วิจารณ์หนัง The Hangover 2

ก่อนอื่นขอเท้าความถึงความสำเร็จแบบล้นอกของภาคแรก ทำให้หนัง The Hangover หรือชื่อไทยว่า เมายกแก๊ง แฮงค์ยกก๊วน เป็นหนังตลกที่มีทุนสร้างเพียง 35 ล้านเหรียญสหรัฐ แต่กลับทำรายได้ทั่วโลกสูงถึง 467 ล้านเหรียญสหรัฐ และได้รับรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยม สาขาภาพยนตร์ตลกและภาพยนตร์เพลง ในงานประกาศผลรางวัลลูกโลกทองคำ ครั้งที่ 67 จึงเชื่อว่าแฟนๆ แก๊งหมาป่า คงรอคอยภาคต่อเรื่องนี้อย่างใจจดจ่อแน่นอน สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา หลายคนเริ่มรับทรัพย์ฉลองเงินเดือนออกตามสถานเริงรมย์ เมามายกันไปบ้างแล้ว วันนี้เราขอเสนอทางเลือกใหม่ ท่านมีปัญหาเบื่ออาการเมาแฮงค์หลังงานปาร์ตี้ใช่หรือไม่ ท่านเคยประสบปัญหาอ้วกแตกจนอับอายใช่หรือไม่ ปัญหาเหล่านี้จะหมดไป เพียงท่านที่เป็นคอหนังตลกก้าวไปดูภาพยนตร์ The Hangover 2 เท่านั้น ก็สามารถมีความสุขเหมือนได้ไปเมาปลิ้นด้วยตัวเอง เรื่องราวในภาคนี้กล่าวถึง สตู (เอ็ด เฮล์ม) ที่ต้องเดินทางมาแต่งงานถึงถิ่นกับสาวไทย พร้อมด้วยก๊วนเพื่อนแก๊งหมาป่าที่ประกอบด้วย ฟิล (แบรดลี่ย์ คูเปอร์), อลัน (แซค กาลิฟิอนาคิส) และ ดั๊ค (จัสติน บาร์ธา) แล้วในคืนก่อนฉลองสละโสด ก็เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้นอีกครั้ง พวกเขาเมาไม่ได้สติและตื่นขึ้นมาในสถานที่แปลกตา อีกทั้ง เท็ดดี้น้องชายของฝ่ายเจ้าสาว เกิดหายตัวไป ภาระกิจตามตัวอย่างเร่งด่วนจึงบังเกิดขึ้น ก่อนที่งานแต่งกับสาวรักแท้จะล่ม ในด้านการแสดง ทุกคนยังทำหน้าที่ได้ดีเช่นเคย และที่สำคัญมีดาราร่วมแสดงหลายท่านด้วย อาทิ คุณต่าย เพ็ญพักตร์ ศิริกุล ในบทแม่เจ้าสาว, พี่บ็อบบี้ นิมิตร ลักษมีพงศ์ ในบทตำรวจ ช่างน่าภูมิใจจัง โดยเฉพาะคุณอานิรุตติ์ ศิริจรรยา ที่มีบทพูดเยอะเลย และยังเป็นกุญแจสำคัญที่สร้างปมกดดันให้กับสตู ต้องเร่งตามหาเท็ดดี้ อันเป็นเหตุผลที่รองรับความวุ่นวายตลอดทั้งเรื่องดูฟังขึ้น

แต่ที่เจ็บสุดจี๊ดปี๊ดสุดขีด ขโมยได้ทุกซีนคงต้องยกให้หนุ่ม แซค กาลิฟิอนาคิส ที่ยังคงฮาทุกครั้งที่กล้องจับไปที่เขา เสน่ห์(ความต๊อง) มัดผู้ชมได้อยู่มัด แม้แต่บางคราวที่ไม่ได้โฟกัสหนุ่มแซค คนดูก็ยังแอบมองไปที่เขาเสมอ หากขาดบทบาทของอลันไป หนังเรื่องนี้แปลงกายเปลี่ยนรูปจากหนังตลกฮาปลิ้นเป็นหนังแอ็คชั่น อาชญากรรมทันทีเลยทีเดียว ซึ่งนั่นคงพูดได้คำเดียวว่า shift หายแว้ววว จะว่าไปแก๊กตลกส่วนมา ถูกวางเค้าโครงเดิมแทบจะถอดแบบมาจากภาคที่แล้วอย่างชัดเจน เพียงแต่เปลี่ยนสถานที่จากลาส เวกัส เป็นบางกอก เท่านั้นเอง

จู่ๆ ผมก็เกิดความเป็นห่วงภาพลักษณ์ประเทศไทยแทนรัฐบาลขึ้นมาซะเฉยๆ หลังจากเห็นสภาพเมืองบางกอกที่ถูกหนังถ่ายทอดผ่านสายตาชาวต่างชาติออกมาเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน ไร้ขื่อไร้แป เต็มไปด้วยโสเภณี ยาเสพติด สถานโชว์ลามก แก๊งค้ายาที่พกปืนผาหน้าไม้กันสบายใจ ยิงใครก็ได้สะดวกมือยิ่งกว่าร้านสะดวกซื้อเซเว่นอีเลฟเว่นซะอีก อันนี้ก็ไม่รู้จะส่งผลต่อการท่องเที่ยวของไทยมากน้อยแค่ไหน แต่ที่แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ ก็คือ ต่างชาติเขามองเราในแง่ไม่น่าอภิรมย์มานานโขแล้ว อาทิ ย้อนไปเมื่อ 10 ปีก่อนหนังเรื่อง The Beach ของผู้กำกับออสการ์ แดนนี่ บอยล์ ที่มาตั้งรกรากถ่ายทำในไทย ก็เผยให้เห็นว่าเรามีการลักลอบปลูกกัญชา พฤติกรรมดูถูกต่างชาติ หรือห้องพักสุดโสโครกของพระเอกลีโอนาร์โด เท่านั้นยังไม่พอ ยังมีฉากหนึ่งในภาพยนตร์ American Gangster แฟรงค์ ลูคัส (เดนเซล วอชิงตัน) เดินทางมาไทยเพื่อติดต่อธุรกิจมืด ยังกล่าวถึงคนไทยว่า "เป็นพวกกินแมลงสาบ" หมดกัน ภาพลักษณ์ของสยามเมืองยิ้มยิ่งตกต่ำไปอีกเมื่อ The Hangover 2 มาตอกย้ำซ้ำแผลเก่า "กรุงเทพได้เขาไปแล้ว" ถ่อยคำที่เปรียบดังถูกมัจจุราชกลืนกินไปสิ้นแล้ว ดูมีนัยที่แรงทีเดียว แม้จะอ้างว่าเป็นหนังตลก ก็ควรซื่อสัตย์กับคนดูในแง่ของบทภาพยนตร์ ควรอิงความเป็นจริงสักนิด เพราะเป็นเรื่องที่เปราะบาง สร้างความอ่อนไหวกับคนกลุ่มใหญ่ได้ง่าย

อย่างไงก็ตาม หากจะวิจารณ์หนังตลกให้ซีเรียส เครียดไมเกรนแด๊ก ใครเล่าจะชอบ เมื่อเปิดใจกว้าง มองข้ามเหตุผลบางประเด็น ดูหนังในฐานะแฟนคอเมดี้ตัวจริงแล้ว ภาพยนตร์ The Hangover 2 ฮาได้ตลอดเรื่องแน่นอนคอนเฟิร์ม การผูกเหตุการณ์ การวางหมากอย่างแยบยล ทำให้ดำเนินเดินเรื่องน่าติดตามไม่มีความเบื่อเลย ทั้งยังหยอดมุขฮากลิ้งมาเป็นระยะไม่ทิ้งช่วง เป็นหนังตลกที่ไม่จำเป็นต้องรวมดาวตลกจนแน่นจออย่างหนังบ้านเรา ก็ขำได้(กว่ากันเยอะ) แม้จะถ่ายทอดบางมุมที่เสื่อมโทรม แต่ขอบอกว่า เจ้าลิงจอมเสื่อมสูบบุหรี่เนี่ย ทำเอาอมยิ้มได้ทุกที แบ่งใจให้ไปเล้ยยยย แต่ขอเตือนน้องๆหนูๆ ถ้าไม่อยากหน้าเหมือนลิงก็อย่าเลียนแบบนะจ๊ะ

บทวิจารณ์โดย ฉายเดี่ยว