ค้นใจสาวซนแก่นเซี้ยว "เปรี้ยว-ทัศนียา"

กำลังเป็นนางเอกดาวรุ่งคนใหม่ ที่ฝีมือด้านการแสดงไม่ธรรมดาสำหรับ "เปรี้ยว-ทัศนียา การสมนุช" ผู้รับบท "พลับพลึง" และ "วิรงรอง" กับเรื่องราวโศกนาฏกรรมความรัก ใน "โดมทอง" แห่งค่าย "ดีด้า" ประกบพระเอกสุดฮอต "วี" วีรภาพ สุภาพไพบูลย์ รับบท "เจ้าพระยาสรรักษ์ไกรณรงค์" และ "อดิศวร์ ศิโรดม" วันนี้รายการ "ซุปตาร์ในดวงใจ" จะพามารู้จักกับนักแสดงสาวเลือดใหม่แห่งวิกหมอชิตคนนี้

 

ขึ้นบัลลังก์นางเอกหลังข่าว เวลาเห็นตัวเองในละครรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง
      ตื่นเต้นนะ หนูยังเขินเวลาดูตัวเองในละครอยู่เลย คิดว่าเรายังต้องมีข้อแก้ไขอีกเยอะ อย่างหนูเป็นคนตัวสูง เวลายืนจะชอบหลังค่อม เลยอยากยืนให้หลังตรงมากกว่านี้ เพราะถ้าเราหลังตรงจะดูสง่า ช่วงนี้เวลาไปเดินห้างเริ่มมีคนจำได้บ้างแล้ว


ในเรื่องเล่นเป็น พลับพลึง กับ วิรงรอง คาแรกเตอร์ต่างกันมากมั้ย
      วิรงรอง จะเป็นผู้หญิงยุคปัจจุบันเป็นคนมั่นใจ ดูนิ่งๆ แต่ถ้าใครร้ายมาเราจะร้ายกลับ เป็นนางเอกสู้คน แต่ถ้าเป็นพลับพลึง จะเป็นผู้หญิงสมัยก่อนเรียบร้อย เวลาโดนว่านิดหนึ่งน้ำตาร่วงแล้ว ถามว่าหนูชอบคาแรกเตอร์ไหนมากกว่ากัน หนูชอบเล่นเป็นวิรงรอง เพราะใกล้ตัวกว่า บทพลับพลึงจะไกลตัวมาก เวลาเขามีอะไรมากระทบใจ หรือโดนว่านิดเดียวจะร้องไห้เลย ซึ่งหนูคิดว่าเรื่องแค่นี้ไม่น่าจะร้องไห้ (หัวเราะ) ถ้าเป็นหนู ไม่ร้องไห้แน่ๆ เรารู้สึกว่าพลับพลึงบอบบางมาก


ต้องเล่นประกบพระเอกสุดฮอตอย่าง "วีรภาพ" รู้สึกอย่างไรบ้าง
      ตอนแรกหนูรู้สึกเกร็ง เพราะพี่เขาดังมาก และเป็นนักแสดงที่เก่งมาก ส่วนเราเป็นแค่นักแสดงหน้าใหม่ เวลาเข้าฉากกับพี่วีหนูจะแอบเครียด แล้วพอหนูเครียดจะมีเส้นเลือดปูนขึ้นตรงกลางหน้าผาก เห็นชัดมาก จนถ่ายต่อไม่ได้ พี่วีต้องเข้ามาแกล้ง มาทำให้หนูผ่อนคลาย พอเราหัวเราะแล้วหายเครียด พอไม่เกร็ง เส้นเลือดถึงจะหายเลยถ่ายต่อได้ (หัวเราะ)


เล่นละครเรื่อง "เล่ห์นางหงส์" เป็นอย่างไรบ้าง
     สนุกมาก บุคลิกคล้ายๆ ละครเรื่องแรกของหนูอย่าง "แม่ปูเปรี้ยว" แต่จะโตกว่า และเป็นเด็กที่เติบโตมาในสลัม เรียกว่ามีความแตกต่างกับตัวเองพอสมควร แต่ไม่ได้ต่างมาก ต่างกันแค่ว่าหนูไม่ได้เกิดมาในสลัมแค่นั้นเอง แต่นิสัยจะมีความซนเหมือนกัน


ตัวตนของเปรี้ยวมีความคล้ายกับละครเรื่องไหนมากที่สุด
      คล้ายกับเรื่อง เล่ห์นางหงส์ มากที่สุด เพราะความจริงเปรี้ยวไม่ใช่คนหวานหรือเรียบร้อย หนูเป็นคนชอบเตะต่อย เวลาที่เล่นคิวบู๊ในเรื่องนี้ หนูพยายามไม่เล่นจริง แต่พี่แดง (แดง บูรพา) ผู้กำกับเรื่อง เล่ห์นางหงส์ เขาจะบอกว่า เปรี้ยวพี่จ้างมาให้เล่นจริง หนูคิดว่าเล่นจริงเลยเหรอ เพราะพี่สตั๊นต์ไม่เคยโดนฝีมือหนูไง เขาเลยบอกเอาจริงเลย เขาทนได้ พอโดนหนูถีบไปครั้งเดียว เป็นรอยรองเท้าตรงหน้าอกเลย พี่สตั๊นต์บอกว่า ครั้งอื่นขอยั้งๆ หน่อยนะ (หัวเราะ) เพราะในเรื่องเป็นเด็กที่โตมาในสลัม ต้องเก่งทุกอย่าง มีพี่ปู (มัณฑนา หิมะทองคำ) เป็นแม่ ซึ่งความจริงเขาไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเรา แต่จะคอยสอนทุกอย่างให้สู้คน เรื่องนี้สนุกมาก


เรื่องนี้เล่นกับ "บอส-โตนนท์ วงศ์บุญ" เป็นอย่างไรบ้าง
      พี่โตนนท์น่ารัก แต่หนูรู้สึกว่าพี่เขาเรียบร้อย แต่เขาจะบอกว่า ความจริงเขาไม่เรียบร้อยขนาดนั้น แค่ยังไม่สนิทกันเฉยๆ เพราะความจริงพี่เขาชอบแกล้ง แต่ตอนนี้ยังไม่ได้แกล้งอะไรกันมาก อย่างตอนพักกลางวันคนอื่นต้องกินข้าว แต่หนูต้องไดเอทก็จะพยายามนอนหลับ ไม่ต้องดูเวลาคนอื่นกิน (หัวเราะ)

ประตูบานแรก เปรี้ยวเข้าวงการบันเทิงมาได้อย่างไร
      พี่พลอยกับพี่แพร ผู้จัดการส่วนตัวของหนู ไปเจอหนูในอินเทอร์เน็ต เพราะหนูอยู่โรงเรียนสตรีนนทบุรี แล้วเป็นนางรำ เลยมีคนในโรงเรียนรู้จักเยอะ รุ่นน้องเลยเอารูปไปโพสต์ในอินเทอร์เน็ต เขียนว่าพี่คนนี้อยู่โรงเรียนนี้นะ น่ารักมาก พี่พลอยบังเอิญไปเจอหนู เลยได้เข้ามาทำงานตรงนี้


คิดจะทำงานในวงการบันเทิงตั้งแต่แรกมั้ย
      หนูไม่เคยฝันว่าจะต้องเข้ามาเป็นนางเอกเลย พอได้เข้ามาแล้วรู้สึกว่าสนุกดี และคิดว่าตัวเองโชคดี ที่ผู้ใหญ่ให้โอกาส ถามว่าครอบครัวรู้สึกอย่างไร คุณแม่ดีใจมาก เพราะเขาชอบดูละคร เวลาที่เราไปทำงานกลับบ้านดึกๆ แม่จะรอเปิดประตูแล้วเรียกหนูมานั่งคุย อยากให้เราเล่าให้ฟังว่า ทำงานเป็นยังไงบ้าง แต่หนูจะบอกแม่ว่า ขอนอนก่อนได้มั้ย หนูเหนื่อยมาก ไม่ไหวแล้ว (หัวเราะ) แต่เรารู้ว่าเขาเป็นห่วง อยากรู้ว่าเราทำงานเป็นยังไง พี่คนนั้นคนนี้น่ารักมั้ย จะคอยถามหนูตลอด


ครอบครัวเห่อมากขนาดไหนที่มีลูกสาวเป็นนางเอก
      ถ้าเป็นญาติพี่น้อง คุณยายจะโทรมาถามว่าเป็นยังไงบ้าง เหนื่อยมั้ย จะเตือนว่าให้นั่งหลังตรงๆ อย่ากินข้าวเยอะ ส่วนคุณแม่เวลาที่มีถ่ายแบบลงหนังสือ เวลาเดินไปตลาด แม่จะซื้อหนังสือมาทีละ 3-4 เล่ม หนูจะถามว่า แม่ซื้อไปทำไมเยอะแยะ แม่ก็จะบอกว่าเอาเถอะน่า แล้วเพื่อนแม่เปิดร้านทำผม แม่ก็จะหยิบหนังสือติดไป 2 เล่ม เอาไปให้เพื่อนที่ร้านทำผม (หัวเราะ)


รู้สึกอย่างไรที่ตอนนี้เปรี้ยวกลายเป็นดารา มีชื่อเสียงเข้ามามากมาย
     ตอนนี้หนูยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนธรรมดา ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นดารา แต่คิดว่าตัวเองเป็นนักแสดงและมีโอกาสเข้ามาทำงาน หนูชอบคำติและคำชมที่มีเข้ามา เพราะเราจะได้รู้ตัวเองว่า มีตรงไหนต้องปรับปรุง หรือเป็นข้อเสียของเรา จะได้นำไปปรับใช้ในละครเรื่องต่อไป

 

คิดว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่ทำให้อยู่ในวงการได้ยาวนาน
      หนูคิดว่าคงเป็นความเสมอต้นเสมอปลาย อ่อนน้อมถ่อมตน เจอพี่ให้ไหว้ เจอน้องให้ทัก และมีสัมมาคารวะ ถามว่าหนูหนักใจอะไรกับชีวิตในวงการบ้างหรือไม่ เรื่องหนักใจน่าจะเป็นความกังวลคิดว่า เราเข้ามาแล้วจะเป็นยังไง แต่ความจริงพอเข้ามาสัมผัสด้วยตัวเองคิดว่าไม่ได้แข่งขันกันมากขนาดนั้น ทุกคนอยู่กันเป็นพี่น้อง ดูแลกันมากกว่า


พอได้เข้ามาในวงการบันเทิงแล้ว ความคิดเปลี่ยนไปเยอะมั้ย
      เปลี่ยนนะ เพราะตอนที่เราเป็นคนนอก เราจะมองไม่ออกว่า นักแสดงถ่ายละครกันยังไง หรือจะคุยกันมั้ย พอเราเข้ามาทำให้ได้รู้อะไรหลายๆ อย่างและสบายใจขึ้น คิดว่าหนูโชคดีที่มีแต่พี่ๆ น่ารัก คอยดูแลตลอด


วงการบันเทิงสอนอะไรบ้าง
      สอนเรื่องความมีระเบียบวินัย และความอดทน สอนให้รู้ว่าการอยู่ร่วมกับคนอื่นเป็นยังไง หนูพยายามเป็นตัวเองให้มากที่สุด อย่าพยายามเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เรา เพราะวันหนึ่งเราต้องกลับมาเป็นตัวเองอยู่ดี


ช่อง 7 เตรียมดันให้เป็นนักแสดงแถวหน้า
      ขอบคุณผู้ใหญ่ที่ให้โอกาส และผลักดันให้หนูเป็นนักแสดงที่ดี ขอบคุณมากจริงๆ (ยิ้ม) หนูจะตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

 

ย้อนวันวานชีวิตวัยเด็ก เปรี้ยวเป็นเด็กยังไง
      ตอนเด็กๆ จะเป็นเด็กแก่นเซี้ยวมาก ทะโมนมีแผลเต็มตัว หนูจะมีน้องเป็นผู้ชายเยอะ ทำให้นิสัยไม่ค่อยเป็นผู้หญิงมากเท่าไหร่ ไม่มีแววเป็นแบบนี้เลย จะเป็นเด็กกิจกรรม รำ เต้น ร้องเพลง


พอเข้ามาทำงานในวงการคิดถึงชีวิตเมื่อก่อนบ้างมั้ย
      มีคิดถึงบ้าง แต่ชีวิตตอนนี้ของหนูกับชีวิตเมื่อก่อน อาจจะไม่ได้แตกต่างมากเท่าไหร่ เพราะตอน ม.ปลาย หนูเป็นเด็กไม่เที่ยวเลย เรียนเสร็จกินก๋วยเตี๋ยวแล้วกลับบ้านไปทำการบ้าน ทำงานบ้าน อาจจะมีคิดถึงเพื่อนบ้าง แต่เราไม่มีเวลาที่จะไปเจอเพื่อน ซึ่งเพื่อนๆ ของหนูเข้าใจ เพราะเราทำงานทั้งวัน บางวันมีเวลาว่างจะนัดเพื่อนมาเจอกันเยอะๆ


หัวใจของสาววัย 19 มุมมองความรักเป็นยังไง
     หนูต้องการคนที่เข้าใจเรา และหนูโชคดีมากว่า เรามีเพื่อนที่สนิทมาตั้งแต่ ม.ปลาย แม้ว่าเดี๋ยวนี้เราจะไม่มีเวลาไปเที่ยวหรือไม่เจอกับเขาเหมือนเดิม แต่เขายังเข้าใจเรา หนูชอบความรัก ที่เรามีความรู้สึกดีๆ หวังดีให้แก่กัน ไม่จำเป็นต้องเป็นความรักแบบแฟนก็ได้ แต่เข้าใจกันก็พอแล้ว


ยังไม่มีความรักแบบหนุ่มสาว
      ที่ผ่านมาหนูไม่มีเพื่อนผู้ชายเลย เพราะเรียนโรงเรียนสตรี ผู้หญิงล้วน (หัวเราะ) แล้วพออยู่มหาวิทยาลัย หนูเรียนเอกการแสดงเลยมีแต่เพื่อนเป็น เก้ง กวาง เยอะมาก ถามว่าผู้ชายในสเปกเป็นยังไง ไม่ได้วางสเปกว่าคนที่จะมาเป็นแฟนในอนาคตต้องเป็นยังไง แต่หนูชอบผู้ชายแบบ ลี มิน โฮ (หัวเราะ) ชอบมาก