คิมแจอุก

คิมแจอุก นักแสดงหน้าใหม่ที่มาจากการเป็นนายแบบ ผู้รับบท โนซอนกิ พนักงานเสิร์ฟที่เย็นชาและเงียบขรึม จากละครซีรีส์สุดฮิต Coffee Prince ( รักวุ่นวายของเจ้าชายกาแฟ ) และเขาก็ได้รับความนิยมจากผู้ชมกลุ่มวัยรุ่นมากที่สุดในบรรดา เจ้าชายทั้ง 3 แห่งร้าน Coffee Prince ทำไมคุณถึงได้มารับบท โนซอนกิ ค่ะ ? ผมมาออดิชั่นตามที่ต้นสังกัดแนะนำครับ ภาพตอนออดิชั่นน่าจะมีออกอากาศในช่วงสเปเชี่ยลไปแล้ว ตอนนั้นผู้กำกับฯ ลี ถามผมว่า คิดว่าบทไหนเหมาะกับตัวเองที่สุด ผมก็ตอบไปว่า อยากแสดงบท โนซอนกิ เหตุผลก็...ถ้าดูละครแล้วคงเข้าใจนะครับ บท โนซอนกิ มีบทพูดน้อยที่สุดก็ว่าได้ ทีแรกผู้กำกับบอกว่าจะให้ผมแสดงบท ฮาริม และให้บทของ ฮาริม มา แต่กลายเป็นว่าได้แสดงบท โนซอนกิ ผมเองก็ชอบบท โนซอนกิ มากกว่าก็เลยดีใจมากครับ โนซอนกิ เป็นคนที่พูดน้อย แต่เท่และมีแรงดึงดูด แสดงยากไหมค่ะ ? โนซอนกิ เป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยยิ้ม แต่เขามีความผูกพันกับ ฮันกยอล และพนักงานเสิร์ฟอีก 3 คน เวลาอยู่กับพวกเขาจึงจำเป็นจะต้องแสดงความรู้สึกของ โนซอนกิ ออกไปด้วย ความยากจะอยู่ตรงที่มีบทพูดน้อย จึงต้องถ่ายทอดความรู้สึกผ่านการแสดงท่าทางครับ ทรงผมกับการทาเล็บมือสีดำ เป็นไอเดียของคุณเองหรือเปล่า ? สงสัยเป็นเพราะผมมีรสนิยมการแต่งตัวสไตล์แบบ โนซอนกิ อยู่แล้ว ( หัวเราะ ) ผู้กำกับฯ เลยบอกว่า ให้เอาสไตล์นี้แหละมาใช้ในการแสดง ทรงผมก็ปล่อยบ้างรวบบ้าง ตามอารมณ์ในแต่ละวัน ตอนนี้ไม่เห็นทาเล็บเลยนี่ค่ะ ? ช่วงนี้ผมเจ็บเล็บก็เลยหยุดทาครับ ( หัวเราะ ) ช่วงถ่ายละครต้องทาทุกวัน จนเริ่มไม่ชอบทาเล็บแล้ว ถึงจะชอบทาเล็บแต่ทาทุกวันก็เบื่อนะคงจะไม่ทาไปอีกนานเลยครับ ฉายานามในเรื่อง วัฟเฟิล ซอนกิ ก็เป็นที่กล่าวขวัญกันมากนะค่ะ ในชีวิตจริงคุณทำอาหารเก่งไหม ? อาหารเหรอครับ ( หัวเราะ ) ผมชอบทานก็เลยทำเองบ้าง ระหว่างถ่ายทำก็ทำวัฟเฟิลทานกับทุกคนบ่อยๆ ปกติเวลาทานจะโปะด้วยครีมสดกับแยมสตรอเบอรี่ แต่พอเอาใส่ไว้ในตู้เย็นนานๆ ครีมสดก็แข็งจนทานไม่ได้ บางครั้งเลยเอาไอศกรีมที่แฟนๆ ให้มาใส่แทน คนที่ทานด้วยกันบ่อยที่สุดคือ อึนเฮ ครับ ทานในกองถ่ายกันบ่อยหรือค่ะ ? ระหว่างพักซ้อมจะแยกย้ายกันไปหาของทานตามใจชอบครับ พวกผมเลยอบวัฟเฟิลแล้วโปะไอศกรีมทาน อย่าเขียนเรื่องนี้ลงนิตยสารได้ไหมเนี่ย....ความแตกกันหมดพอดี ( หัวเราะ ) แล้วได้ดื่มกาแฟด้วยหรือเปล่าค่ะ ? ที่นั่นเป็นร้านกาแฟจริงๆ ดังนั้นถึงแม้เวลาแสดงผมจะไม่เคยได้ทำกาแฟ แต่ก็หัดวิธีทำกาแฟสดจากที่นั่น ปกติจะทำเอสเปรสโซดื่มครับ คนที่ดื่มบ่อยที่สุดคือ คุณคิมจางวาน ( หัวเราะ ) หลังจากได้หัดทำกาแฟสดในละครเรื่องนี้ ผมก็ทำกาแฟเป็นทุกรสเลย ตอนที่ได้พบกับผู้รับบทพนักงานเสิร์ฟคนอื่นๆ มีความประทับใจยังไงบ้างค่ะ ? คุณลีออน เป็นนายแบบรุ่นพี่ในสังกัดเดียวกัน และเคยทำงานนายแบบด้วยกันมาแล้วครับ เลยต้องพึ่งพาเขาไม่น้อย เพราะผมเป็นคนเข้ากับคนยาก กว่าจะชินกับกองถ่ายและสนิทสนมกับคนอื่นได้ต้องใช้เวลาพอสมควร พอมี คุณลีออน อยู่ด้วยก็เลยรู้สึกอุ่นใจขึ้น เขาเป็นมนุษยสัมพันธ์ดี ส่วน คุณดงอุค นั้นอายุเท่ากับผม และได้ยินว่ามีประสบการณ์การแสดงละครเวทีกับภาพยนตร์มาก่อน เลยตั้งความหวังว่าคงได้เรียนรู้ทักษะการแสดงจากเขาบ้าง พอเจอเข้าจริงๆ เขากลับเป็นพวกเข้ากับคนยากแบบผม เราเลยสนิทกันไวเพราะเป็นคนประเภทเดียวกัน ( หัวเราะ ) คงเพราะอายุเท่ากันด้วยนะ ได้ยินว่าคุณสนิทกับ ยุนอึนเฮ ด้วย ตอนที่เจอกันครั้งแรกรู้สึกยังไงค่ะ ? คุณยุนอึนเฮ ให้ความรู้สึกว่าเป็นเด็กผู้หญิงจริงๆ ครับ ตอนที่เจอครั้งแรกเธอจะมีออร่าของนักแสดงที่ทำให้รู้สึกไม่กล้าเข้าใกล้ ตอนแรกทุกคนในกองถ่ายจะต่างคนต่างอยู่ แต่ก็ค่อยๆ สนิทกันและกลายเป็นก๊วนเพื่อนสนิทขนาดใหญ่ในที่สุด อึนเฮ เองยกบอกว่าไม่น่าเชื่อเลยครับ ตอนวันเกิดของ ดงอุก เธอก็เอาเค้กที่ทำเองมาให้ด้วย เขาประทับใจมากเลย เพราะไม่คิดว่าเธอจะทำเค้กให้ด้วยตัวเอง แล้ว คุณกงยู ล่ะค่ะ ? ผมเคยดูผลงานละครของ คุณกงยู มาหลายเรื่อง และมีภาพพจน์ว่าเขาเป็นคนคุยด้วยยาก เลยไม่รู้ว่าควรจะเข้าไปหายังไง แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนขี้เล่นครับ หลังปิดกล้องแล้วคนที่ผมยังติดต่อบ่อยที่สุดก็คือ คุณกงยู เรื่องที่ลำบากที่สุดในการถ่ายทำคืออะไรค่ะ ? สถานที่ถ่ายทำร้อนมากครับ แต่นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรลำบาก คงเพราะก่อนเปิดกล้อง ผมได้พูดคุยกับผู้กำกับฯ จนเข้าใจบทดีแล้ว ถ้าจะให้นึกถึงความลำบาก คงเป็นเรื่องที่ผมสนิทกับคนยาก กว่าจะชินกับทุกคนในกองถ่ายได้ก็ใช้เวลานานครับ ได้ยินว่ามีแฟนๆ ของคุณรวมกลุ่มกันมาให้กำลังใจถึงกองถ่าย ? ผมก็ดีใจนะครับที่ทุกคนมาให้กำลังใจกันมากมาย แต่บางครั้งมันก็ก่อให้เกิดปัญหาในการถ่ายทำ ผมขอโทษแฟนๆ ทุกคนด้วยนะที่ต้องพูดว่า คุณทำให้ผมเดือดร้อน นอกจากจะทำให้ผมไม่มีเวลาพักผ่อนแล้ว ยังส่งเสียงดังรบกวนการถ่ายทำด้วย ตามบทแล้ว โนซอนกิ จะต้องพูดภาษาญี่ปุ่นได้คล่อง สำเนียงของคุณก็ใช้ได้เลยนะค่ะ ? ขอบคุณครับ ( หัวเราะ ) เพราะผมเคยอาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่นตอนเด็กๆ น่ะ แต่บทพูดภาษาญี่ปุ่นที่พูดในตอนแรกนั้น เขียนเอาไว้เป็นภาษาเกาหลีทั้งหมด พร้อมกับวงเล็บไว้ว่า "พูดประโยคนี้เป็นภาษาญี่ปุ่น" ผมเลยต้องแปลเอง หลังจากกลับมาอยู่ที่เกาหลีตอนเข้าโรงเรียนประถม คุณทำยังไงให้ไม่ลืมภาษาญี่ปุ่น ? เอ...ที่จำได้ไม่ลืม คงเพราะเป็นภาษาแรกที่ผมจดจำได้ล่ะมั้ง แต่คนที่เคยไปเรียนที่นั่นน่าจะเก่งกว่าผมนะครับ เพราะผมไม่ค่อยเข้าใจคำศัพท์ยากๆ สิ่งที่ได้มีแต่สำเนียงการออกเสียง ทำไมคุณถึงมาเป็นนักแสดงล่ะค่ะ ? ผมเริ่มทำงานนายแบบตั้งแต่อายุ 18 พออายุ 20 ก็เข้าเรียนวิชาเอกดนตรีในมหาวิทยาลัย ทำให้ได้พบกับผู้กำกับฯ ปาร์คซอนซู ซึ่งกำลังหาวงดนตรีที่จะแสดงในละคร เขาบอกกับผมว่าอยากให้ไปแสดงเป็นหนึ่งในสมาชิกวง ผมเองไม่มีประสบการณ์ และไม่เคยเรียนเกี่ยวกับการแสดงมาก่อน เลยถามเขากลับไปว่า "ทำไมต้องเป็นผม" เขาก็บอกว่าเพราะผมเคยทำวงดนตรีมาก่อน จึงน่าจะแสดงได้เป็นธรรมชาติ ผมจึงตกลงและได้เดบิวต์ในฐานะนักแสดง ตอนนั้นรู้สึกว่าการแสดงเป็นเรื่องลำบากแสนสาหัส พอถ่ายทำเสร็จยังคิดว่าจะไม่รับงานแสดงอีกแล้ว หลายปีผ่านไปจนผมเรียนจบ ความคิดก็เริ่มเปลี่ยนเป็นอยากลองแสดงดูอีกครั้ง และก็มีโอกาสได้กลับมาแสดงในละครเรื่อง Dal Ja's Spring ตอนนี้คุณกำลังถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง Antique Bakery ใช่ไหมค่ะ ? นี่เป็นผลงานภาพยนตร์เรื่องแรกของผม ก็รู้สึกว่าสบายขึ้นเพราะตารางงานไม่แน่นเท่ากับละคร แต่ต้องแสดงให้ละเอียดลออในทุกๆ ฉากเพราะช่วงเวลาที่จะฉายมีแค่ 2 ชั่วโมง ไม่ใช่ละครที่มี 10 กว่าตอน แรกๆ ก็รู้สึกว่าลำบาก แต่ตอนนี้ชินแล้วครับ