วิจารณ์หนัง My Blueberry Night

ชายหนุ่มเจ้าของคาเฟ่ (จู๊ด ลอว์) เขาเต็มใจรออยู่ที่เดิม อย่างน้อยก็เพื่อจะมั่นใจว่าไม่มีวันคลาดกับเธอของเขา สาวนักพนันอับโชค (นาตาลี พอร์ตแมน) เมื่อสูญเสียคนที่รัก เธอจึงรู้ว่าเขามีค่าเพียงใด ตำรวจผู้ทุกข์ใจ (เดวิด) การจบชีวิตเป็นทางเดียว ที่จะรักษาทรงจำของหญิงคนรักไว้ชั่วกาล หญิงสาวผู้ไม่ยอมฟังชายคนรัก (ราเชล ไวสซ์) การปลดปล่อยของเขาด้วยการตายจาก กลับเป็นสิ่งที่ตรึงเธอไว้แน่น และหญิงสาวผู้ผิดหวังในรัก (นอราห์ โจนส์) ระยะทางระหว่างการอกหักกับการเริ่มต้นใหม่ อาจง่ายเพียงก้าวข้าม แต่ในวันที่ไม่มีแรงจะหยัดยืน การหันหลังและไปให้ไกลอาจเป็นสิ่งเดียวที่พอจะทำ หลังจากพาคนดูสวิงสวายกับแสงสีบนรถไฟสายกาลเวลาใน 2046 My Blueberry Nights เป็นผลงานของ หว่องกาไว ที่ดูแล้วราวกับว่าสูงสุดคืนสู่สามัญ แต่อย่าง หว่องกาไว จะมีหรือคำว่าธรรมดา เพราะแม้พล็อตเรื่องจะดูแล้วไม่แตกต่าง ทว่าตลอดเส้นทางบนรถโดยสารของการค้นหาตัวเอง ทุกเงื่อนปมของชีวิตล้วนผูกใจคนดู อย่างไม่ต้องอาศัยเทคนิคแปลกๆ หรือการลำดับภาพประหลาดๆ ซึ่งเป็นลายเซ็นของเขามากนัก ยิ่งเมื่อได้เพลงประกอบที่ลงตัวในจังหวะที่พอเหมาะพอเจาะกับความรู้สึกและบรรยากาศ ก็ทำให้โลกเหงาที่งดงามครั้งนี้ กลายเป็นส่วนผสมที่ลงตัวราวกับพายบลูเบอรี่ที่หลอมละลายกับไอศครีมวานิลลารสนุ่ม และสามารถเชื้อเชิญคนแปลกหน้าให้เข้ามาสัมผัสได้ไม่ยากนัก และทุกองค์ประกอบข้างต้น ก็กลายเป็นความท้าทายที่น่าลิ้มรส คลิก : หนัง DVD VCD ซีรี่ส์เกาหลี หนังฝรั่ง หนังไทยเก่า/ใหม่ มีครบครันที่นี่! ที่มาจากหนังสือพิมพ์