วิจารณ์หนัง รักนะ 24 ชั่วโมง

สิ่งแรกที่ผมนึกถึงหลังจากดู "รักนะ 24 ชั่วโมง" ก็คือความเป็น "ที่สุด" อย่างหนึ่งนั่นคือหนังเรื่องนี้สามารถพิจารณาให้เป็นหนังโฆษณาที่ยาวที่สุดและเป็นหนังโฆษณาที่สนับสนุนการขายสินค้าที่หลากหลายประเภทที่สุด เข้าใจว่าการมีลักษณะเป็นหนังโฆษณานั้นน่าจะมาจากการสนับสนุนทางหนึ่งทางใดของสินค้า ซึ่งอาจมีส่วนช่วยในการลดต้นทุนหรือเพิ่มกำไร และยังเป็นการสร้างประโยชน์ร่วมกันของทั้งสองฝ่าย (เจ้าของสินค้าและเจ้าของหนัง)ผมพอจะมองเห็นและเข้าใจว่าทำไมจึงต้องมีและเป็นเช่นนั้น แต่คิดว่ามันไม่ควรมากเกินไป อย่างน้อยก็ไม่ควรชัดแจ้งและยาวนานจนทำให้รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้ได้กลายสภาพไปเป็นหนังโฆษณาไปแล้วในด้านหนึ่ง การใช้ชื่อสินค้าที่มีอยู่จริงอาจช่วยให้หนังดูสัมพันธ์กับโลกแห่งความเป็นจริงมากขึ้น (ถ้าใช้ชื่อสินค้าสมมติก็อาจทำให้ไม่น่าเชื่อหรือถึงขั้นน่าหัวเราะ)แต่ผมก็ยังเห็นว่าไม่ต้องเน้นให้ชัดแจ้ง ยาวนานและนำมาโยงเข้ากับเหตุการณ์ในเรื่องอย่างที่ทำอยู่ก็ได้ ในมุมมองของคนดู ผมเกิดคำถามสำคัญว่าเพราะเหตุใดจึงต้องจ่ายเงิน 120 บาทเพื่อมานั่งดูหนังโฆษณาที่ยาวนานเป็น 100 นาทีด้วยและหลังจากการฉายหนังโฆษณาขายสินค้าและบริการที่นานประมาณ 20 นาทีแล้ว เท่ากับว่าผมต้องเสียเงินดูหนังโฆษณาที่ยาวนานเกิน 2 ชั่วโมงลองพิจารณาดูก็แล้วกันว่ามันสมเหตุสมผลหรือไม่ผมอยากฝากความเห็นไปถึงผู้ที่เกี่ยวข้องว่าการกระทำดังกล่าวนั้นอาจสร้างความเบื่อหน่ายให้กับคนดู (ใครอยากเสียเงินดูหนังโฆษณา?) และอาจส่งผลกระทบถึงการดูหนังตามโรงด้วยพ้นจากเรื่องหนังโฆษณาก็มาถึงเรื่องผู้แสดงนำหญิง ซึ่งผมคิดว่าเป็นส่วนที่หลายคนอาจรู้สึกเหมือนกันการรับบทเป็นพนักงานประจำร้านสะดวกซื้อนั้นไม่จำเป็นต้องเป็นคนสวยหรือถูกนำเสนอให้เห็นว่าสวย ตรงนี้ผมยอมรับได้ แต่ผมคิดว่าถ้าไม่สวยหรือไม่เน้นการนำเสนอให้ดูสวย ก็ต้องมีความน่ารักและมีเสน่ห์ โดยความน่ารักและมีเสน่ห์นั้นอาจมาจากการกำหนดลักษณะของตัวละครและการปรุงแต่งอื่นๆ เช่น ปฏิสัมพันธ์ระหว่างเธอกับตัวละครเอกฝ่ายชายแต่ปรากฏว่าผู้แสดงหญิงและตัวละครที่เธอสวมบทบาทไม่ได้รับการสนับสนุนตรงจุดนี้สิ่งที่เราได้เห็นก็คือ หญิงสาวหน้าตาธรรมดาที่หงุดหงิด โมโหง่าย ถึงขั้นก้าวร้าวเป็นบางครั้ง ดูเป็นคนขาดแคลนและโหยหาความรักอย่างหนักอาจจะกล่าวว่าการกำหนดลักษณะตัวละครนอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังถึงขั้นทำให้ออกมาดูเป็นลบ (นอกเหนือจากการไม่ได้รับความช่วยเหลือจากการเลือกใช้ขนาดภาพและมุมกล้องของผู้ถ่ายภาพ) ในฐานะที่เป็นหนังชวนฝัน ผู้แสดงนำและตัวละครที่จะทำให้คนดูชื่นชอบ ประทับใจ และนอนหลับฝันดีคงไม่น่าจะใช่ผู้แสดงและตัวละครแบบนี้ ในส่วนผู้แสดงชายก็มีปัญหากับลักษณะตัวละครเหมือนกัน แม้ไม่ถึงกับเป็นตัวละครที่ซับซ้อน แต่เป็นตัวละครที่มีความยุ่งยากและมีเสน่ห์เพียงครึ่งเดียว (คนดูผู้หญิงอาจเถียงว่าไม่จริง)เมื่อนำไปเทียบกับ "รักจัง" ทั้งในแง่เรื่องราว ตัวละครและผู้แสดง ผมคิดว่า "รักนะ 24 ชั่วโมง" น่าจะทำให้คนดูประทับใจได้น้อยกว่า "รักจัง" หลายเท่าถ้าหาก "รักจัง" เป็นหนังชวนฝันที่ทำให้คนดูฝันอย่างเต็มอิ่ม ยาวนานและหลุดลอยไปโลกแห่งความเป็นจริง "รักนะ 24 ชั่วโมง" ก็เป็นหนังชวนฝันที่กระตุกให้ผวาตื่นเป็นระยะ (หรือบางช่วงถึงขั้นเป็นฝันร้ายเลยทีเดียว) อย่างไรก็ตาม การสร้างตัวละครเอกฝ่ายชายให้มีลักษณะอย่างที่นำเสนอนั้นนับว่าเป็นความพยายามในการสร้างสรรค์ตัวละครที่น่าชมเชยส่วนอารมณ์ขันที่สอดแทรกเข้ามาก็มีพอใช้ได้บ้าง ที่ดีที่สุดน่าจะเป็นฉาก"เข้ามาขอโทษเรื่องวันนั้น" ตลกดี ผู้กำกับฯ - เหมันต์ เชตมี ผู้แสดง - รัฐภูมิ โตคงทรัพย์, ลลนา ก้องธรณินทร์ ที่มาจากหนังสือพิมพ์