วิจารณ์ภาพยนตร์ Secret

ความลับของความรัก นี่คือหนังเรื่องแรกของ เจย์โจว นักร้องหนุ่มวัย 28 ปีผู้รับหน้าที่ทั้งกำกับ เขียนเรื่อง แสดงนำและทำดนตรีประกอบด้วยตัวเอง หลังฝึกปรือฝีมือจากการกำกับมิวสิควิดีโอ (ในเพลงที่ตัวเองแต่ง) มาแล้วมากมาย... นี่คือหนังเรื่องแรกของนักร้องหนุ่มวัย 28 ปี ผู้รับหน้าที่ทั้งกำกับ เขียนเรื่อง แสดงนำและทำดนตรีประกอบด้วยตัวเอง หลังฝึกปรือฝีมือจากการกำกับมิวสิควิดีโอ (ในเพลงที่ตัวเองแต่ง) มาแล้วมากมาย...นับถึงนาทีนี้หากเราจะยกย่องให้ โจวเจี๋ยหลุน หรือเจย์โจว เข้าขั้นเด็กหนุ่มอัจฉริยะก็คงหาใช่คำกล่าวที่เกินไปนัก แน่นอนว่าความสามารถของ เจย์โจว หาใช่พรสวรรค์หากแต่มันคือ พรแสวงที่ตัวเขาเฝ้าฝึกฝนมาแรมปี เจย์ หัดเล่นเปียโนตั้งแต่อายุ 4 ขวบแต่งเพลงเองได้ตั้งแต่อายุไม่ถึง 20 และกำกับมิวสิควิดีโองานเพลงของตัวเองเกือบทุกเพลงหนำซ้ำยังข้ามไปแต่งและร้องเพลงประกอบให้แก่หนังที่ตัวเองเล่น ไม่ว่าจะเป็น "Curse of Golden Flower" (2549) และ "Initial D" (2548) ไม่นับรวมงานเขียนเพลงให้แก่เพื่อนศิลปินอย่างไจ่ไจ๋ อดีตสมาชิกวงเอฟโฟร์ ที่เพิ่งออกอัลบั้มเดี่ยวมาสดๆร้อนๆ และล่าสุดความสามารถในการเล่าเรื่องของ เจย์โจว ในฐานะผู้กำกับก็เริ่มจะฉายแววปรากฏออกมาให้เห็นจากหนัง"Secret" ของเขาเรื่องนี้ หลุน (เจย์โจว) ชายหนุ่มที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนในโรงเรียนมัธยมทัมคังเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งริมทะเล ระหว่างที่เพื่อนหญิงกำลังแนะนำให้ได้รู้จักกับอาคารเรียนเก่าคร่ำคร่าหลังหนึ่ง ซึ่งจะถูกทุบทิ้งเพื่อสร้างใหม่ในปีการศึกษาหน้าหลุน บังเอิญได้ยินเสียงเปียโนดังมาจากภายในตึกเขาจึงเดินเข้าไปตามหาที่มา จนได้พบกับเปียโนเก่าหลังหนึ่ง ทันใดนั้น ยู (เกยหลุนเหมย) สาวลึกลับก็โผล่ออกมาจากชั้นวางหนังสือข้างประตู พร้อมกับอ้างว่าเธอคือเจ้าของเสียงเปียโนที่ หลุน ได้ยิน...เขาถามชื่อเพลงที่เธอเล่นแต่ ยู กลับกระซิบตอบที่ข้างหูเขาว่า"มันเป็นความลับ"... ความสัมพันธ์ระหว่างหลุน และยู งอกเงยเติบโตขึ้นอย่างงดงามเธอซ้อนจักรยาน หลุน กลับบ้านด้วยกันบ่อยๆแอบเข้าไปเล่นเปียโนหลังเก่าในตึกโบราณด้วยกันเสมอๆ...ทั้งคู่รักในการเล่นเปียโนเหมือนกันรวมทั้งชื่นชอบคีตกวีเอกของโลกอย่าง โชแปง เหมือนๆกัน และในที่สุดทั้งคู่ก็ตกหลุมรักกันและกัน...ยู มีปัญหาเรื่องสุขภาพเธอเป็นโรคหอบ ในขณะเดียวกับที่ ฉิงยี่ สาวน้อยหน้าใสผู้ชื่นชอบเสียงเปียโนและเรียนห้องเดียวกับหลุน ก็แอบหลงรักเขาอยู่เช่นกัน วันหนึ่งหลุน นัดพบกับยู ในห้องซ้อมดนตรีที่เดิมแต่ยังไม่ทันได้เจอกัน ยู กลับเห็นฉิง ยี่ อยู่ภายในห้องสองต่อสองกับหลุน เธอเสียใจจึงเดินจากไป และนับแต่นั้นมา หลุน ก็ไม่ได้พบกับยู อีกเลยจนกระทั่งในวันจบการศึกษา หลุน ขึ้นไปเล่นเปียโนบนเวทีในหอประชุมยู ตามมาดูเขาเล่นเป็นครั้งสุดท้ายหลุน เห็นดังนั้นจึงกระโดดลงจากเวทีมาหาเธอ และบอกให้เธอรอที่หน้าห้องซ้อมดนตรี ก่อนจะกลับมาอีกทีและพบว่า ยู หายตัวไปแล้ว...ครั้งนี้หลุน ออกตามหาเธอไปถึงที่บ้านจนค้นพบความจริงบางอย่างอันน่าสะเทือนใจ ในฐานะผู้กำกับหน้าใหม่เจย์โจว สามารถคุมบรรยากาศโดยรวมของหนังได้เป็นอย่างดีโทนแสงสีทอง และภาพอันนุ่มนวล ล้วนโน้มนำให้ผู้ชมอิ่มเอมไปกับความรักชวนฝันของหนุ่มสาว คลอเคล้าไปกับดนตรีประกอบที่ไพเราะจับใจ แน่นอนว่านอกจากเสียงเปียโนที่บรรเลงอยู่ตลอดทั้งเรื่องแล้ว ดนตรีประเภทเครื่องสายก็ถูกนำมาบรรเลงได้อย่างผสมกลมกลืน ซึ่งแน่นอนว่างานในส่วนนี้ มาจากความสามารถอันเอกอุด้านดนตรีของ เจย์ โจว นั่นเอง อย่างไรก็ตาม"Secret" ยังมีปัญหาในการเล่าเรื่องอยู่บ้างเพราะช่วงแรกของหนัง สถานะของตัวละคร ยู ผู้กำกับหน้าใหม่อย่างเจย์ โจว กลับกลบไม่มิด ปิดไม่หมด ทำให้คนดูเริ่มรู้ไต๋ได้ว่า ตัวละครผู้กุมความลับในหนังของเขาเป็นใครดังนั้นพัฒนาการด้านความสัมพันธ์ของ หลุน และยู จึงเป็นเพียงแค่มิวสิควิดีโอสวยๆประกอบการบรรเลงเปียโนเพราะๆ โดยมีตัวละครสมทบอย่างสองนักเรียนชายหัวโจกแทรกเข้ามาสร้างสีสันเรียกเสียงหัวเราะเป็นระยะๆ แต่เมื่อเรื่องราวเดินทางมาถึงจุดไคลแม็กซ์ ในตอนท้าย แม้หนังจะเฉลยที่มาของตัวละคร ยู ที่คนดูสามารถคาดเดาได้แต่แรกแต่ เจย์ โจว ก็กอบกู้สถานการณ์ของหนังด้วยการสร้างปมบางอย่างเพิ่มเข้ามา จนสามารถขมวดเรื่องราวทั้งหมดให้กลับมาน่าสนใจอีกครั้ง และนำพาคนดูไปสู่ความซาบซึ้งประทับใจในความรักของ หลุน และยู ได้ในท้ายที่สุดอีกทั้งยังเป็นฉากจบ ที่หาทางออกให้แก่ตัวละครโดยไม่ทำร้ายจิตใจคนดูหลังจากเดินมาปริ่มๆ ทางว่าอาจจะต้องสูญเสียใครไปสักคน แต่เจย์ โจวก็สามารถกุมความลับและทะนุความรักของเขาเอาไว้ได้ในวินาทีสุดท้าย ในฐานะผู้กำกับหน้าใหม่ที่เพิ่งทำหนังครั้งแรกเจย์ โจวถือว่าสอบผ่าน และน่าจะมีพัฒนาการที่ดีขึ้นในเรื่องต่อๆ ไป และนี่คือตัวอย่างอันดีของคนที่ประสบความสำเร็จในงานที่ทำจากการฝึกฝนฝึกปรือ และมุ่งมั่นทำงานอย่างเนื่อง จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เจย์ โจว จะเป็นนักร้องจากเกาะไต้หวันที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดคนหนึ่ง และอาจจะไม่ได้เป็นข้อกังขานับจากนี้ หากเขาจะก้าวเข้ามาประสบความสำเร็จในแวดวงภาพยนตร์บ้าง ที่มาจากหนังสือพิมพ์