วิจารณ์หนัง The Age of Adaline สาวและสวยเป็นทุกข์!

เชื่อว่าหลายต่อหลายคนมีความคิดที่ว่า “ความสาวและสวย” จะได้มาซึ่งทุกสิ่งที่ตนปรารถนา แน่นอนว่ามันมีข้อดีในตัวมันเอง แต่คงไม่มีสิ่งใดในโลกเช่นกันที่จะปราศจากข้อเสียในตัวเอง เช่นเดียวกับเรื่องราวของ อดาไลน์ โบว์แมน (เบลค ไลฟ์ลีย์) หญิงสาวที่อายุของเธอหยุดอยู่ที่ 29 ปีไปตลอดกาลหลังประสบอุบัติเหตุร้ายแรง ถึงจะรอดชีวิต แต่กลับต้องแลกด้วยความโดดเดี่ยวในหัวใจเพื่อปกปิดความลับของเธอ จนกระทั่งได้พบกับ เอลลิส (มิเคียล ฮิวส์แมน) ความรักครั้งใหม่ที่จะทำ ให้เธอยอมก้าวข้ามกำแพงเพื่อพบเจอกับรักแท้อีกครั้ง

ชีวิตของอดาไลน์ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ในช่วงเวลาที่เธอเลือกจะสละชีวิตโสดและจูงมือคนรักเข้าประตูวิวาห์นั้นชีวิตของเธอก็ได้พบกับจุดพลิกผันครั้งใหญ่ เมื่อเธอตั้งท้องและมีลูกสาว ทว่าเธอกลับต้องกลายเป็นแม่ม่ายแบบไม่ทันตั้งตัวเมื่อสามีคนแรกของเธอได้จากไปตลอดกาล ภาระในการดูแลลูกสาวจึงตกอยู่กับเธอ

ทว่าหลังจากอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันทำให้อดาไลน์คงความสาวที่อายุ 29 ปีจนวันหนึ่งลูกสาวของเธอก็เติบโตขึ้นมาและมีสภาพภายนอกไม่ต่างอะไรจาก “เพื่อน” ของอดาไลน์ และด้วยเหตุนี้นี่เองที่ทำให้ “ครอบครัว” ของเธอเป็นอันต้องแยกจากลูกสาวของตนเพราะเกรงว่าคนอื่นจะสงสัยในความ “สาว” ของอดาไลน์นั่นเอง 

หนังใช้วิธีการเล่าเรื่องราวในปัจจุบันสลับกับห้วงคำนึงของอดาไลน์ยามที่เธอเดินผ่านรูปภาพ, สถานที่ หรือห้วงคำนึงยามที่เธอนึกถึงอดีต อันเป็นเหตุผลสำคัญที่ตัวนางเอกเลือกที่จะไม่ “ถ่ายรูป” เพราะความทรงจำของเธอนั้นกินเวลายาวนานเกินไป เกินกว่าจะเก็บความสุขที่เธอรู้ว่าสุดท้ายมันก็จะผ่านพ้นไปและกลายเป็นอดีต เพราะชีวิตเธอมีแต่ “อนาคต” ที่ดูจะไม่จบสิ้นเสียที

อย่างไรก็ตามจุดพลิกผันของเรื่องคือการที่อดาไลน์ได้ค้นพบว่าวิลเลี่ยม โจนส์(แฮริสัน ฟอร์ด) พ่อของเอลลิสนั้น คือคนรักเก่าของเธอในอดีต เขาเป็นรักที่เธอไม่อาจจะลืมได้ การปกปิดสถานะของเธอเองด้วยการอ้างว่าอดาไลน์นั้นเป็นแม่ของเธอที่เสียชีวิตไปแล้ว ไม่สามารถตบตาเขาได้นานนัก และเมื่อความจริงเปิดเผยออกมาอดาไลน์ก็เลือกทางออกด้วยการ “วิ่งหนี” ความจริงอีกครั้ง

The Age of Adaline พยายามนำเสนอว่าการเผชิญหน้ากับความจริงนั้นล้วนแล้วแต่มี “ความเสี่ยง” ทั้งนั้น แน่นอนเธออาจจะไม่ได้สมหวังในความรักแต่อย่างน้อยเธอก็ได้รักคนที่รักเธอ ข้อแม้อยู่ตรงที่เธออาจจะเจ็บปวดที่ตัวเองไม่สามารถจะแก่เฒ่าไปพร้อมๆกับคู่ครองได้ แต่อย่างน้อยตัวอดาไลน์เองก็ไม่ได้อยู่ลำพัง 

แม้บทสรุปของเรื่องจะทำให้คนดูและอดาไลน์สมหวังในทางใดก็ทางหนึ่ง แต่อย่างน้อยมันก็บอกสารัตถะของชีวิตมนุษย์ว่า “เราเกิดมาเพื่อเติบโต เจ็บป่วย แก่ และต้องตายไปตามกาลเวลา” 

@พริตตี้ปลาสลิด(ธนพัฒน์ ชูวาธิวัฒน์) 

3.5 คะแนนจาก 5 คะแนน