รำลึก Chicago หนังมิวสิคัลสุดปัง เรื่องราวของฆาตกรสาวสวยกับสื่อมวลชน

รำลึก Chicago หนังมิวสิคัลสุดปัง เรื่องราวของฆาตกรสาวสวยกับสื่อมวลชน

รำลึก Chicago หนังมิวสิคัลสุดปัง เรื่องราวของฆาตกรสาวสวยกับสื่อมวลชน
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

 

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใน Chicago ทั้งเวอร์ชั่นละครเวทีและเวอร์ชั่นภาพยนตร์นั้น โฟกัสไปที่ร็อกซี่ ฮาร์ท ฆาตกรสาวที่พลั้งมือยิงชู้รักตาย ส่งผลให้เธอถูกจับเข้าคุกทันทีและโทษที่ร็อกซี่จะต้องได้รับคือการแขวนคอ อย่างไรก็ตามในทัณฑสถานหญิง เธอได้พบเคลลี่ อดีตนักเต้นคนดังประจำไนต์คลับสุดปังในชิคาโก้ ซึ่งเธอเองถูกจับเข้าคุกเพราะฆ่าแฟนและน้องสาวของตัวเองที่แอบเล่นชู้กันลับหลังเธอ

เคลลี่กลายเป็นฆาตกรสาวเนื้อหอมของวงการหนังสือพิมพ์ เธอจึงกลายเป็นดาวดังภายในชั่วข้ามคืนกับเหตุฆาตกรรมสุดเก๋ พี่ฆ่าน้องสาวเพราะไปมีชู้กับแฟนของตัวเอง เมื่อประชาชนให้ความสนใจและจับตาฆาตกรสาวรายนี้ ทำให้เธอกลายเป็นดาวดังประจำคุก มีคนส่งดอกไม้ มีนักข่าวมาถ่ายรูป เธอกลายเป็นดาราประจำหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งของชิคาโก้

การรับมือกับความโด่งดังของเคลลี่คือการที่เธอทำตัวเป็นดาราเบอร์หนึ่งประจำคุก วางมาดตัวแม่ และมีนิสัยร้ายกาจกับผู้หญิงที่ร่วมชะตากรรมเดียวกับเธอ โดยเฉพาะร็อกซี่ผู้พยายามขอความช่วยเหลือ เพื่อหาหนทางทำให้เธอสามารถหลุดพ้นคดีไปได้ แต่เมื่อความอยากจะเป็นเบอร์หนึ่งของเคลลี่คือการไม่เห็นหัวใคร ร็อกซี่จึงถูกเขี่ยให้พ้นทาง จนกระทั่งเอมอส สามีของร็อกซี่ตัดสินใจจะช่วยภรรยาของตัวเองด้วยการไปจ้างทนายความฝีมือดีอย่างบิลลี่ ฟลินน์ ผู้ไม่เคยแพ้คดีใดมาก่อนให้มาว่าความ สปอตไลท์จึงเริ่มฉายแสงมาที่ร็อกซี่ในทันที

อันที่จริงแล้วบิลลี่ยังเป็นทนายความให้กับเคลลี่ด้วยเช่นกัน ความไม่ลงรอยกันระหว่างฆาตกรสาวทั้งสองคนอาจจะเหมือนคลื่นใต้น้ำ แต่กระแสความนิยมของตัวร็อกซี่ได้ทำให้เวลม่าเองก็สัมผัสได้ว่าสถานะของเธอกำลังเป็นรอง ความนิยมในตัวของเวลม่ากำลังจะจางหายไปจากหนังสือพิมพ์ มิหนำซ้ำคดีความของเธอยังลางเลือนไปเรื่อยๆส่งผลให้การตัดสินคดีของเวลม่าถูกเลื่อนพิจารณาออกไป

ระหว่างที่ร็อกซี่เองมัวแต่หลงมัวเมาในชื่อเสียงที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างท่วมท้น จนเธอเองก็แทบไม่ได้ฉุกคิดเลยด้วยซ้ำไปว่า อีกไม่นานตัวเธอจะเป็นแบบเวลม่า ในวันที่มีฆาตกรสาวรายใหม่ได้ก่อคดีฆาตกรรมขึ้น สื่อมวลชนก็เทความสนใจไปกับคดีใหม่ ตัวละครใหม่ และเรื่องราวใหม่ ร็อกซี่จึงกลายเป็นฆาตกรตกกระป๋องในทันที แต่ด้วยไหวพริบและการช่วงชิงพื้นที่ของสื่อ เธอจึง “เล่นละคร” บทใหม่เพื่อทำให้แสงแฟลตกลับมาฉายที่ตัวเองอีกครั้งด้วยการโกหกสื่อฯ ว่าเธอกำลังตั้งท้อง!

ท่ามกลางเสียงเพลงและฉากเต้นอันแสนตระการตาใน Chicago นั้นแท้ที่จริงแล้วเนื้อในของบทละครดั้งเดิม ตั้งใจจะเสียดสีทั้งแวดวงสื่อมวลชน ระบบตุลาการ ฐานะของผู้หญิงในสังคมกับระบอบชายเป็นใหญ่ ได้อย่างชาญฉลาดและชวนคนดูขบคิดว่า เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเวลม่าและร็อกซี่นั้น แท้จริงแล้วได้สะท้อนความเป็นจริงในโลกของเราทุกวันนี้อย่างไรบ้าง

แน่นอนว่าเรื่องราวของ “ฆาตกรสาว” กับ กลิ่นคาวเลือดนั้นจะไม่อยู่ในความสนใจของผู้คนในสังคมเลย ถ้าหากสื่อฯ ไม่ประโคมข่าวและยกให้เรื่องราวเหล่านี้กลายเป็นวาระแห่งชาติ จนแทบจะกล่าวได้ว่ามันแทบจะกลายเป็นละครซีรีส์อาชญากรรมขนาดยาวที่มีตัวละครสีสันจัดจ้าน มีคาแรกเตอร์ที่น่าจดจำ และมีเรื่องราวในชีวิตอันแสนเย้ายวนและเชิญชวนให้ผู้คนในสังคมสนุกไปกับการเสพย์สิ่งเหล่านี้ราวกับวรรณกรรมชิ้นหนึ่ง ราวกับมันเป็น “ความบันเทิง” อย่างหนึ่งในชีวิตจนแทบจะแยกไม่ออกด้วยซ้ำไปว่าบางทีแล้ว สิ่งที่เรากำลังเสพย์กันอยู่นั้น แท้ที่จริงอาจจะเป็นแค่บทละครจำอวดที่ถูกเขียนบทขึ้นและถูกชักใยจากคนเบื้องหลัง แบบเดียวกับที่ทนายความอย่างบิลลี่ ฟลินท์ ชักจูงสื่อมวลชนราวกับหุ่นเชิด หรือกระทั่งการปั่นหัวลูกขุนและผู้พิพากษาด้วยเรื่องราวอันแสนอุดมไปด้วยดราม่า!

อีกหนึ่งตัวละครสำคัญที่มีน้ำหนักไม่แพ้กับตัวละครหลักของเรื่อง คือบทมาม่า มอร์ตัน ผู้คุมหญิงประจำเรือนจำที่ให้ความช่วยเหลือเหล่านักโทษหญิง ที่มีเงินและมีแววที่จะกลายเป็นดาวดังได้ พูดง่ายๆคือตัวละครนี้ก็เป็นอีกหนึ่งฟันเฟืองสำคัญที่ทั้งได้ผลประโยชน์จากการ “ปั้นดินสู่ดาว” พลิกความฉาวให้กลายเป็นเรื่องเงินๆทองๆ ได้อย่างน่าอัศจรรย์ และเมื่อเรามองแบบเชื่อมโยงทั้งระบบแล้ว ไม่ว่าจะเป็นผู้ต้องหา ผู้คุม ทนายความ ศาล สื่อมวลชน และประชาชนแล้ว ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นภาพสะท้อนของสังคม ว่าท้ายที่สุดแล้วคนในสังคมอาจจะไม่ได้ต้องเสพย์ความเป็นจริง แต่ต้องการเสพย์ความบันเทิงที่ได้จากเรื่องราวสุดฉาวโฉ่นั้นต่างหาก และสื่อฯ ก็ทำหน้าที่เป็นคนสนองความบันเทิงเหล่านั้นโดยหลงลืมจรรยาบรรณในวิชาชีพไปอย่างสิ้นเชิง

เมื่อพิจารณากลับไปถึงต้นกำเนิดของละครเวทีมิวสิคัลอย่าง Chicago ที่เปิดการแสดงครั้งแรกมาตั้งแต่ปี 1975 หากนับช่วงเวลาทั้งสิ้นแล้ว วรรณกรรมชิ้นนี้มีอายุถึง 46 ปีแล้วแต่ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในละครเวทีชุดนี้ยังคงได้รับการดัดแปลง ผลิตซ้ำ ครั้งแล้วครั้งเล่า ได้สะท้อนให้ผู้ชมทุกยุคทุกสมัยเห็นว่าประเด็นที่เกิดขึ้นในเรื่องราวนี้ ยังคงร่วมสมัยอยู่ตลอด และสามารถนำไปตีความ สะท้อนสังคม รวมไปถึงวิพากษ์ถึงประเด็นยิบย่อยต่างๆได้อยู่เสมอๆ

แล้วสังคมไทยล่ะ มีข่าวอะไรที่ใกล้เคียงสองฆาตกรสาวจาก Chicago บ้างคุณเองก็น่าจะรู้ดี

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook