[รีวิว] What To Do With The Dead Kaiju? - ยำหนังจี้เวอร์ชันสัตว์ประหลาด

What To Do With The Dead Kaiju? หรือชื่อไทยว่า ‘ซากนรกไคจู’ เป็นหนังไคจูที่เปิดตัวมาด้วยคอนเซปต์สุดแหวกอย่าง รัฐบาลจะจัดการอย่างไรกับซากสัตว์ประหลาดที่นอนตาย ก่อนที่ซากของมันจะปล่อยก๊าซที่ทำให้เกาะญี่ปุ่นจมหายในพริบตา

โดยเรื่องย่อของซากนรกไคจูได้เริ่มขึ้นเมื่อ ไคจูตัวหนึ่งได้นอนตายขาชี้ฟ้าโดยไม่ทราบสาเหตุ รัฐบาลจึงจัดตั้งหน่วยพิเศษขึ้นมาเพื่อหวังว่าจะจัดการซากศพของเจ้าไคจูตัวนี้ แต่ปฏิบัติการที่ดูเหมือนจะไหวก็กลับไม่มีอะไรเป็นใจเลย ทั้งคนในรัฐบาลที่ต่างเกี่ยงกันทำงานแถมโยนความรับผิดชอบให้กระทรวงอื่น ๆ รวมทั้งคนในหน่วยพิเศษที่ต่างก็มีความลับเก็บซ่อนเอาไว้จนความไว้ใจเริ่มระส่ำระสาย 

การดำเนินเรื่องของหนังชวนให้นึกถึงภาพยนตร์เรื่อง ‘Shin Godzilla’ เอามาก ๆ เพราะเป็นหนังไคจูที่เด่นในแง่ของพาร์ตการเมืองอยู่เหมือนกัน หากว่า Shin Godzilla นั้นเป็นการโชว์เก๋าเกมว่าญี่ปุ่นรับมือสัตว์ประหลาดได้ดีเพียงใด ซากนรกไคจูนั้นก็คือขั้วตรงข้ามของ Shin Godzilla ที่จะมาโชว์ความเลอะเทอะของรัฐบาลว่ารัฐบาลที่แย่มันเป็นแบบไหน

ซึ่งก็น่าแปลกใจดีนะครับ ที่รัฐบาลในหนังนั้นโชว์แต่ความห่วยที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริงในโลก แต่ดันตลกร้ายเพราะรัฐบาลประเทศแถวนี้ดันเหมือนรัฐบาลในหนังไปซะได้

ในด้านของนักแสดง ก็นำแสดงโดย ยามาดะ เรียวสุเกะ (Yamada Ryosuke) จาก Fullmetal Alchemist กับ ทาโอะ ทสึจิยะ (Tao Tsuchiya) จาก Alice in Borderland ซึ่งทั้งคู่ก็รับส่งกันได้ดีตามมาตรฐาน แม้จะมีเล่นจนโอเวอร์อยู่บ้าง แต่การแสดงของทั้งคู่ก็ช่วยแบกหนังไว้ได้มากเลยล่ะ

ซากนรกไคจูค่อนข้างทำงานกับคนที่ตามวงการหนังโทคุซัตสึ (Tokusatsu) จำพวกหนังแปลงร่าง ไคจู อุลตร้าแมน แบบมาก ๆ เพราะด้วยสตูดิโอที่สร้างหนังเรื่องนี้คือ โตเอ (Toei) ที่ผลิตหนังคาเมนไรเดอร์อยู่แล้ว พี่แกก็เลยจัด อีสเตอร์เอ้กให้แฟนคลับหนังแนวนี้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย

เริ่มตั้งแต่ฉากขี่มอเตอร์ไซค์สุดเท่ของพระเอกที่เป็นลายเซ็นแบบเดียวกับคาเมนไรเดอร์ ตัวไคจูยักษ์ที่มีรูปร่างคล้ายก็อดซิลลา แถมแนวหนังที่เป็นขั้วตรงข้ามกับ Shin Godzilla ก็ยังทำให้เรานั่งขำกับความครีเอทีฟของทีมงานได้อย่างดี นี่ยังไม่นับการเอา โจ โอดางิริ (Joe Odagiri) พระเอกจาก Kamen Rider Kuuga มารับบทเป็นวีรบุรุษสุดเท่ แถมยังหนีบเอา ริงโกะ คิกูจิ (Rinko Kikuchi) นางเอกเรื่อง Pacific Rim มาแกงในเรื่องนี้อีก เรียกได้ว่าล้อวงการหนังไคจูทั้งในประเทศและนอกประเทศเลยทีเดียว

อีกอย่างหนึ่งที่ชาญฉลาดมาก ก็คือบทและคำพูดของตัวละครนั้น ก็คอยหยอดอีสเตอร์เอ้กและปมต่าง ๆ ไว้ตลอดทาง ถ้าหากคนที่ไม่ได้ดูหนังแนวไคจูหรือโทคุซัตสึก็จะออกอาการงงอย่างแน่นอน ว่าอีพวกนี้มันพูดถึงอะไร แต่ถ้าคนที่เข้าใจก็จะสามารถปะติดปะต่อได้ว่า สิ่งที่หนังคอยหยอดมาตลอดทางนี้จะนำไปสู่ตอนจบของหนังที่ถึงกับทำให้เราอุทานว่า ‘กูว่าแล้ว’ ทันที

แม้จะบันเทิงขนาดไหน หนังเรื่องนี้ก็ค่อนข้างเป็นหนังเฉพาะกลุ่มอยู่ดี เพราะซากนรกไคจูอุดมไปด้วยอีสเตอร์เอ้กมากมายให้คนดูที่เข้าใจได้นั่งขำกัน แต่ถ้าตัดอีสเตอร์เอ้กออกไปนั้น หนังจะค่อนข้างน่าเบื่อเลยล่ะ เพราะคนที่ไม่ได้ทราบแบ็กกราวด์ก็จะสงสัยว่า บทพูดนี้หรือตัวละครนี้ใส่เข้ามาทำไมนะ จนอาจเบื่อและหมดสนุกไป

แถมหนังก็ยังมีจุดอ่อนที่ค่อนข้างเลวร้ายเอามาก ๆ คืองาน CG ที่ในยุคหลังโตเอก็ขยันทำชุ่ยซะเหลือเกิน ถึงขนาดที่เรา(ผู้เขียน) มานั่งจับสังเกตว่าในหนังของโตเอที่อุดมด้วย CG จะมีอยู่อย่างน้อยหนึ่งซีนที่เอากรีนสกรีนออกไม่หมด และซากนรกไคจูก็มีซีนแบบนี้หลุดมาให้เห็นด้วย

ในด้านบท ซากนรกไคจูก็สอบตกในแง่ของการลำดับเรื่องราว ทั้งการเล่าเรื่องที่เนิบนาบและไม่มีจุดพีค แม้ว่าบทจะค่อย ๆ บิวท์เราให้รู้สึกถึงความสำคัญในแต่ละภารกิจ แต่การลำดับภาพที่ย่ำแย่ก็ทำให้หนังเรื่องนี้น่าเบื่อไปในที่สุด ยังไม่นับบทที่ค่อนข้างให้น้ำหนักไม่ถูก จะเป็นแนวบูชาครูก็ไปไม่สุดหรือแนวล้อเอาฮาที่อุดมไปด้วยมุกก็ดันเข้าใจยาก ดังนั้นแล้วสำหรับคนที่ดูซากนรกไคจูนั้น ถ้าไม่ชอบก็น่าจะเกลียดไปเลย

ซึ่งค่อนข้างเป็นโชคดีที่ผู้เขียนเป็นแฟนหนังแนวโทคุซัตสึอยู่แล้ว จึงค่อนข้างเอ็นจอยกับเหล่าอีสเตอร์เอ้กที่โผล่มาและตบเข่าฉาดทุกครั้งที่เก็ท แต่สำหรับคนที่ไม่มีพื้นฐานกับหนังแนวนี้น่าจะหงุดหงิดกับหนังเป็นแน่แท้

โดยรวมซากนรกไคจูพยายามเป็นหนังบูชาครูที่มีอีสเตอร์เอ้กอ้างอิงถึงหนังในวงการโทคุซัตสึ แต่กลับเล่นลึกเกินไปจนคนธรรมดาเข้าไม่ถึง รวมทั้งมุกต่าง ๆ ที่ใส่เข้ามานั้น กลับทำให้หนังดูเป็นตระกูลยำหนังจี้มากกว่าแนวจิกกัดเสียดสี