็นจุดเริ่มต้นของการทำพล็อตแนวนี้อย่าง “ใครฆ่านานะ” กับซีรีส์จากบ้านนาดาว ที่ออกแบบมาให้เป็นซีรีส์ที่มีความยาวเพียง 5 EP เท่านั้น โดยเริ่มจากงานปาร์ตี้ของผองเพื่อนบ้านรวย จนนำไปสู่การตายของนานะในตอนท้ายของ EP แรก ซึ่งแต่ละตอนที่ออกอากาศไป ก็จะเป็นการเล่าเหตุการณ์เดิม ผ่านมุมมองของตัวละครที่อยู่ในเรื่องซ้ำๆไปจนจบ และตัดผู้ต้องสงสัยออกไปทีละคนทีละคน จนไปเฉลยในตอนสุดท้าย ว่าใครที่เป็นคนฆ่านานะในตอนแรก ซึ่งกระแสของเรื่องนี้ นับเป็นจุดเปลี่ยนของวงการซีรีส์บ้านเราเลยก็ว่าได้นะเออ

เลือดข้นคนจาง

จากความสำเร็จของนานะ ผู้กำกับทรงยศ ได้ต่อยอดมาสู่การนำคดีการฆ่าปริศนาในครอบครัวชื่อดัง มาปรับเป็นซีรีส์ ลดความซับซ้อนสมัยใหม่หรือกลิ่นตะวันตกออกไป ให้มีความเป็นละครไทยมากขึ้น ผ่านเรื่องราวของครอบครัวคนจีนที่ทำธุรกิจร่วมกัน แต่ภายใต้ครอบครัวที่ฉาบหน้าไว้ด้วยความอบอุ่น ดันเกิดการฆ่า “ประเสริฐ” นักธุรกิจเจ้าของโรงแรมคนโตของตระกูล ท่ามกลางผู้ต้องสงสัยซึ่งเป็นคนในครอบครัวมากมาย ซึ่งแม้แต่คนดูเอง ก็ไม่มีทางรู้ได้เลย ว่าใครเป็นคนทำ

จะเห็นได้ว่าพอมาหลังๆแล้ว การพยายามยื้อว่าเมื่อไหร่พระเอกจะรู้สักทีนั้น จะไม่คือเวิร์คละค่ะ ก็จะมีการปรับให้ตัวเนื้อเรื่องดึงคนดูเข้ามามีส่วนร่วมมากขึ้น ซึ่งสิ่งที่สำคัญที่จะหายไปไม่ได้เลยสำหรับการทำพล็อตประเภทนี้ ก็คือ Easter Eggs

Easter Eggs ไม่ใช่การเอาไข่ขอเทศกาลอีสเตอร์ไปใส่ไว้ในเรื่องหรอกนะเธอ แต่มันคือการทิ้ง Hints ทิ้งปริศนาเอาไว้ให้คนดูเอาไปขบคิด ทำไมกล้องต้องไปจับสีหน้าของพระเอกตอนนั้น ทำไมกางเกงของภัสสรถึงเป็นคนละสี เอ๊ะ ทำไมนางเอกดูไม่เสียใจกับการตายของเพื่อนนาง เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ

ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ก็เป็นความจงใจของผู้กำกับ ที่ทิ้งไว้เพื่อให้เนื้อเรื่องนั้นสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น และเมื่อเนื้อเรื่องเดินทางไปจนถึงตอนจบ สิ่งเหล่านี้ก็จะประกอบกันเป็นก้อนคำตอบขนาดใหญ่ ให้เราได้อ๋อ เพราะตอนนั้น ตัวละครนั้น ถึงได้ทำอย่างนั้นนี่เอง ตบเข้าฉาด ชั้นกะแล้วเชียว ทำให้การดูละคร ออกอรรถรสได้ยังกะเชียร์มวยก็ไม่ปาน

และแน่นอนค่ะ มันก็มักจะกลายเป็นกระแสพูดคุยกันของคนดู ในโลกโซเชี่ยล ก็คือมีบทวิเคราะห์ตั่งต่าง ใครช่างสังเกตเก่ง เป็นนกแก้ว นกรู้ นกเห็นค่ะพี่ตา ก็จะมีบทความ ต่อยอดออกมา สร้างความน่าสนใจ ดึงดูดให้กับคนที่ชอบดูละครไปขบคิดไป ได้ลองมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ว่าใครเป็นคนร้าย ใครเป็นผู้บริสุทธิ์ ลุ้นกันไปจนจบหนึ่งยกกรุบๆค่ะ

นับว่าเนื้อเรื่องแบบนี้ ยังไม่แพร่หลายมากในวงการละครบ้านเรา แต่เทยคิดว่าเหล่าผู้จัดละครไทยทำได้ และก็คงจะมีผลิตออกมาให้เราได้ดูกันมากขึ้นแน่ล่ะเธอ

เหยี่ยวเทย รายงาน