[เปิด Netflix มารีวิว] DEEP รวมพลคนไม่หลับไม่นอนพร้อมโฆษณาซิมการ์ดความยาว 90 นาที

 

ความน่าสนใจของ DEEP คือการเป็นหนังไทยในรอบหลายปีที่หยิบเอาประเด็นทางวิทยาศาสตร์มาผสมผสานกับเรื่องราวระทึกขวัญ แต่กลับกลายเป็นว่าตัวละครวัยรุ่นที่มีดีกรีถึงนักศึกษาแพทย์เรื่องนี้ทั้งสี่คนจะไม่ได้ยึดแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ที่หล่อหลอมและนำพาชีวิตเขาให้เข้ามาอยู่ในคณะที่ศึกษาร่ำเรียนเกี่ยวกับ การใช้หลักการเชิงเหตุและผล

ปัญหาประการสำคัญคือตัวละครในเรื่องกระโจนสู่ค่าตอบแทนก้อนโต แบบไม่อาจจะทำให้คนดูสามารถเชื่อถือได้เลยว่าพวกเขายังยึดโยงกับหลักการเชิงวิทยาศาสตร์ ถึงแม้ว่าตัวละครแต่ละตัวจะถูกปูมาให้มีปูมหลัง อาทินางเอกของเรื่องอย่างเจน (แคร์-ปาณิสรา ริกุลสุรกาน) มีภาระในการต้องผ่อนบ้านก้อนโต ในขณะตัวละครที่เหลือ อาทิ วิน (เค เลิศสิทธิชัย), ซิน (เฟิร์น-ศุภนารี สุทธวิจิตรวงษ์) และ พีช (กิต-กฤตย์ จีรพัฒนานุวงศ์) ก็มีความปรารถนาในชีวิตเป็นทรัพย์สินตามประสาวัยรุ่นโหยหา

สิ่งเดียวที่ทำให้ DEEP ดูมีความสมจริงอยู่บ้างคือการที่ “ตัวร้ายตัวจริง” ของเรื่องหรือผู้ออกแบบการทดลองที่คาดหวังผลลัพธ์เพื่อผลิตยา และใช้มนุษย์มาเป็นตัวอย่างในการทดลองแบบเสี่ยงอันตรายขั้นสุด โดยไม่สนใจจรรยาบรรณแพทย์ไทย อาจจะสะท้อนความจริงของสังคมไทยในทุกวันนี้ว่า บางครั้งคนที่ดำรงวิชาชีพ “หมอ” ก็ไม่ใช่ทุกคนที่ยึดหลักดังกล่าว และหากินอยู่บนความเป็นความตายของคนในสังคมแบบไร้ยางอาย

สภาพความเป็นอยู่ของตัวละครอย่างเจนและน้องสาว ที่ต้องแบกรับปัญหาค่าบ้าน ค่าร่ำเรียน และค่ารักษาพยาบาล ได้สะท้อนความล้มเหลวของรัฐฯไทย ที่ไม่เคยดูแลประชาชน ไม่เคยทำให้คุณภาพของคนในสังคมสามารถลืมตาอ้าปากได้ คนวัยหนุ่มสาวอย่างเจนจึงไม่สามารถเอาเวลาที่พวกเขาควรจะได้ไปพัฒนาคุณภาพชีวิตและความรู้เพื่อเป็นบุคลากรทางการแพทย์อย่างเต็มตัว แต่กลับมาต้องคอยหาเงินหาทอง ดูแลคุณยาย ที่ควรจะได้คุณภาพชีวิตที่ดีกว่านี้ หากรัฐไทยเป็นรัฐสวัสดิการนั่นเอง

น่าเสียดายที่ DEEP ไม่ได้ทำตัวซีเรียสจริงจังทั้งการทำให้บทมีความน่าเชื่อถือในเชิงวิทยาศาสตร์ หรือแม้กระทั่งสร้างความตื่นเต้นระทึกขวัญ จนเราอดไม่ได้ที่จะบอกว่า มันเหมือนการนั่งชมโฆษณาซิมการ์ดโทรศัพท์ขนาดยาว คลอไปด้วยเพลงประกอบจากวง Three Man Down เสียด้วยซ้ำไป และบางทีการนั่งดูรายการทางช่อง Youtube อย่างสู่ขิตกิตเค ยังบันเทิงกว่าเป็นไหนๆ