รีวิว A Week Away 7 วันที่ฉันจะสารภาพรักเป็นมิวสิคัล (เวอร์ชั่นตกยุค)

 

A Week Away เล่าเรื่องราวของวิล (เควิน ควินน์) วัยรุ่นกำพร้าที่เกเร สร้างแต่ปัญหาจนต้องย้ายครอบครัวอุปถัมภ์เป็นว่าเล่น วีรกรรมล่าสุดที่เขาตัดสินใจไปขโมยรถตำรวจ ส่งผลให้เขาต้องเผชิญหน้ากับสองทางเลือกว่าจะเข้าไปอยู่ในสถานพินิจที่ไม่ต่างอะไรจากคุก หรือต้องไปอยู่กับครอบครัวบุญธรรมใหม่ที่ต้องเข้าร่วมแคมป์ของวัยรุ่นชาวคริสเตียนเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

จอร์จ (จาห์บริล คุ้ก) คือสมาชิกของครอบครัวบุญธรรมดังกล่าว ซึ่งดูเหมือนวิลจะเข้ากับเขาไม่ค่อยได้ในตอนแรก แต่เมื่อเริ่มทำความรู้จักกันแล้วเขาก็พบว่าจอร์จเป็นคนขี้อาย แต่มีความสามารถในตัวไม่อยู่ไม่น้อย แค่เพียงวันแรกวิลก็ได้พบกับเอเวอรี่ (เบลีย์ เมดิสัน) ลูกสาวของเจ้าของค่ายฤดูร้อนที่น่ารักและสะดุดตาวิลตั้งแต่ได้เห็น

ความรักที่วิลมีต่อเอเวอรี่ก็เริ่มก่อตัวขึ้น แต่เมื่อเขาเองกำลังพบว่าแคมป์ดังกล่าวเป็นค่ายที่รวมเอาชาวคริสเตียนที่เคร่งในเรื่องความเชื่อที่มีต่อพระเจ้าเป็นอย่างมาก เขาจึงพยายามปกปิดอดีตของตัวเองไม่ให้ใครรู้ ว่าแท้ที่จริงแล้วเขาเป็นเด็กกำพร้าและก่อวีรกรรมเกเรมานับครั้งไม่ถ้วน

แน่นอนเมื่อ A Week Away ตั้งใจทำออกมาเป็นหนังมิวสิคัล เพลงมากมายที่อยู่ในหนังเรื่องนี้จึงเป็นเพลงแนวป๊อปฟังสบาย และในหลายๆเพลงในหนังเรื่องนี้แม้จะออกโทนลูกกวาดขนาดไหนแต่ก็ยังพ่วงแนวคิดเรื่องความศรัทธาที่มีต่อพระเจ้าเข้าไปเต็มๆ อาทิ Big House หรือ Awesome God / God Only Knows ที่ว่าด้วยเพลงที่ว่าด้วยการใช้ชีวิตที่อยู่ภายใต้ร่มเงาและการดูแลของพระผู้เป็นเจ้าอย่างชัดเจน

แน่นอนเมื่อหนังเรื่องนี้ประกาศตัวเองชัดเจนว่ามันเป็นหนังที่ต้องการนำเสนอแนวทางการใช้ชีวิตภายใต้คำสอนของคัมภีร์ไบเบิ้ลตามหลักศาสนาคริสต์ หนังเรื่องนี้จึงไร้เงาตัวละคร LGBT ปราศจากวัยรุ่นที่ดื่มแอลกอฮอล์ และไม่มีวัยรุ่นคนไหนในหนังเรื่องนี้คิดถึงเรื่องเซ็กซ์ ทุกอย่างในหนังเรื่องนี้จึงถูกพาสเจอร์ไรซ์ให้กลายเป็นวัยรุ่นที่แสนอินโนเซนท์ สถานการณ์ทุกอย่างคลี่คลายได้เพียงแค่คุณศรัทธาในพระเจ้า

ดังนั้นปมหลักของหนังเรื่องการยอมรับตัวเองของวิล จึงกลายเป็นแค่เพียงคอนฟลิกเล็กๆตอนท้ายเรื่อง ที่หนังก็โบ้ยตำแหน่งผู้ร้ายไปให้กับฌอน (เอียน ทักเกอร์) หนุ่มที่เปิดโปงประวัติที่แท้จริงของวิลให้กับเอเวรี่รับรู้

น่าเสียดายอยู่เหมือนกันที่ซีรีส์เพลงแนววัยรุ่นอย่าง Glee ได้เคยกรุยทางให้โลกใบนี้เห็นว่ามันมีอะไรให้เล่ามากมายภายใต้บริบทของ “วัยรุ่น” แต่ A Week Away เหมือนพาคนดูกลับไปยุค 70 ประหนึ่งว่าโลกใบนี้ยังไม่เคยรู้จักคำว่าอินเตอร์เน็ต!

สายหนังอนุรักษ์นิยมคงจะปลื้มกับหนังเรื่องนี้ แต่ถ้าคิดว่าจะเปิดฟังเพลงไปพลางๆกันห้องเงียบ เพลงในหนังเรื่องนี้ก็ฟังสบายๆทีเดียวล่ะ