[เปิด Netflix มารีวิว] The Swarm หลั่งเลือดเลี้ยงตั๊กแตน

 

The Swarm (La nuée) เป็นผลงานการกำกับของจัส ฟิลิปปอตส์ บอกเล่าเรื่องราวของเวอร์จินี (ซูเลียน บราฮิม) หญิงวัยกลางคนที่กลายเป็นม่ายลูกติด หลังจากสูญเสียสามีผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวไป เนื่องจากครอบครัวเธอมีพื้นที่ เหมาะแก่การทำเกษตรกรรมทำให้เวอร์จินีตัดสินใจทำฟาร์มตั๊กแตน เพื่อนำโปรตีนจากสัตว์ชนิดนี้ไปขายต่อให้กับเกษตรกรอีกกลุ่ม แต่ดูเหมือนธุรกิจของเธอจะเต็มไปด้วยปัญหาเนื่องจากตั๊กแตนให้ผลผลิตน้อยกว่าที่คิด และยังเจอลูกค้ากดราคาอีกต่อหนึ่งด้วย

นอกจากปัญหาในการหาเงินเลี้ยงชีพแล้ว ปัญหาครอบครัวก็หนักหน่วงไม่แพ้กันเมื่อเวอร์จินียังต้องรับมือกับลูกสาวอย่างลอร่า (มารี นาร์บอนน์) ที่กำลังอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเป็นวัยรุ่นอารมณ์ร้อน เธอมักจะโดนเพื่อนในวัยเดียวกันล้อเลียนว่าแม่ของเธอต้องมาเลี้ยงตั๊กแตนยังชีพ จนเธอโดนมองว่าเป็นตัวประหลาด ส่วนลูกชายคนเล็กอย่างแกสตรอง (ราฟาเอล โรมองด์) ซึ่งมีปัญหาสุขภาพร่างกายอ่อนแอ ยิ่งทำให้คนดูเห็นว่าครอบครัวของเวอร์จินีมีความตึงเครียดที่ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ

ความเนิบช้าของ The Swarm คือการพาผู้ชมค่อยๆด่ำดิ่งไปกับความสิ้นหวังของเวอร์จินีที่ดูเหมือนจะอับจนหนทางกับการทำมาหากิน เมื่อเธอไม่สามารถนำพาธุรกิจด้านการเกษตรให้ตัวเองและครอบครัวมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ เมื่อเธอค้นพบว่า สิ่งที่ทำให้ฟาร์มตั๊กแตนของตัวเองสามารถสร้างผลผลิตที่งอกงามได้ด้วยการ “เลี้ยงด้วยเลือด” เธอจึงไม่รีรอแม้แต่น้อยที่จะเลือกหนทางดังกล่าว

แน่นอนในสายตาของผู้ชมบางส่วนอาจจะมองว่าเวอร์จินีเป็นตัวละครโรคจิตที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงิน แต่เมื่อเฝ้ามองบริบทของเธอแล้ว ก็ไม่น่าแปลกใจที่ผู้หญิงผู้แบกทุกอย่างไว้บนบ่าเลือกจะเดินไปในเส้นทางดังกล่าว ฉากที่เธอกรีดแขนตัวเองก่อนจะยื่นมือเข้าไปในโดมเพาะเลี้ยง ก่อนจะเผยใบหน้าอันแสนเจ็บปวด หลังจากนั้นหนังก็ซูมเข้าไปในบาดแผลของเวอร์จินีเพื่อให้คนดูได้เห็นเศษขาตั๊กแตนที่อยู่ในแผล ซึ่งเธอพยายามกำลังคีบออกมา ไม่ได้เป็นแค่เพียงฉากขายความแหวะน่าสะอิดสะเอียนเท่านั้น แต่มันยังสะท้อนให้คนดูเข้าใจอีกว่าความเป็นปวดที่เธอเลือก เวอร์จินีตัดสินใจทำเพราะเธอเลือกแล้วที่จะแลกความเจ็บปวด กับเงินทองที่จะมาจุนเจือเยียวยาครอบครัวของตัวเอง

The Swarm จึงเป็นหนังระทึกขวัญที่มีความเนิบช้า เน้นการสร้างความเข้าใจระหว่างผู้ชมและตัวละคร โดยมีตั๊กแตนกินเลือดเป็นแค่เพียงองค์ประกอบในการสร้างความน่ากลัว เพราะความเป็นจริงแล้วความน่าหวาดผวานั้นล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นจากตัวเวอร์จินีทั้งสิ้น ถ้าดูไปคิดตาม วิเคราะห์ สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วหนังเรื่องนี้ก็เป็นภาพสะท้อนปัญหาวิถีชีวิตของภาคเกษตรกรชาวฝรั่งเศสที่ต้องแบกรับความลำเค็ญในการเอาชีวิตรอดอย่างปากกัดตีนถีบได้น่าสนใจทีเดียว