ปู สาวน้อยร้อยชั่ง
จัดว่าเป็นสาวฮอตที่มาพร้อมกับข่าวฉาวต่อเนื่องระดับแถวหน้าอีกคน สำหรับนางเอกสาววัยกระเตาะ ปู-ไปรยา สวนดอกไม้ ลุนเบิร์ก แม้ว่าตอนนี้งานละคร เคหาสน์แสงจันทร์ จะปิดกล้องไปแล้ว แต่ยังไม่มีคิวลงจอ แต่ก็ไม่วายสาว ปู มีข่าวฉาวทุกวี่ทุกวัน เรียกว่าจะขยับเขยื้อนทำอะไรก็เป็นข่าวตลอด เพื่อให้แฟนๆ ละครเข้าใจถึงตัวตนที่แท้จริงของสาวน้อยผู้นี้ ดาวต่างมุม เลยนัดนางเอกสาวมาสนทนาแบบชิลล์ๆ ถึงบ้านพักส่วนตัว แถมสาว ปู ก็มาในมาดใหม่ ใส่วิกผมดำขลับ ทำเอาจำแทบไม่ได้ เพื่อไม่ให้เสียเวลามายิงคำถามแรกกันเลย
ทำไมช่วงนี้งานละครดูห่างๆ จอไปล่ะ ?
ปูห่างมาสักพักนึงแล้ว จริงๆ เรื่อง เคหาสน์แสงจันทร์ ที่มี พี่หนุ่ม-ศรราม เล่น คิวพี่เค้าค่อนข้างยากเหมือนกัน มีละครเยอะ แถมมีช่วงหนึ่งที่พี่เค้าประสบอุบัติเหตุด้วย เลยเลื่อนมาเรื่อยๆ ปูก็ไม่ได้กะจะทิ้งจอนานขนาดนั้น ถ้ามีบทที่เหมาะกับปูเขาก็จะหยิบมาให้ปูเล่นนะ ในขณะเดียวกันจะมีรับงานโชว์ตัว เดินแบบ ถ่ายแบบ หรืองานทั่วไปที่นักแสดงเขาทำกัน งานโชว์ตัวมันจะหนักเป็นช่วงๆ ค่ะ ช่วงนี้ปูเหนื่อยๆ เพราะป่วยบ่อยเลยต้องพัก อยากมีเวลาออกกำลังกายบ้างค่ะ ปูไม่ได้รับงานให้มันชุกมือนะ ปูไม่คิดที่จะรับละครทีละ 4 เรื่อง ไม่ใช่เราจะไม่รับ มีนักแสดงตั้งเยอะที่เหมาะจะรับเล่น หลังๆ เลยมีแต่งานโชว์ตัวเยอะ ที่สำคัญปูเองไม่ค่อยรับตอนกลางคืนด้วย ไม่ใช่ปูไม่ไปนะ คือไม่อยากรับงานที่เกี่ยวข้องกับกลางคืนน่ะ แบบว่าไม่อยากสนับสนุนภาพการเที่ยวกลางคืนเท่านั้น ถ้าปูคิดจะไปคงจะไปสนุกสนานกับเพื่อนมากกว่าค่ะ
แล้วเรื่องเรียนล่ะ ตกลงพับโครงการเรียนต่อไปแล้วเหรอ ?
รอเรียนต่ออยู่ค่ะ อีกอย่างปูเพิ่งเรียนจบได้แค่ 7 เดือนเอง ช่วงเวลา 5 ปีที่ผ่านมานี้ ก็ทำงานและเรียนหนังสือไปด้วย ปูไม่ได้มีเวลาทำตัวเหมือนคนที่วัยอย่างปูเค้าทำกัน เลิกเรียนปุ๊บก็ต้องนั่งรถไปทำงานเลย เลิกงานบางทีก็ตีหนึ่ง เที่ยงคืน บางวันดีๆ ก็สี่ทุ่ม ไม่ได้มีเวลาเหมือนเพื่อนๆ ถึงช่วงนี้ปูก็เลยขอเวลานั้นสนุกบ้าง ซึ่งมีติดงานพรีเซ็นเตอร์ของมิสทินด้วย เลยยังไม่มีเวลาไปเรียนค่ะ
เวลาทำงานหนักๆ เนี่ย มีอะไรยึดเหนี่ยวบ้าง ?
ถ่ายละครมันไม่เหมือนกับอาชีพอื่น ถ้าเราเหนื่อยกลางครันจะมานั่งคิดว่า...ไม่เอา เราจะเลิกเล่น มันทำอย่างนั้นไม่ได้ มันเหมือนว่ายน้ำข้ามฝั่ง ต้องว่ายไปให้ถึง หยุดกลางครันก็จม เหมือนถ่ายละครเหมือนกัน ถ้าเราหยุดคนที่รอเรามีเยอะแยะ ขอเริ่มใหม่ก็ไม่ได้ อุตส่าห์ว่ายมาครึ่งหนึ่งแล้ว ถ่ายมาครึ่งหนึ่งแล้ว ก็คิดอย่างนี้คิดเหมือนข้ามแม่น้ำ เอาง่ายๆ ตรงกลางจะลึกหน่อย จะเหนื่อยนิดนึง
ถ้ามีโอกาสจะเรียนต่อใช่มั้ย แล้วอยากเรียนอะไร?
การศึกษาสำคัญนะ ปูอาจโชคดีที่ได้ทำงานในวงการบันเทิง ซึ่งน้อยคนที่จะได้โอกาสนี้ ถ้าเกิดปูได้การศึกษาดีๆ มา เราก็สามารถใช้จุดนี้มาทำในสิ่งดีๆ อีกได้ ก็ต้องรอให้เรียนจบก่อน ถ้าว่าถามคนวัยอย่างปู ถ้าเจออะไรที่ใช่ ปูว่าไม่ ถ้าเจอที่สมควรเรียนก็ควรเรียนด้านนั้นๆ งานแสดงขอเป็นวิชาเสริมไม่ใช่วิชาหลัก ปูชินกับการทำงานด้านแบบนี้คือ การแสดง บันเทิง เกี่ยวกับศิลปะนิดนึง แต่ปูชอบเรียนหนังสือ ชอบอ่านหนังสือ จะไปด้านศิลปะเลยก็ไม่ได้ ปูเลยต้องอยู่ตรงกลางค่ะ
ในเมื่อปูมีช่องว่างระหว่างวัยไม่เหมือนเพื่อนๆ ตรงนี้ได้อะไรมาทดแทนล่ะ ?
ปูเลี้ยงหมา เวลามีสัตว์จะทำให้หายเหงา ซึ่งเวลาปูมีเพื่อนจริงๆ บางครั้งเราเองก็ไม่สามารถนัดเพื่อนมาเจอเค้าได้ เวลางานอย่างเราไม่แน่นอนค่ะ บางทีก็ว่างไม่เหมือนชาวบ้านเค้า เลยค่อนข้างเจอเพื่อนยาก เพื่อนในวงการก็ไม่ได้สนิทกับใครโดยเฉพาะค่ะ เขาโตกว่าเราเยอะ ส่วนใหญ่จะนับถือกันมากกว่า เจอกันก็ไหว้ทักทาย
เวลามีข่าวฉาวๆ ขึ้นมาบ่อยครั้งเนี่ย ปูทำอย่างไร ?
ปูต้องปล่อยไป เมื่อก่อนปูก็บ่นๆ ค่ะ คนมาถามเยอะมีข่าวเยอะไปมั้ย บางครั้งคนจะไม่คิดว่าเวลาเด็กทำอะไรผิด บางคนอายุ 17-18 ปี เวลาคบใครสักคนและเลิกกับคนนั้น ปกติเวลาวัยรุ่นเขาเลิกกันเขาเสียใจอยู่แล้ว เขาไม่มานั่งเจอคนที่เขาเคยคบ เจอที่โรงเรียนก็ไม่อยากไปโรงเรียนแล้วกลัวเจอ แต่ปูต้องอ่านข่าว ปูต้องเห็น ต้องให้คนมาสัมภาษณ์ ต้องให้คนมาวิจารณ์ในสิ่งที่ปูทำ ไม่ว่าจะคบ จะเลิก จะไปกินข้าว ก็จะเจอคนวิจารณ์พูดถึงตลอดเวลา บางครั้งมันยาก เพราะเหมือนเขาทำอะไรผิดลงหนังสือพิมพ์ เราก็ต้องรับอยู่ดี เพราะมันเกี่ยวข้องกันยังไงก็ต้องมารับอยู่ดี ไม่น่าถูกโยงก็ถูกโยงมาเกี่ยว เดินไปไหนคนก็จะทำหน้าสงสาร แต่เราก็ต้องอาศัยตัวเองไม่งั้นจะไปไม่รอด บางครั้งก็อาศัยพ่อแม่คุณลุงค่ะ
รู้สึกบ้างมั้ยว่าข่าวมันหนักเกินไปสำหรับคนวัยอย่างปู ?
เวลาเราอายุ 18 มันจะมีช่วงเปลี่ยนตัวเอง ผอม อ้วน ทุกอย่างมันจะเปลี่ยนช่วงนั้นๆ มันจะเป็นช่วงที่คนจับตามอง ช่วงที่เราเปลี่ยนอยู่ ผอมลงคนก็จะทัก อ้วนไปก็ด่าว่าอ้วนไป ทำยังไงก็ผิดอยู่อย่างนั้น พอโตขึ้นมันถึงจุดที่มันหยุดเอง เราเข้าใจมันคงไม่เปลี่ยนไปมากกว่านี้แล้ว แต่ปูว่ามนุษย์จะเปลี่ยนตลอดชีวิต ดูอย่างดาราอายุ 21 กับ 26 ยังไม่เหมือนกันเลย หน้าตาไม่เหมือนกัน เขาต้องเปลี่ยน ไม่งั้นคนก็จะเบื่อ ปูเลยคิดว่ามันต้องเปลี่ยน
เมื่อถูกจับตามองมากๆ รู้สึกรำคาญบ้างรึเปล่า เหมือนมีคนมาก้าวก่ายความเป็นส่วนตัว ?
ปูชินแล้ว ทุกวันนี้ปูก็เฉยมากเลย เหมือนนักกีฬาที่บ่นว่าปวดกล้ามเนื้อ นั่นคืออาชีพคุณไม่ใช่เหรอ คุณก็ต้องทนรับสภาพไป เป็นดาราเขาก็ต้องเขียนถึงคุณ คุณจะบ่นอะไร ถ้าเลือกทำอาชีพนี้แล้ว คือมีคนทำงานหนักกว่าปูเยอะ เหมือนนักกีฬาจะต้องซ้อมทุกวัน ถ้ามาบ่นว่าปวดกล้ามเนื้อจะมาเป็นนักกีฬาทำไม ถ้าปูบ่นปูจะมาเป็นนักแสดงทำไม เราชอบการแสดง รักการแสดง แต่ก็ต้องทนกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ได้ ถ้าเกิดเราไม่ทนเราก็เล่นละครไม่ได้
ส่วนมากข่าวที่ปูโดนจะหนีไม่พ้นเรื่องชู้สาว เราอายุแค่นี้มันเหมาะแล้วเหรอ ?
ปูว่าปูไม่ได้เปลี่ยนผู้ชายบ่อย ปูยังไม่ได้เจอคำว่า คาสโนวี่ ก็โชคดีมากแล้ว ถ้าปูเจอคำนี้คงเครียดเหมือนกัน ปูเคยเห็นดาราบางคนภาคภูมิใจในคำพูดนี้ แต่ตัวปูเองปูคบคนหนึ่งทีก็ 3 ปี ปูไม่ได้แอบ ปูว่าปูอยู่ที่กลางแจ้ง เช่น เดินสยามฯ เอ็มโพเรียม ในห้างฯ ในที่สาธารณะ ปูว่าปลอดภัยกว่าในสายตาของครอบครัวปูนะ เพราะปลอดภัยที่อยู่กลางแจ้ง ปูอาจจะอยู่กับผู้ชาย จริงๆ เราไม่ได้ไปแอบในที่มืดๆ ปูว่าก็โอเค เพราะปูวัยรุ่น ปูว่าวัยรุ่นในห้องเรียนต้องแอบชอบใครสักคน มันต้องมีนัดเดินสยามอยู่แล้ว มันต้องมี วัยรุ่นถ้าเกิดคบกันเกิน 3 เดือนได้ปูว่าเก่งมาก เพราะวัยรุ่นจะไม่เข้าใจกัน ทะเลาะกัน ถ้าไม่มีนักข่าวปูว่านักแสดงจะประพฤติตัวได้แสบกว่านี้มาก นี่คือข้อดีของนักข่าว ปูเป็นดาราที่แสบ นิสัยไม่ดี ดูเหมือนจะเป็นคนหยิ่ง แต่จริงๆ ปูไม่ได้สร้างภาพลักษณ์ให้ตัวเองดูเรียบร้อย ปูว่าบางคนทำตัวดีกว่าปูเยอะ แต่พอปูเจอตัวจริงกลับแตกต่างจากเรามากมายเลย
เคยคิดว่าข่าวไม่ยุติธรรมสำหรับเราบ้างมั้ย ?
ปูไม่เคยคิดเลย ถ้าคิดอย่างนั้นมันก็ไม่มีทางแฟร์ บางคนได้ในสิ่งที่เขาต้องการ บางคนไม่ได้ นั่นคือชีวิตไง บางคนมีเพื่อน 30 คน บางคนตลอดชีวิตทำยังไงก็ไม่มีเพื่อน มันแล้วแต่คน เมื่อก่อนปูก็ไม่เข้าใจ พยายามทำตัวเองให้น่ารักขึ้นเข้าไว้ แต่เราก็รู้ว่าเราทำอะไรมันไม่ใช่ เราสามารถปรับตัวให้เป็นคนที่ดีในสังคมทำได้ แต่ปรับตัวเองให้เป็นนางฟ้าตกมาจากสวรรค์ ปูทำไม่ได้ ปูว่ามันยาก ปูเคยฝืนตัวเองจนหายใจไม่ออก จนกลายเป็นคนไม่ดี เราคิดเรื่องตัวเองแต่ไม่คิดถึงคนรอบข้างเราเลยก็จะไม่ดี ปูว่าคนที่ดีต้องคิดถึงคนรอบข้าง ปูว่าเรื่องงานเป็นเรื่องที่เป็นปัญหาใหญ่ที่สุดในโลก คิดว่าโลกจะแตก แต่พอผ่านไปแล้วคิดได้โลกมันก็ไม่แตก
ไหนลองนิยามความเป็นตัวเองให้ฟังหน่อย ?
ปูเป็นคนเจ้าอารมณ์ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวเย็น เดี๋ยวแฮปปี้ เดี๋ยวเศร้า ก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป ที่แฮปปี้ก็แฮปปี้สุดๆ เศร้าก็เศร้ามากๆ จะเอาแต่ใจช่วงนึง ตอนหลังๆ รู้สึกผิด แต่ปูยังมีจุดขอโทษอยู่ แต่ปูจะเป็นคนโกรธง่าย หายเร็ว เหมือนแฟนถ้างอนกันเดือนนึงเลิกกันเลยดีกว่ามั้ย เสียเวลา เสียค่าโทรศัพท์ด้วย
วางอนาคตล่วงหน้าไว้อย่างไร ?
เมื่อก่อนจะวางไว้ยาว ถ้าสนิทกับใครก็ต้องสนิทตลอดไป ปูว่าการคาดหวังมันฆ่าปูได้ เพราะเราตั้งความหวังไว้ปูจะคิดไปทีละวัน ไปให้ตรงเวลา ทำงานให้เสร็จคิดแค่นี้ เอาง่ายๆ ถ้าปูตั้งความหวังไว้ว่าอีก 5 ปี จะมีบ้านถ้าไม่มีปูไม่อยากผิดหวัง ถ้าวันนึงมีเงินในแบงก์พอก็จะออกไปซื้อรถ แต่ไม่คาดหวังว่าอีกกี่ปีจะแต่งงานไม่เคยคิดเลย พร้อมเมื่อไหร่ก็จะเป็นไปเองค่ะ
สนับสนุนเนื้อหาข่าวโดย
กำลังโหลดข้อมูล
