วิจารณ์หนัง ลัดดาแลนด์

หลังจากชมภาพยนตร์เรื่อง ลัดดาแลนด์ ในรอบปฐมทัศน์จบลงพร้อมเสียงปรบมือดังสนั่น สิ่งแรกที่ผุดเข้ามาในหัวของผม คือคำพูดที่ชวนคิดที่ว่า บ้านคือ วิมานของเรา จริง? กรณีนี้คงจะไม่จริงเสมอไปแล้วล่ะ เพราะในหนังมีเพียงความทรมานใจอันหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะมีมารมาผจญในหมู่บ้านทุกวี่วัน ทำไมจึงหลีกเลี่ยงผีไม่ได้ คำถามนี้แหละที่ทำให้ ลัดดาแลนด์ หนังสยองขวัญเรื่องล่าสุดของค่ายที่หลายคนเชื่อใจอย่าง จีทีเอช น่าติดตามทุกฉาก เล่นเอาผู้ชมต้องเอาใจช่วยครอบครัวของ ธีร์ (สหรัถ สังคปรีชา) อย่างใจจดใจจ่อ เกร็งจนแทบจะจิกแขนคนดูข้างๆ ทะลุอยู่แล้ว ซึ่งคำตอบของคำถามข้างต้นก็คือ การวางพล็อตเรื่องอย่างละเอียด กลเม็ดที่กำหนดกฎเกณฑ์ จำกัดความจำเป็นให้กับครอบครัวพระเอกต้องป๊ะกั๋นกับผีเพื่อนบ้านบ่อยครั้งนั้น มีเหตุผลน่าเชื่อถือมารองรับเสมอ ไม่ใช่เอะอะอะไรก็เอาแต่ผีหน้าโอโม่คลานกลิ้งเกลือกลงมาจากฝ้าเพดานบ้าน หรือไม่ก็ไปมุดใต้เตียงที่ฝุ่นเขรอะ แต่เสื้อก็ยังขาวสะอาดไร้รอยด่างดำ ราวกับใส่เสื้อนวัตกรรมใหม่ยุคนาโนอยู่ ทันสมัยจริงจรี๊งงง

โดยมากแล้วหนังผีมักจะมีจุดขายตรงการสร้างสรรค์การปรากฎตัวของวิญญาณให้ดูแหวกแปลกตาที่สุด กระทั่งสุดท้ายมองข้ามความมีที่มาที่ไป ต่างจาก ลัดดาแลนด์ที่เน้นความเข้มข้นของบทภาพยนตร์ มีความเป็นปุถุชนคนธรรมดาสูงปี๊ดดดด รายละเอียดทุกซอกมุมเป็นไปอย่างสอดรับกัน ทำให้ผู้ชมเข้าถึง สัมผัสได้ อินจัดจนต้องลุ้นตัวโก่งตัวงอไปกับชะตากรรมอันลำเค็ญของตัวละครหลัก นั่นเป็นเสน่ห์ที่ส่งให้ ลัดดาแลนด์ มีความแข็งแรง โดดเด้งเด่นทะลุแป้ง ออกมาจากหมวดหนังผีดาษดื่นทั่วไป ที่ดูแล้วจบไปไร้การจดจำ เรื่องราวของ ธีร์ ที่ฝันอยากจะมีบ้าน แต่ไม่มีปัญญาซื้อ กลายเป็นปมดที่ทำให้เขารู้สึกผิดต่อทุกคนในครอบครัว ป่าน (ปิยธิดา วรมุสิก)ภรรยาที่แม่ยายพร่ำกรอกหูอยู่ตลอดเวลาว่าเขากระจอกเกินไปสำหรับเธอ แนน (ปันปันสุทัตตา อุดมศิลป์)-ลูกสาววัยรุ่นที่ธีร์ ไม่เคยได้อยู่ร่วมชายคาเพราะส่งไปให้แม่ยายช่วยเลี้ยงดู นัท (น้องก๊อบแก๊บ-อธิพิชญ์ ชุติวัฒน์ขจรชัย)ลูกชายวัย 5 ขวบที่ยังเดียงสาพอจะเห็นพ่ออย่างเขาเป็นฮีโร่

ธีร์ คิดว่าตัวเองคงเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ไม่เอาไหน หากไม่สามารถมีบ้านสักหลังไว้เป็นหลักประกันความสุขของครอบครัว โอกาสมาถึงเมื่อเขาได้รับข้อเสนอ เป็นตำแหน่งผู้ช่วยฝ่ายการตลาดที่บริษัทแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ ด้วยเงินเดือนที่มากขึ้นและค่าที่ดินที่ถูกลง บ้านเดี่ยวหลังใหญ่แบบในหนังโฆษณาก็ไม่ใช่ฝันที่เกินเอื้อมอีกต่อไป เขาตัดสินใจทิ้งชีวิตเก่าเพื่อไปตั้งรกรากใน หมู่บ้านลัดดาแลนด์ ซึ่งธีร์ เชื่อว่าครอบครัวของเขาจะมีความสุขที่นั่น แต่แล้วคืนหนึ่ง เด็กรับใช้ชาวพม่าของบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านถูกฆาตกรรมอย่างทารุณ คนร้ายสาดเธอด้วยน้ำกรดจนใบหน้าแหลกเหลวแล้วถูกทุบตีจนตาย ก่อนนำศพไปยัดไว้ในตู้เย็น จากนั้น ทุกอย่างในหมู่บ้านก็เปลี่ยนไปตลอดกาล

ในส่วนของการแสดง ภาพรวมน่าประทับใจจอร์จเหลือหลาย โดยเฉพาะดารารุ่นใหญ่อย่าง พี่ก้อง สหรัฐ และ พี่ป๊อก ปิยธิดา โชว์ฝีมือขั้นเทพ จนเชื่อสนิทใจว่า ทั้งคู่เป็นสามีภรรยาที่รักกันด้วยใจบริสุทธิ์อย่างแท้จริง ผ่านบริบทต่างๆ ในภาพยนตร์ โดยไม่ต้องอาศัยฉากเลิฟซีนพลอดรักหวานเลี่ยนมาจูงใจให้คล้อยตามแต่อย่างใด ขณะที่ดารารุ่นเล็กไซส์เด็กอนุบาลอย่างน้องก๊อบแก๊บ และ น้องปันปัน ก็แสดงได้ดีในระดับที่ควรจะเป็น อีกคนที่น่านับถือ คือ คุณเดือนเต็ม สาลิตุลที่รับบทแม่ยายพระเอก แม้จะมาแค่เสียงซะส่วนใหญ่ แต่ก็ยังอุตส่าห์แผ่รังสีอำมหิต กดดันให้ตัวละครอย่างธีร์ต้องตกอยู่ในสภาพกล้ำกลืนฝืนทน ยอมให้ผีหลอก พร้อมๆ กับหลอกตัวเองไปด้วยว่า อะไรๆ จะดีขึ้น ครอบครัวจะมีความสุข หากทุกคนยังอยู่ด้วยกัน จึงสร้างน้ำหนักสะเทือนอารมณ์ในฉากไคลแม็กซ์ได้อยู่หมัด เป็นอะไรที่กลัวบวกซึ้งน้ำตาแตกอาบแก้มทีเดียว พูดแล้วจะหาว่าโม้ แอบเห็นผู้ชายหลายคนในโรงหนังน้ำตาเล็ดด้วย จากคำพูดว่า "ครอบครัวผม ผมดูแลได้"

นี่ถือเป็นผลงานการขึ้นหิ้งของผู้กำกับ จิม-โสภณ ศักดาพิสิษฏ์ ที่มีพัฒนาการมากขึ้นจากเรื่องที่แล้ว (โปรแกรมหน้า วิญญาณอาฆาต) ในเกือบทุกด้าน ทั้งตัวบท ฝีมือการกำกับ มุมกล้อง การแสดง รวมถึงความบันเทิงที่มอบให้ผู้ชมอย่างเต็มเปี่ยม เรียกได้ว่า ลัดดาแลนด์ เทียบชั้นหนังผีไทยคลาสสิคอย่าง นางนาก หรือ ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ ได้อย่างสบายไม่อายใคร เอาไปเลย เกรด : A-

บทวิจารณ์โดย ฉายเดี่ยว