วอน (เธอ) หนังรักวัยรุ่นเรื่องใหม่สะกิดหัวใจเหงาๆ

เมื่อกลุ่มเพื่อนนักศึกษา เพื่อน 3 คนได้แอบหลงรักผู้หญิงคนเดียวกัน เรื่องเดียวกันแต่เล่าผ่าน 4 มุมมอง ความรัก ในรูปแบบของแต่ละคน... "เพราะทุกคนย่อมเป็น พระเอก นางเอก ในเรื่องของตัวเองเสมอ"

 

ในมุมของ “เดี่ยว”

เดี่ยว (มีน-พีรวิชญ์ อรรถชิตสถาพร) นักศึกษาหนุ่มผู้เป็นตัวแทนของคําว่าเพื่อน เขาเป็นคนอบอุ่น เอาใจ ดูแล เทคแคร์  ศึกษาและอยากเข้าใจคนที่เรารัก เดี่ยวตกหลุมรักเนเน่ เป็นคนแรก และเป็นคนที่เนเน่ขออยู่ใกล้ที่สุดแต่ใกล้แค่ไหน ดีแค่ไหน รักแค่ไหนก็เป็นได้แค่ตัวแทน เป็นได้แค่สายมโน แอบรักเพื่อน อยากได้เพื่อนเป็นแฟน

 

ในมุมของ “โอม”

โอม (เซ้นต์-ศุภพงษ์ อุดมแก้วกาญจนา ) หนุ่มแบดบอย ที่อยากทําทุกอย่างด้วยตัวเอง เขาเชื่อว่ารูปลักษณ์ภายนอกไม่เกี่ยวกับจิตใจ ทุ่มเททุกอย่างให้เพื่อนและคนรักแบบสุดใจแอบแบกความรู้สึกไว้เสมอ ผู้จมอยู่กับความหลัง ลืมไม่ลง หันไปทางไหนก็ มีเธออยู่ทุกๆที่ และเขายอมเจ็บ ยอมเป็นคนเลวเพื่อให้คนที่รักมีความสุข

 

ในมุมของ “บิว”

บิว (พีค-ภีมพล พาณิชย์ธำรง) ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบในความรู้สึกของเนเน่ เป็นคนที่เนเน่รัก แต่สําหรับบิวแล้ว เนเน่เป็นแค่เพื่อน เพราะเขาหัวใจมีให้ใครบางคนไปแล้ว เวลาอยู่กับเพื่อนแล้วพร้อมที่จะเฮฮา คอยสร้างเสียงหัวเราะและสีสันให้ทุกๆ คนที่อยู่รอบตัวคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง

 

ในมุมของ “เนเน่”

เนเน่ (ฟ้า-ษริกา สำรทศิลป์ศุภา) เป็นสาวช่างฝันหญิงสาวที่ค้นหาคนที่จะรักเธอและใช้ชีวิตอย่างที่ตนเองต้องการ หลังเข้ามหาวิทยาลัย คือการได้เจอเพื่อนใหม่ เจออะไรใหม่ๆ ทําให้เธออยากลองใช้ชีวิตให้เต็มที่ ชีวิตเลยโฟกัสไปเรื่องเพื่อนตัวแทนคนรักและแฟน

 

คอนเซปต์ของ วอน (เธอ)

คอนเซปต์ของภาพยนตร์เรื่องนี้คือ ทุกคนย่อมเป็นพระเอกนางเอกในเรื่องของตัวเอง ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงมีความต่างจากภาพยนตร์เรื่องอื่น ตรงที่ตัวละครทุกตัวต่างเป็นพระเอกนางเอกของตัวเองโดยถูกเล่าใน 4 มุมมอง ซึ่งเป็นเหตุการณ์เดียวกัน แต่ถูกเล่าต่างกรรมต่างวาระ บางซีนเป็นวาระเดียวกันซึ่งการเล่าเรื่องแบบนี้ทําให้หนังมีมิติและมีความแปลกใหม่

แนวคิดของหนังเรื่องนี้มาจากตัวผู้กำกับสุโกสินทร์ อัครพัฒน์ ซึ่งควบตำแหน่งในการเขียนบทภาพยนตร์ด้วย ทั้งที่ตอนแรกก่อนที่จะมาทำหนังเรื่องนี้เขาตั้งใจจะทำหนังผีด้วยซ้ำไป แต่หลังจากที่ได้มีโอกาสพูดคุยกับทีมผู้ผลิต ทำให้พบว่าจริงๆเขาเป็นคนอ่อนไหวเซนซิทีฟดังนั้นการที่เขาจะได้กำกับหนังรักน่าจะเป็นอะไรที่เหมาะ ประกอบกับช่วงเวลาที่ผ่านมาไม่มีหนังที่เล่าชีวิตของนักศึกษามหาวิทยาลัยมาพอสมควร

เรื่องราวจะต้องว่าด้วยกลุ่มนักศึกษา ซึ่งน่าจะเข้าถึงกลุ่มคนดูในช่วงอายุ 18-35 ปี สอดรับกับไลฟ์สไตล์คนเมือง ซึ่งนอกจากวิธีการเล่าเรื่องที่แปลกใหม่น่าสนใจแล้ว การเลือกหาโลเคชั่นที่เป็นฉากหลังในหนังเรื่องนี้ก็น่าสนใจไม่แพ้กัน เพราะนอกจากนักแสงที่น่าสนใจแล้ว สถานที่ในการถ่ายทำหนังเรื่องนี้ก็ถือเป็นจุดเด่นที่ทีมผู้สร้างเองอยากให้คนดูรับรู้ด้วยว่า ในกรุงเทพมหานครมีโลเคชั่นสวยๆแบบนี้เยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นตึก ตรอก ซอกซอยต่างๆ ซึ่งถ้าบรรดาวัยรุ่นที่ชอบเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศได้มาดูหนังเรื่องนี้ พวกเขาจะพบว่ามีหลายสถานที่ในเมืองหลวงอีกมากที่ยังไม่เคยถูกค้นพบ

 

ผลงานการกำกับครั้งแรกของ สุโกสินทร์ อัครพัฒน์

หลังจากที่ว่าครํ่าหวอดในวงการภาพยนตร์มาหลายปีผ่านการเขียนบทภาพยนตร์และผู้ช่วยผู้กํากับมามากมาย อาทิเช่น ขุนพันธ์ 2, จิตสัมผัส, ตี3 ภาค1 ตอน O.T, ตี3 ภาค2 ตอนกงเต๊ก แต่ในภาพยนตร์“วอน(เธอ)” นอกจากจะเป็นการเขียนบท แล้วสุโกสินทร์ อัครพัฒน์ยังได้นั่งเก้าอี้ผู้กํากับเต็มตัวเป็นครั้งแรกอีกด้วย

ตัวผู้กำกับแอบบ่นว่าการก้าวขึ้นมากำกับหนังเองเป็นความยากเหมือนกัน ประกอบกับการที่เขามีภาพในหัวตอนที่เขียนบทแล้ว ความยากคือการนำเสนอเส้นเรื่อง 4 เรื่องที่มีความเชื่อมโยงกัน โดยมีธีมเป็นหนังรักที่แตกต่างมุมมองของคน 4 คน ซึ่งเมื่อเข้าไปสำรวจชีวิตแต่ละคนแล้วก็จะพบว่าไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก

ตอนแรกตัวผู้กำกับอยากจะใช้ผู้กำกับ 4 คนมาทำ แต่พอลองมาคิดไปคิดมาแล้วการทำแบบนี้ผู้กำกับอาจจะตีกันเองเพราะแนวคิดในการเล่าเรื่องไม่เหมือนกัน ประกอบกับความยากในการเซ็ตติ้งไทม์ไลน์ในเรื่องจะต้องมีความสอดคล้องร่วมกัน

ประกอบกับการที่หนังเรื่องนี้จะต้องถ่ายทอดออกมา 4 มุมมอง นักแสดงต้องเล่นเหมือนเดิม บทพูดเดิม 4 รอบ แต่ต้องเปลี่ยนแอคติ้ง ยกตัวอย่างเช่นฉากในวงเหล้าที่ตัวละคร 4 คนต้องพูดกันไปพูดกันมา การถ่ายไปยังตัวละครคนหนึ่ง เมื่อเล่าตัวละครนี้ในสายตาของตัวละครอีกคนอาจจะต้องแสดงเป็นแบบหนึ่ง เมื่อผ่านตัวละครอีกคนก็อาจจะต้องแสดงอารมณ์ไปอีกแบบ ซึ่งความยากคือการต้องจูนนักแสดงให้ติดว่าตอนนี้สิ่งที่พวกเขากำลังแสดงถูกเล่าอยู่ในมุมมองของใคร เนื่องจากการถ่ายทำนั้นไม่ได้เรียงตามหน้ากระดาษ! ดังนั้น วอน (เธอ) จึงเป็นหนังที่เรียกได้ว่า เรียกร้องทักษะทางการแสดงของเหล่านักแสดงนำอยู่ไม่น้อยเลยเช่นกัน