รีวิว Perfect days หนังที่ทำให้มองเห็นจิกซอว์ของ "ความสมบูรณ์แบบ"

“ความสมบูรณ์แบบคืออะไร” คำถามที่ดูเหมือนไม่มีคำตอบที่ชัดเจน แต่ Perfect days ภาพยนตร์ญี่ปุ่นที่กำลังเฉิดฉายในโรงหนังช่วงนี้กำลังทำให้ผู้ชมได้แนบชิดกับ “ความสมบูรณ์แบบ” และเข้าใจชีวิตมากยิ่งขึ้น ผ่านเรื่องราวของ ฮิรายามะ พนักงานทำความสะอาดห้องน้ำของโตเกียว รับบทโดย โคจิ ยากุโช

รอยยิ้มเล็ก ๆ ของเขาในยามมองท้องฟ้า ชวนให้สัมผัสถึงความรื่นรมย์ในชีวิตของตัวละคร ใครก็ต่างคิดว่าเขาอาจจะเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก ด้วยชีวิตที่ราบเรียบ มีกิจวัตรซ้ำเดิมทุกวัน (ที่ท้าทายคนดูว่าจะอยู่กับความจำเจเหมือนเขาได้แค่ไหน) เสียงชายชรากวาดเศษใบไม้คือนาฬิกาปลุกในทุกเช้า เติมพลังก่อนทำงานด้วยกาแฟจากตู้หยอดเหรียญ ทำความสะอาดห้องน้ำอย่างพิถีพิถัน เพาะต้นไม้จากยอดอ่อนในสวนสาธารณะ เข้าแต่ร้านอาหารประจำ และอ่านหนังสือมือสองก่อนนอนทุกคืน

ชีวิตของเขาดูต่างจากชีวิตผู้คนรอบตัวกวัดแกว่งไปมาตามโลกที่หมุนเร็ว เขายังถ่ายภาพด้วยกล้องฟิล์ม ฟังเพลงเทปคลาสเซ็ท และไม่รู้จักสปอติฟาย ราวกับหยุดชีวิตไว้ในยุคคลาสสิก แม้ฮิรายามะจะใช้ชีวิตเหมือนวนลูป แต่ก็มีหลากเรื่องราวที่ทำให้แต่ละวันแตกต่างออกไป หนังค่อย ๆ เปิดเผยเรื่องราวใต้พรมแห่งความสุขของเขาผ่านตัวละครที่แวะเวียนเข้ามาต่างบริบท

สำหรับฮิรายามะแล้ว “วันนี้ ก็คือ วันนี้” ดั่งถ้อยคำที่เขาสอนหลานสาว ซึ่งหาก “รื่นรมย์” กับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ความสุขก็ดูเรียบง่ายเสียเหลือเกิน...

แต่แล้วความรู้สึกพลิกไปอีกแบบเมื่อถึงฉากจบ! บอกเลยนี่ไม่ใช่หนังโลกสวย!!

สุดท้าย Perfect days ชวนให้เราเข้าใจว่า ชีวิตคนเราต่างถูกประกอบไปด้วยหลายส่วน แต่ละส่วนเชื่อมโยงถึงกัน แม้บางครั้งก็ไม่ แต่หากแบ่งเป็น “ความสุข” และ “ความทุกข์” ทั้งสองสิ่งต้องประกอบเข้าด้วยกันเหมือนจิกซอว์ขาดตัวใดตัวหนึ่งไม่ได้ ในแต่ตอนที่เราเลือกที่จะมองเห็นความสุข ก็ไม่ได้หมายความว่าความทุกข์มันจะหายไป เพียงแต่เราเลือกจะอยู่แบบไหนในโลกที่ทั้งเชื่อมและแยกอยู่ด้วยกันนี้ให้ได้ นั่นล่ะจึงจะเรียกว่า “เพอร์เฟกต์”

การเลือกที่จะปิดหรือเปิดความรู้สึก ก็คงไม่ต่างอะไรกับผนังห้องน้ำโปร่งแสงนวตกรรมสุดล้ำในโตเกียวที่ปรากฏหลายฉากในหนัง มันจะทึบแสงลงเมื่อมีคนเข้ามาปลดทุกข์ก่อนจะกลับมาโปร่งแสงอีกครั้ง สลับกันไปมา ซึ่งห้องน้ำในโตเกียวนี้เองเป็นจุดเริ่มต้นที่ วิม เวนเดอร์ส ผู้กำกับคนดังชาวเยอรมันเคยตั้งใจว่าจะเก็บฟุตเทจห้องน้ำนี้เป็นสารคดี ก่อนจะกลายเป็นจิกซอว์ตัวเอกที่ประกอบร่างเป็นภาพยนตร์ชิงรางวัลในที่สุด

และมุมกล้องที่เห็นเพียงฉากจบ คือจิกซอว์ตัวสุดท้ายที่บอกความจริงในใจของชายคนนี้

ความคิดเห็นผู้เขียน

คะแนน 10/10
เรียบ ลึก งดงาม พบนิยามของความสมบูรณ์แบบ

ยกให้เป็นหนังในดวงใจอีกเรื่องเลย

คุณดูแล้วรู้สึกเหมือนกันไหม ลองไปชมกันได้ ฉายแล้ววันนี้ในโรงภาพยนตร์