วิจารณ์หนัง HER

 

หนังเล่าเรื่องราวของ ธีโอดอร์ (วาคิน ฟีนิกซ์) นักเขียนหนุ่มที่ประกอบอาชีพเป็นคนตอบจดหมายออนไลน์ จนกระทั่งเขาซื้อโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่สามารถตอบสนองรับรู้ความรู้สึกทุกอย่างของมนุษย์ได้ เมื่อเซตระบบเสร็จสิ้น ซาแมนธา(สกาเล็ตต์ โจแฮนสัน) เสียงในระบบนั้นก็โผล่มาทักทายเป็นเพื่อนคุยแก้เหงากับธีโอดอร์ในแบบที่เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อน ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งตกหลุมรัก "เสียง" นั้นประหนึ่งว่าซาแมนธามีตัวตนอยู่บนโลกนี้จริงๆ

อันที่จริงถ้าผู้กำกับและคนเขียนบทฝีมือไม่ถึงขั้นแล้ว Her มีความสุ่มเสี่ยงที่จะโดนมองว่าเป็นหนังที่เหลวไหลไร้สาระได้ทุกประตู พล็อตคนตกหลุมรักกับเสียง!!! แต่ด้วยบทและการแสดงของฟีนิกซ์ รวมไปถึงเสียงอันน่าหลงใหลของสกาเล็ตต์แล้ว เมื่อทุกอย่างผสมเข้ารวมกัน นี่จึงกลายเป็นหนังที่สะท้อนภาพความเปราะบางของมนุษย์และวิเคราะห์ถึงความสัมพันธ์ที่โยงใยกันอย่างน่าประหลาดล้ำเรื่องหนึ่งของโลก

ระหว่างทางที่หนังดำเนินไปเราจะค้นพบว่าตัวพระเอกอย่างธีโอดอร์นั้นประสบปัญหาชีวิตแต่งงานไม่ราบรื่น เมื่อภรรยาของเขาอย่าง แคทเธอรีน(รูนีย์ มาร่า) ต้องจบลงด้วยการหย่าร้าง โดยในเวลาเดียวกันเสียงของซาแมนธาก็เป็นเหมือนโอเอซิสที่ช่วยเยียวยาเขา และทำให้ตัวเองกลับมามีความสุขอีกครั้ง แม้ว่าเขาไม่อาจจะจับต้อง "ร่าง" ของเธอได้เลย แต่ในที่สุดเมื่อทุกอย่างพัฒนาไปถึงจุดที่พวกเขาต้องการจะมีเซกส์กัน ไม่น่าเชื่อว่าทั้งคู่จะสามารถไปถึงจุดสุดยอดด้วยกันทั้งคู่ 

 

 

เมื่อทุกอย่างดำเนินต่อไป ระบบของซาแมนธาก็เหมือนจะเริ่ม "ตื่นรู้" และพัฒนาตัวเองไปไกลกว่ามนุษย์จะรับรู้ได้ ซาแมนธาเริ่มมีสังคมในระบบของเธอ หรือจะว่าไปแล้วซาแมนธาก็เริ่มสร้างโลกอีกใบขึ้นมาในจักรวาลของเธอ และเมื่อทุกอย่างพัฒนาก้าวเลยความสัมพันธ์ในระดับคนรักไปแล้ว ตัวธีโอดอร์ก็เริ่มรับรู้ความเหินห่างระหว่าเขากับตัวซาแมนธา 

HER เป็นหนังที่พูดถึงความเป็นมนุษย์ได้อย่างหม่นเศร้าและเปี่ยมความหวังไปพร้อมๆกัน มันพยายามจะบอกเราว่าบางทีมนุษย์ก็ต้องการเพียงแค่ที่พักใจเล็กน้อย มีคนรับฟังปัญหาและเยียวยาความรู้สึกของกันและกัน บางครั้งเราก็ไม่รู้หรอกว่า “สิ่ง” ที่เราอยู่ด้วยนั้นจะเป็นวิสัยตามที่มนุษย์ทุกคนมองหรือเปล่า ถ้ามันพอที่จะช่วยกอบกู้จิตวิญญาณของเราได้ เราก็พร้อมที่จะกระโจนเข้าใส่แล้วยึดถือมันเป็นสรณะ 

 

 

แต่น่าเสียดายที่มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทำได้แค่ “พึ่งพากัน” มิใช่ “เกาะเกี่ยว” กันไปตลอดกาล เพราะเมื่อวันหนึ่งสมองกลหรือ “ระบบ” ตื่นรู้ พวกเขาก็พาสังคมของตัวเองไปเริ่มชีวิตใหม่ ณ สักแห่งหน 

 

ยกคะแนนให้ 4 จาก 5 คะแนนครับ 

@พริตตี้ปลาสลิด