รีวิว Seance "เด็กใหม่" กับคดีฆาตกรรมปริศนา
Seance บอกเล่าเรื่องราวเขย่าขวัญ ที่เกิดขึ้นในโรงเรียนประจำหญิงล้วนแห่งหนึ่ง หลังจากที่บรรดากลุ่มเพื่อนสาวตัวแสบตัดสินใจอัญเชิญวิญญาณนักเรียนหญิงที่เคยเสียชีวิตในหอพักแห่งนี้ให้มาปรากฏตัว ไม่นานนักเรื่องราวอาถรรพ์ก็เกิดขึ้น ส่งผลให้นักเรียนหญิงคนหนึ่งพลัดตกจากหน้าต่างลงมาคอหักตายอย่างน่าสะพรึง
หลังจากเหตุการณ์สะเทือนขวัญครั้งนั้น ไม่นานนักคามิลล์ (ซูกิ วอเตอร์เฮาส์) เด็กสาวคนใหม่ที่เพิ่งจะย้ายมายังโรงเรียนแห่งนี้ เธอพบกับบรรดาเด็กสาวตัวแสบที่พร้อมจะมีเรื่องกับเธอทันทีในฐานะ “เด็กใหม่” หลังจากเหตุการณ์ทะเลาะเบาะแว้ง นำไปสู่ความสัมพันธ์แบบแปลกประหลาด เมื่อพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ลึกลับ เมื่อเริ่มมีนักเรียนเสียชีวิตอย่างแปลกประหลาด ไม่นานนักความชั่วร้ายก็เริ่มคืบคลานเข้ามาหาพวกเธอทีละคน
ไซมอน บาเรตต์ ผู้กำกับภาพยนตร์ ที่เดิมเป็นมือเขียนบทให้กับหนังอย่าง You’re Next และ The Guest อันเป็นผลงานการกำกับของอดัม วิงการ์ด ผันตัวเองมากำกับหนังเรื่องยาวเป็นครั้งแรกและยังควบตำแหน่งเขียนบทภาพยนตร์ Seance ด้วยตัวเอง ในแง่ของการเขียนบทนั้น เขายังเล่นกับ “แนว” ของภาพยนตร์ได้น่าสนใจ โดยเฉพาะการผสมผสานเรื่องลึกลับเหนือธรรมชาติว่าด้วย “ผี” ผสมผสานกับหนังแนว “ไล่เชือด” ที่มีฆาตกรลึกลับปรากฏตัวขึ้นและไล่สังหารเหยื่อทีละราย แต่ถ้ามองในแง่ของการกำกับแล้ว จะพบว่าในการเล่าเรื่องขนาดยาวนั้น การร้อยเรียงเหตุการณ์ต่างๆของหนังดูค่อนข้างไม่สมเหตุสมผลเท่าที่ควรนัก อาทิ การปรากฏตัวขึ้นของฆาตกร ระบบการรักษาความปลอดภัยของโรงเรียนหลังจากการเกิดเหตุการณ์ฆาตกรรมขึ้น หรือแม้กระทั่งการปรากฏตัวของผี ที่แม้จะเป็นความตั้งใจของผู้กำกับที่ทำให้ผู้ชมไขว้เขวไปต่างๆนานา ก่อนจะนำไปสู่การหักมุมในตอนท้ายก็ตาม
อย่างไรก็ตามที คงต้องบอกว่าฉากลึกลับ เขย่าขวัญเมื่อบรรดาเหยื่อในหนังเรื่องนี้โดนสังหารไปทีละคน ช่วงเวลาการตายของพวกเขาก็เรียกได้ว่ามีวิธีการกระตุกขวัญ เร้าอารมณ์คล้ายๆกับหนังไล่เชือดยุค 90 จำพวก Scream หรือ I Know what did you last summer ที่ไม่เน้นความแหวะของบาดแผล แต่เน้นการตัดต่ออันรวดเร็ว ฉับไว เผยให้เห็นแค่ความคมของอาวุธ และอวัยวะของเหยื่อที่เกิดการตอบสนองต่อความเจ็บปวดจากการโดนทำร้าย ได้อย่างน่าสนใจและมีสไตล์แบบที่เราไม่ค่อยได้เห็นในหนังไล่เชือดยุคหลังๆนี้
ในแง่ของภาพรวมแล้ว Seance อาจจะไม่ใช่ผลงานสยองขวัญที่เร้าใจหรือแปลกใหม่นัก แต่ถ้าหากมองเป็นงานที่ทำให้เราหวนนึกถึงหนังยุค 90 ที่กลุ่มตัวละครเอกของเรื่องต้องติดอยู่ในพื้นที่จำกัด ปิดตาย ไปไหนไม่ได้ หนังเรื่องนี้ถือว่าให้บรรยากาศแบบนั้นเลยก็ว่าได้
