วิจารณ์หนัง BEFORE I GO TO SLEEP ผวาทุกครั้งที่ตื่นนอน !

วิจารณ์ BEFORE I GO TO SLEEP : ผวาทุกครั้งที่ตื่นนอน 

 

พล็อตเรื่องของ BEFORE I GO TO SLEEP ว่าด้วยการตื่นนอนของหญิงสาวคนหนึ่งที่ความทรงจำของเธอจะลบเลือนและรีเซ็ตตัวเองทุกครั้งหลังจากที่นอนหลับและตื่นขึ้นมาในรุ่งเช้าของอีกวัน เธอจะไม่สามารถจดจำได้ว่าเหตุการณ์ในช่วงเวลาของวันที่ผ่านมาจะเกิดอะไรขึ้น คริสทีน(นิโคล คิดแมน) คือเจ้าของอาการดังกล่าว

 

จุดเริ่มต้นของลูปเวลาในหนังนั้นเกิดขึ้นตอนที่คริสทีนได้รับเสียงโทรศัพท์จากคุณหมอที่อ้างตัวเองว่าชื่อ ดร.แนช(มาร์ค สตรอง) ผู้เล่าเรื่องราวว่าเขาเป็นแพทย์ที่รักษาเธอและให้เหตุผลว่าสาเหตุที่คริสทีนความจำรีเซตมาโดยตลอดนั้นเกิดจากการที่เธอถูกทำร้ายด้วยของแข็งที่ศีรษะหลายครั้งจนสมองได้รับความกระทบกระเทือนและสูญเสียความทรงจำไป ความพยายามที่เขาช่วยเหลือเธอก็คือให้คริสทีนอักวิดีโอเพื่อเล่าเรื่องราวของตัวเองเอาไว้ทุกคืนก่อนนอนโดยห้ามให้สามีอย่าง เบน(โคลิน เฟิร์ธ) รู้ 

 

แม้ว่าปัจจุบันคริสทีนจะอายุ 40 ปี แต่ความทรงจำของเธอหยุดเวลาอยู่แค่ปีที่ 27 ของชีวิต นั่นหมายความว่าเธอจะช็อคกับทุกเช้าที่ร่างกายของเธอได้เปลี่ยนแปลงไปจนเธอแทบจำไม่ได้ ภาวะสูญเสียความทรงจำนี้ทำให้เธอหวาดระแวงคนรอบตัว และคนที่รู้สึกไม่น่าไว้วางใจที่สุดก็คือเบนสามีของตัวเอง 

 

ในขณะที่เบนไม่น่าไว้วางใจเพียงไรก็ตาม แต่เขาก็ดูเหมือนว่าชีวิตแต่งงานที่เขาต้องแบกรับความภาระอันหนักอึ้งในการดูแลภรรยาที่สูญเสียความทรงจำไปแล้ว ในทุกๆวันเขาต้องพยายามทำให้เธอจดจำเหตุการณ์ในช่วงเวลาที่ผ่านมาให้ได้นั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับสภาพจิตใจของเขาด้วยเช่นกัน แต่สิ่งที่เขาพยายามจะบอกกับคริสทีนในทุกๆวันนั้นจะแน่ใจได้อย่างไรว่านั่นไม่ใช่เรื่องเล่าประโลมโลกที่ความจริงแล้วเป็นอีกเรื่องหนึ่งต่างหาก

 

ผู้กำกับอย่างโรแลนด์ จอฟฟี่ เลือกจะเล่าหนังในสไตล์ที่เรียกได้ว่าค่อนข้างเนิบนาบ ไม่ได้พยายามเร้าอารมณ์คนดูแบบหนังทริลเลอร์ทั่วไป แน่นอนว่าหนังพยายามใส่ความเคลือบแคลงให้กับตัวละครทุกๆตัวไม่เว้นแม้กระทั่งคริสทีนเองที่ เธอก็ดูเหมือนมีความลับอะไรบางอย่างอยู่เหมือนกัน และเมื่อหนังค่อยๆแบไต๋อะไรบางอย่างออกมาให้ผู้ชมรับรู้ ก็เรียกได้ว่าหนังก็มี “กลวิธี” ในการทำให้ผู้ชมอย่างจะติดตามว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป 

 

แน่นอนว่ามีกระแสที่คนจะหยิบยกหนังทริลเลอร์ที่ฉายไล่เลี่ยกันอย่าง Gone Girl มาเปรียบเทียบกับ BEFORE I GO TO SLEEP ซึ่งแน่นอนว่ามัน “แตกต่าง” กันพอสมควร ผลงานของ เดวิด ฟินเชอร์นั้นถูกเล่าด้วย “มุมมองใหม่” กว่า และมันเร้าอารมณ์ผู้ชมมากกว่า ในขณะที่ BEFORE I GO TO SLEEP เป็นทริลเลอร์ที่นิ่งกว่าและเลือกจะฮุคหมัดเด็ดด้วยการช็อคผู้ชมในตอนท้ายตลบเดียว

การแสดงของนักแสดงนำไม่ว่าจะเป็นนิโคล, โคลินและมาร์ค ก็เรียกได้ว่าพวกเขาทำหน้าที่ของตัวเองได้สมน้ำสมเนื้อ แม้ว่าจะไม่ได้มีฉากที่โชว์พลังทางการแสดงแบบพีคมาก แต่ก็มี “ฉากปล่อยของ” ที่น่าจดจำอยู่เหมือนกัน 

 

 

@พริตตี้ปลาสลิด 

ให้ 3 คะแนนจาก 5 คะแนน