วิจารณ์หนัง เฉือน

ทันทีที่ผมทราบข่าวจากต้นสังกัดหนังอย่างค่ายไฟฟ์สตาร์ ว่าคุณโขม (ก้องเกียรติ โขมศิริ) จะมากำกับหนังในลำดับที่ 3 ของเขา คือเรื่อง เฉือน แล้วทำให้ผมอดที่จะดีใจไม่ได้ จากหนังที่คุณโขมเคยกำกับมา อย่างภาพยนตร์สยองขวัญเรื่อง ลองของ และภาพยนตร์ดราม่าแอ็คชั่น อย่างเรื่อง ไชยา ก็คงเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความสามารถในด้านการกำกับของคุณโขมได้เป็นอย่างดี แต่มีอีกสิ่งหนึ่งที่ผมชอบในตัวคุณโขมอย่างมากเลยก็คือเรื่องของการ "เขียนบท" ผมเคยได้ยินคุณโขมกล่าวไว้ในบทสัมภาษณ์แห่งหนึ่งว่า "หนังที่ดีจะต้องสร้างมาจากบทที่ดี หนังไม่ว่าจะลงทุนมหาศาลเพียงไหน แต่ถ้าทำจากบทที่ไม่ดี ก็เป็นหนังที่ดีไม่ได้" คุณโขมเคยเขียนบทที่น่าประทับใจมาแล้ว อย่างเรื่อง "เปนชู้กับผี", "องค์บาก", "บางระจัน" โดยเฉพาะเรื่องเปนชู้กับผีนั้นผมชอบบทเรื่องนี้มาก เรื่องนี้คุณโขมเขียนบทให้คุณวิศิษฐ์ ศาสนเที่ยง (ผู้กำกับ ฟ้าทะลายโจร, หมานคร ) เป็นคนกำกับ แต่สำหรับเรื่อง "เฉือน" นี้เขาทั้งสองคนลองสลับหน้าที่กันดูบ้าง โดยคุณ วิศิษฐ์ ศาสนเที่ยง เป็นคนเขียนบท และคุณโขมเป็นคนกำกับ คำว่า "เชือด" กับคำว่า "เฉือน" นั้นฟังดูแล้ว ผมว่าต่างอารมณ์กัน ถ้าภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้คำว่า "เชือด" ความรู้สึกเสียวๆ น่าจะไปอยู่ที่บริเวณต้นคอนะครับ แต่พอฟังคำว่า "เฉือน" ดู ความรู้สึกเสียวๆที่อยู่ต้นคอหายไปเลย แต่กลับไปอยู่ที่อื่นแทน ส่วนไปอยู่ที่ไหนนั้น ผมว่าตัวหนังตั้งชื่อเรื่องได้เข้ากันดีแล้วครับ ภาพยนตร์เรื่องนี้จัดเรทไว้ที่ 18+ อันนี้ผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะนอกจากฉากเสียวๆ เลือดเต็มจอแล้ว ในตัวเรื่องยังมีฉากที่แสดงถึงความรุนแรงที่มนุษย์ทำกับมนุษย์ด้วยกัน ฉากความรุนแรงที่ผู้ใหญ่ทำกับเด็ก ฉากที่แสดงถึงการถูกคุกคามทางเพศ ฉากอบายมุขต่างๆ ฉากดูดบุหรี่ ดื่มเหล้า เที่ยวผู้หญิง เที่ยวบาร์ มีครบเซต เรียกว่าเต็มเวอร์ชั่นเลย ถ้าผู้ดูมีอายุตั้งแต่ 18+ ผมคิดว่าพวกเขาเหล่านั้นน่าจะแยกแยะอะไรที่ดีและไม่ดีออกแล้ว ในเรื่องของตัวบทเรื่องนี้ ผมบอกตามตรงเมื่อ 3 ปีก่อน ผมเคยเขียนนิยายประเภทสืบสวนสอบสวนฆาตกรรมต่อเนื่องไว้เรื่องหนึ่งเขียนโครงเรื่องทั้งหมดไว้แล้ว เคยให้เพื่อนสนิทคนหนึ่งอ่านดู (ตัวโครงเรื่อง) เขาชอบมาก แต่ผมไม่มีเวลาเขียนต่อ ถึงตอนนี้มันก็ยังถูกดองไว้อยู่ แต่พอผมมาดูเรื่อง "เฉือน" ทำไมบทมันถึงเหมือนเรื่องที่เราจะเขียนเลย เรียกว่าเหมือนเกือบ 70% เลยทีเดียว ผมมั่นใจ 100% ว่าผมไม่ได้ไปลอกใครมา และผมก็มั่นใจ 1000% ด้วยว่า คนเขียนบทเรื่องนี้ก็คงไม่ได้ไปลอกใครมาเหมือนกัน ผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า ความคิดของคนเรา ในบางครั้งก็มีสิทธิ์ที่จะคิดเหมือนคนอื่นได้โดยที่ไม่รู้ล่วงหน้ามาก่อนว่าอีกฝ่ายก็คิดเหมือนเรา เพราะฉะนั้นเมื่อผมดูเรื่อง "เฉือน" มาถึงเกือบจะกลางเรื่อง ผมเลยเดาฆาตกรได้ถูกต้องตรงเผงเลย บทของฆาตกรในเรื่องเฉือน ในวัยเด็กผมว่ามัน "สว่างเกินไป" จึงเดาได้ง่ายหน่อย ในด้านการแสดง ผมชอบการแสดงของคุณเป้ (อารักษ์ อมรศุภศิริ) นะ คุณเป้เป็นนักแสดงเพียงคนเดียวในช่วง 3-4 ปีนี้ที่ผมเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงและการพัฒนาในด้านการแสดงได้ดีเยี่ยมเลย ดูตั้งแต่เรื่อง บอดี้ศพ#19 คุณเป้มาดเซอร์หัวฟู มาถึงเรื่อง ความจำสั้นฯ คุณเป้เปลี่ยนเป็นคนเรียบร้อยหัวหวีเรียบแป้เหมือนพนักงานบริษัทยังไงยังงั้น และล่าสุดคือเรื่องเฉือนนี้ ลุค หน้าตา รูปแบบของคุณเป้เปลี่ยนไป ตัดผมสั้น สักที่หลัง ออกโหดเล็กๆ ดูแล้วเห็นว่าไม่ว่าบทจะมายังไง คุณเป้สามารถปรับตัวและทำตัวให้ตัวเองเข้าไปในบทของตัวละครนั้นๆ ได้อย่างดีเยี่ยมเลยทีเดียว ไม่เหมือนนักแสดงบางคน เล่นเรื่องแรกหน้าตาอย่างนี้บทอย่างนี้ พอเล่นเรื่องที่สองสาม ก็หน้าตาอย่างเดิมบทคล้ายของเดิมอีก อย่างนี้เรียกว่าไม่มีการพัฒนาเลย

ฉากสุดหินอีกฉากหนึ่งของคุณเป้น่าจะเป็นฉากแก้ผ้าเดินเข้าไปในห้องเพื่อระบายอารมณ์หลังจากที่ "เชือด" เพื่อนที่อยู่คุกด้วยกันมาก่อน ผมขอเดาเอาไว้เลยว่า คุณเป้จะเป็นพระเอกอันดับหนึ่งของเมืองไทยคนต่อไปแน่ เพราะดูจากดาราดังรุ่นก่อนๆ อย่างเช่น คุณสมบัติ เมทะนี,คุณกรุง ศรีวิไล, หม่ำ จ๊กมก หรือดาราเมืองนอก อย่าง อาโน (คนเหล็ก) หรือ เฉินหลง ก็ล้วนแล้วแต่เจอบทแก้ผ้ามาแล้วทั้งสิ้น (ถามจริงๆ ไม่อายเหรอ ผมอายนะนี่) แต่เป็นดาราที่ดีต้องแสดงได้ทุกบทอยู่แล้ว แต่ผมมาคิดดูอีกที จริงๆ แล้วไม่แก้ผ้าก็ดังได้ มันขึ้นอยู่ที่บทมากกว่า ถ้ามีบทมาอย่างนี้แล้วเราเล่นได้ อันนั้นแหละครับถึงจะเรียกว่าเก่งจริงๆ ซึ่งคุณเป้ก็สอบผ่านทุกข้อด้วยคะแนนเต็มอย่างที่เห็นๆ กันอยู่ สำหรับคุณนก (ฉัตรชัย เปล่งพานิช) ผมติดตามงานของคุณนกมาตั้งแต่เรื่อง "ตี๋ใหญ่" ที่เป็นละครทางทีวีมานานแล้ว และติดตามผลงานมาเกือบทุกเรื่อง บอกได้ตามตรงว่า คุณนกเป็นนักแสดงมืออาชีพจริงๆ เล่นเรื่องไหนๆ ก็ไม่เคยฝีมือตกเลย อันนี้ยกนิ้วให้เลยครับ ยังมีนักแสดงอีก 2 คนที่ผมอยากจะกล่าวถึง แต่ผมยังหาข้อมูลของนักแสดงทั้งสองคนนี้ไม่เจอ คือน้องที่แสดงเป็น ไท ตอนเด็ก และแสดงเป็น นัท ตอนเด็กผมว่าน้องสองคนนี้ถึงจะเป็นนักแสดงหน้าใหม่ แต่น้องเขาเล่นได้ดีมากเลย อย่างไท (ตอนเด็ก) น้องเขาแสดงสีหน้าแววตาท่าทางไม่ว่าจะมาดนักเลงหรือตอนเป็นห่วงเพื่อน ตอนคิดมาก หลายตอนเลย น้องเขาเล่นไม่มีหลุด ส่วนน้องที่เป็นนัท ตอนที่โดนพ่อซ้อมเพราะไปขโมยเหล้าพ่อมาดื่มกับไท แสดงสีหน้าแววตาถึงความเจ็บปวดสุดขั้วหัวใจได้อย่างยอดเยี่ยม ก็ต้องขอขอบคุณทีมงานที่เลือกนักแสดงที่เลือกเด็กทั้ง 2 คนนี้มาเล่นเรื่องนี้นะครับ ถ้ามีคนสนับสนุนเด็กสองคนนี้ไปรุ่งแน่ๆ ส่วนนักแสดงคนอื่นๆ ผมถือว่ายังเป็นตัวประกอบของหนังเรื่องนี้อยู่ ไม่ขอพูดถึงก็แลัวกันนะครับ สรุปแล้วหนังเรื่องนี้ เป็นหนังที่พอดูได้ บทถือว่าดีแม้ว่ายังดีไม่ถึงที่สุด ขอแซวนิดนะครับ ในตอนสุดท้าย พระเอกของเราบอกว่า "ทำไม่ได้ๆ" แล้วทำไมกระหน่ำอย่างนั้นล่ะครับ ตกลงทำได้หรือทำไม่ได้ ฮิฮิ แซวเล่นนะครับแซวเล่น ส่วนคะแนนของหนังเรื่องนี้ ผมให้ 8 เต็ม 10 ครับ

บทวิจารณ์โดย : TCK E-mail :TCK05@sanook.com