วิจารณ์ภาพยนตร์ เพื่อนกูรักมึงว่ะ

เพื่อนกูรักมึงว่ะ คือหนังผลงานการกำกับฯล่าสุดของ "พจน์ อานนท์" แค่เห็นชื่อนี้ บางคนอาจจะต้องทำหน้า แหยงๆซะแล้ว เพราะที่ผ่านมานั้นการทำงานในเนื้อเรื่องของภาพยนตร์จะเป็นออกแนว วี๊ดว๊ายกระตู้วู้วว บางคนก็ก็ชอบ บางคนก็เข็ดขยาดว่าได้ประมาณนั้นเลยทีเดียว และแล้ว ผู้กำกับ "พจน์ อานนท์" ได้สร้างหนังเกี่ยวกับความรัก แต่เป็นความรัก ของเพศเดียวกัน ซึ่งในบ้านเมืองไทยยังไม่มีใครคิดหรือกล้าแหวกแนวเช่นนี้ นั่นคือหนังเกย์นั่นเอง บางคนอาจเกิดอาการที่ต่อต้านหนังเรื่องนี้อย่างรุณแรงหรือขยาดซะแล้วเมื่อได้เห็นตัวอย่างหนังเรื่องนี้ แต่ผมคนนึงที่ไปดูหนังเรื่อง เพื่อนกูรักมึงว่ะ ในใจผมก็เกิดอาการต่อต้านไปแล้วเกินครึ่ง ยอมรับได้เลยครับรู้สึกสยองๆหยึยๆ แต่พอไปดูถึงได้เห็นอะไรที่กว้างขึ้น เอาจริงๆแล้ว บทภาพยนตร์ของภาพยนตร์เรื่องนี้ ดีมากถือว่าโอเคเลยนะครับ ใช่ได้เลย มุมมองบางมุม เช่นการโทรหาใครคนนึงที่เรา คิดถึงเขา หรือมีความรู้สึกดีๆกับคนใดคนนั้นคนหนึ่ง แล้วเขาเพิกเฉยแต่เรายังโทรไป พอดี ( เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นกับผมนะ ) มันทำให้เรารู้สึกแย่เหมือนกันนะว่าทำไมใครหรือเขาคนนั้นพยายามจะหนีเรา หลายคนต้องมีบ้างในแง่มุมนี้ แต่ในการแสดงออกของเรื่องดันเป็น ชายกับชาย ทำเอาผมออกจะหยึยๆไปเลย แต่ถ้าเป็นบท ผู้หญิงกับผู้ชาย ผมว่าจะซึ้งมากเลย อาจจะกลายเป็นหนัง รักโรแมนติก ดราม่า ของคู่ชายหญิงที่ซึ้งอีกเรื่องหนึ่งไปเลยก็ได้ เรื่องของบทภาพยนตร์พี่ พจน์ อานนท์ นั้นมองมุมได้ละเอียดอ่อนจริงๆในมุมความรัก ไม่เอา มุมแนวยิงกระจายกับ มือปืน อันนั้นก็เว่อร์เกิน หยามกฎหมายไปหน่อยไหมนี่ ส่วนเรื่องของตัวนักแสดงใช่ว่าจะไม่เก่ง ผมว่าตัวนักแสดงนี่แหละเป็นการสื่อให้เห็นมุมมองมากที่สุด แสดงได้โอย..ไม่ไหวครับหนังดูแล้ว แบบว่า สยองกว่าหนังผีบางเรื่องอีก แทบอ๊วกไปเลยทีเดียว และที่ดูแล้วไม่สบอารมณ์มากคือการเปลี่ยน บทพูดที่รวดเร็วเกิน แสดงความห่วงใยมากเกินไป ในฉากที่ อิฐ ไปซื้อข้าวให้ เมฆ ตอนที่เมฆบาดเจ็บ ซื้อแล้ว เมฆไม่หิวไม่อายกกิน อิฐ ร้องไห้ ครับท่านผู้ชม ผมดูแล้วโอ๊ยย..สะอิดสะเอียนมันออกจะเว่อร์เกินไป มันจะร้องไห้ทำไมแค่ไม่กินข้าว ไม่ว่าจะเป็นบทพูดที่สุดแสนจะผิดธรรมชาติ เพราะหนังยัดเยียดคำว่า "คุณ,ครับ" และวาจาสุภาพอีกหลากหลายให้กับตัวละครหนึ่งชนิดเกินพอดี จนเขาคล้ายจะเป็นพระเอกลิเกหลงวิก ซึ่งมันก็ทำให้หลายๆ ฉากที่ผู้กำกับฯตั้งใจจะให้ออกมาซึ้ง กลายเป็นความน่าขบขันแบบสะอิดสะเอียนไปซะนี่ ที่น่าเสียดายอีกอย่างก็คือ "หญิง-ฌัชฌา รุจินานนท์" นักแสดงที่เคยได้พิสูจน์มาแล้วว่าเล่นบทดราม่าได้ดีไม่แพ้ใคร ทว่ามาเล่นเรื่องนี้ เธอกลับต้องกลายเป็นตัวตลก เพราะนอกจากจะเป็นหญิงที่ถูกแฟนร่างชายใจหญิงสวมเขา เธอยังถูกกำกับฯ (หรือไม่ก็ตีความผิดเอง เพราะร้างลาจากการแสดงไปนาน) ให้เล่น "ใหญ่" เหมือนกับกำลังแสดงละครน้ำเน่าหลังข่าว เพราะอย่างนี้ แทนที่คนดูจะน้ำตาซึมเพราะเห็นใจผู้หญิงคนนี้ กลับต้องมาน้ำตาเล็ดเพราะนึกขันกับแอ๊คติ้งของเธอแทน เล่น เป็น นวลฉวี อะ เนียนแล้วนะจ๊ะ พี่หญิง..!! ทั้งนี้ ยังไม่นับรวมถึงการใส่สัญลักษณ์ที่ดูแล้วรู้สึกว่า "ยัดเยียด" อย่างผีเสื้อเนี่ยโอยยัดใส่ซะเสียเหลือเกิน เช่น ฉากไล่ฆ่ากันในโรงเก็บพระพุทธรูป หรือฉากที่จู่ๆ ก็มีพระสงฆ์มานั่งหน้าตาผิดธรรมชาติข้างๆ น้องพระเอกที่เป็นนักฆ่า นัยว่าจะสื่อให้เห็นความขัดแย้งระหว่างศีลธรรมและความชั่ว แต่ด้วยความที่ปิดตาข้างหนึ่ง ก็ดูรู้ว่าหนังจงใจใส่สิ่งเหล่านี้เข้ามา จึงทำให้การประเทืองปัญญาไม่เกิดแก่ผู้ชมเลยให้ตายเถอะ, มุขสำส่อน-รักร่วมเพศ แล้วต้องเป็นเอดส์นั่นก็ด้วย จะมีใครคิดบ้างหรือไม่ว่า นั่นคือความ "เชย" และ "ซ้ำซาก" อย่างยิ่งยวด (ในขณะที่หนังรักร่วมเพศของผู้กำกับฯชาติอื่นๆได้ก้าวข้ามไปจับประเด็นอื่นที่น่าสนใจกว่าการเป็นโรคร้ายนี้แล้ว) สรุป สุดท้ายแล้ว ภาพยนตร์ทุกเรื่องทำให้เราข้อคิดและมุมมองที่ดีทำให้เราบันเทิง เรื่อง เพื่อน กูรักมึงว่ะ ใช่ว่าเป็นหนังที่ไม่ดี แต่อยากให้ไปสัมผัสความแหวกแนวแปลกใหม่ ที่ ผู้กำกับกล้านำเสนอในเนื้อหา ผมว่า คุณ พจน์ อานนท์ ทำการลงทุนที่น่าสนใจนะครับ เพราะการทำอะไรสักอย่างหนึ่งมันต้องมีความเสี่ยง แต่พี่ พจน์ของเรา ไม่รู้ว่าจะเสี่ยงเกินไปหรือเปล่า เพราะในสังคมไทยยังไม่ได้เปิดใจกว้างถึงขนาดนั้น แต่นี่ถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดี สำหรับ ชาวสีม่วง หรือ ผู้ที่รักร่วมเพศ ที่จะมีหนังที่ถูกใจคุณเธอทั้งหลายบ้าง มีหนังเกย์ ออกมาแล้ว หนังทอม หนังดี้ เตรียม จ่อเลยนะจ๊ะ เอาให้ผิดเพี้ยนไปซะเลย เท่าที่ดูกับตาสัมผัสด้วยใจแล้ว เพื่อนกูรักมึงว่ะ 3 ดาว ครึ่ง คงไม่ว่ากันนะครับ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทั้งหลาย " บทวิจารณ์ภาพยนตร์เป็นเพียงความเห็นส่วนบุคคล กรุณาตัดสินจากการชมภาพยนตร์ด้วยตัวเอง " วิจารณ์ภาพยนตร์ โดย Tendama