วิจารณ์หนังกังฟูแพนด้า

จัดเป็นภาพยนตร์การ์ตูนที่ทำให้หัวเราะได้เต็มเสียงที่สุดในรอบปีนี้เลยค่ะ กังฟูแพนด้า ภาพยนตร์การ์ตูน (แอนิเมชั่น) ของค่ายดรีมเวิร์คฝั่งอเมริกันซึ่งถูกพ่อสารถีลากไปดูเนื่องจากพ่อคุณเห็นว่าแพนด้าน่ารักดี โดยส่วนตัวไม่ค่อยสันทัดกับมุขและลำดับภาพของการ์ตูนอเมริกันเท่าไรค่ะ ไปดูด้วยความคาดหวังไม่สูงนักแต่เมื่อดูปรากฏว่าดีกว่าที่คิดมาก แพนด้าตัวเอกของเรื่องคือ อาโป แพนด้าหนุ่มลูกชายคนเดียวของเตี่ยร้านขายก๋วยเตี๋ยว อาโปเป็นแฟนพันธุ์แท้ของเหล่ากังฟูไฟเตอร์ โดยเฉพาะ 5 นักสู้ ซึ่งประกอบไปด้วยพยัคฆ์, กระเรียน, ตั๊กแตน, อสรพิษ, และวานร (ในเรื่องชื่อหรูกว่านี้แต่จำไม่ได้ค่ะ) นักสู้เหล่านี้เป็นศิษย์ของปรมาจารย์ชิฟูผู้เก่งกาจ นอกจากนั้น ชิฟูยังเป็นผู้เก็บรักษา "คัมภีร์มังกร" ซึ่งกล่าวว่าหากใครได้ครอบครองก็จะกลายเป็นเจ้ายุทธจักร เรียกว่าทางโปรดักชั่นทำการบ้านหนังจีนมาเต็มที่ นำเสนอให้คนชอบดูหนังจีนไม่ขัดเขินเลยล่ะค่ะ แต่แล้ววันหนึ่งในงานเลือกนักสู้มังกรผู้จะได้รับสืบทอดคัมภีร์ ความบ้าดาราและวงการกังฟูของอาโปทำให้เขาพยายามเข้าไปชมการประลองแต่ก็ไม่ทัน อาโปตัดสินใจเอาดอกไม้ไฟผูกติดตัวเองและบินข้ามกำแพงเข้าไปดู แต่ไม่ทราบโชคดีหรือโชคร้าย เขาตกลงกลางวงขณะอาจารย์เต่ากำลังชี้นิ้วเลือกผู้สืบทอด และบังเอิญอาโปตกลงตรงปลายนิ้วเสียด้วย! ผลคืออาโปต้องฝึกวิทยายุทธ์เพื่อให้เหมาะสมกับการรับคัมภีร์โดยที่มีอาจารย์ชิฟูกับศิษย์ทั้ง 5 ของเขาแอบดูอย่างไม่พอใจอยู่เงียบๆ สาเหตุที่ไม่พอใจคืออาโปเป็นแพนด้าตุ้ยนุ้ยที่ไม่มีวิทยายุทธ์เลยค่ะ เขาคือ โอตาคุ (เป็นศัพท์แสลงหมายถึงคนที่บ้าคลั่งในบางสิ่งมากๆ (มักเป็นการ์ตูน) จนถึงขนาดศึกษาประวัติศาสตร์ เก็บของสะสม และพยายามทุกอย่างเพื่อที่จะได้เป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนั้นแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม) ที่ชอบวงการกังฟูมาก รู้ทุกเรื่องและเป็นแฟนเหนียวแน่นของนักสู้ทั้ง 5 เช่นกัน แต่ความรู้ของอาโปไม่ทำให้เขาเก่งกังฟูได้ เหมือนเด็กอ่านหนังสือเรื่องชกมวยโดยไม่เคยฝึกซ้อมก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นนักมวย ผลคือเขาถูกคนส่วนใหญ่ดูถูกว่าไม่คู่ควรกับคัมภีร์

แม้จะโดนคนอื่นไม่ชอบขี้หน้า แต่อาโปก็มองโลกในแง่ดีว่าทุกคนเข้มงวดกับเขาเพราะอยากให้เขาเก่งขึ้น ไม่ได้ต้องการกลั่นแกล้ง ( มองโลกเชิงบวกได้น่ารักมาก ) นอกจากนั้น เขายังทำสิ่งที่ถนัดให้กับเหล่านักสู้ทั้ง 5 ด้วย นั่นคือก๋วยเตี๋ยวที่ฝึกฝนมาตั้งแต่เด็ก ชอบใจจุดนี้ของหนังมากค่ะ ฉากนี้ทำให้เด็กๆ รู้ว่าการเป็นฮีโร่อาจต้องเก่งกังฟู แต่การเป็นคนเก่งและได้รับการยอมรับไม่จำเป็นต้องเป็นฮีโร่ เพียงแค่มุ่งมั่นในสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างเต็มที่และรู้จักพัฒนาตัวเองเช่นเดียวกับอาโปฝึกทำก๋วยเตี๋ยว เราก็สามารถเป็นอัจฉริยะในเรื่องเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ของเราได้ กลับมาที่การ์ตูน ข่าวนักรบมังกรรู้ถึงหูของไต้ลุง เสือดาวที่หมายปองคัมภีร์มังกรอยู่แต่แรก เขาอาละวาดเพราะไม่ได้รับเลือกเป็นนักรบมังกรเมื่อ 20 ปีก่อน จึงถูกคุมขังมาตลอดแต่บัดนี้เขาแหกคุกมาเสียแล้ว ด้วยจุดมุ่งหมายคือล้มอาโปและครอบครอบคัมภีร์มังกรให้ได้ อาจารย์ชิฟูหมดหนทางแล้วค่ะ เขาคิดมาตลอดว่าอาโปได้รับเลือกเพราะความบังเอิญ แต่เมื่อระลึกถึงคำผู้อาวุโสเต่า ความบังเอิญไม่มีจริง เขาจึงมองดูแพนด้าไม่ได้ความอีกครั้งด้วยดวงตาของครู จนรู้ได้ว่าทำอย่างไรจึงจะสอนศิษย์ตุ้ยนุ้ยคนนี้ให้ได้ผล ชื่นชมการนำเสนอตรงนี้มากๆ ค่ะ หนังไม่ดำเนินตามรอยหนังจีนโบราณที่ศิษย์ไม่ได้ความมีหน้าที่เพียงอย่างเดียวคือพยายามให้มากขึ้นเพื่อจะสำเร็จเคล็ดวิชา กังฟูแพนด้าให้แง่คิดที่ต่างไปหน่อย ชิฟูบังคับอาโปให้ฝึกไม่เคยได้ผลแต่เขาสังเกตว่าอาโปทำได้ทุกอย่างเมื่อมีอาหารมาล่อ เขาจึงฝึกอาโปโดยเอาบรรดาอาหารเป็นรางวัล ผลคือฝึกได้สำเร็จในที่สุด การเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์และพยายามสื่อสารเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ตามที่เราต้องการโดยเอาธรรมชาติของผู้อื่นเป็นที่ตั้งคือทักษะ ความเป็นครู ที่เด็กควรได้เรียนรู้ พ่อแม่ก็ควรเรียนรู้ด้วยนะคะ การสอนให้ลูกทำตามไม่ใช่การบังคับแบบชิฟูสอนศิษย์ยุคแรกๆ อีกแล้ว ระเบียบวินัยต้องมี แต่แรงจูงใจเป็นสิ่งที่ใช้ได้ผลกว่าการออกคำสั่งมาก ดังนั้น อาโปจึงเป็นคนที่ทำให้ชิฟูเป็นทั้งครูและพ่อได้อย่างแท้จริง ในทางกลับกันชิฟูและความตั้งใจของอาโปทำให้เขากลายเป็นแพนด้าผู้เยี่ยมวรยุทธ์ได้ในที่สุดเช่นกัน กังฟูแพนด้าคือการ์ตูนที่เหมาะกับทั้งเด็กและผู้ใหญ่จริงๆ ค่ะ พล็อตไม่ซับซ้อนทำให้เด็กเข้าใจได้ง่ายและเรียนรู้คุณธรรมอย่างรวดเร็ว ส่วนมุขขำเสียดสีหลายตอนช่วยให้ผู้ใหญ่ดูและหัวเราะได้เต็มเสียงเช่นกัน จัดว่าเป็นพายุลูกใหญ่ที่ทำให้วงการแอนิเมชั่นอเมริกันถล่มญี่ปุ่นจนคลอนได้เลยทีเดียว ที่มาจากหนังสือพิมพ์