วิจารณ์หนัง PAN กว่าจะกลายมาเป็น “ปีเตอร์ แพน”

สำหรับ PAN ในเวอร์ชั่นคิดใหม่ทำใหม่นี้ จัดได้ว่าน่าจะเป็นอีกครั้งที่ “ปีเตอร์ แพน” ไม่ไฉไลเท่าที่ควร มิหนำซ้ำหนังยังส่งสัญญาณว่าส่อแววเจ๊งสนั่นตั้งแต่ช่วงสุดสัปดาห์ทีผ่านมาในอเมริกาเหนือเมื่อรายได้เปิดตัวหนัง 3 วันนั้นทำเงินไปได้แค่เพียง 15 ล้านเหรียญฯ เท่านั้น ขณะที่ต่างประเทศ (ประเทศอื่นๆจากทั่วโลก) หนังทำเงินเพิ่มเติมไปอีกแค่ 25 ล้านเหรียญ ทำให้รายรับรวมทั่วโลกอยู่ที่ 40 ล้านเหรียญเท่านั้น และเมื่อพิจารณาจากต้นทุนในการสร้างภาพยนตร์ 150 ล้านเหรียญฯ ก็น่าจะฟันธงได้อย่างไม่ต้องคิดหนักว่างานนี้ PAN ส่อแววเจ๊งค่อนข้างชัวร์ เพราะโอกาสในการทำเงินในสัปดาห์ถัดไปก็ลดลงเรื่อยๆและเสียงตอบรับจากนักวิจารณ์และผู้ชมก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก

PAN ในเวอร์ชั่นนี้ยังคงหยิบตัวละครมาจากวรรณกรรมของเจ.เอ็ม.แบร์รี่เอามาเล่าใหม่ ตั้งคำถามใหม่ โดยผู้กำกับอย่างโจ ไรท์ ซึ่งมีผลงานโดดเด่นในอดีตอย่างหนังพีเรียดเช่น Pride & Prejudice และ Atonement เป็นต้น โดยการนำเรื่องราวของปีเตอร์ แพนเอามาเล่าใหม่นี้คือการนำเสนอเรื่องราวจุดกำเนิดของปีเตอร์ แพนก่อนที่เขาจะกลายมาเป็นเด็กชายมหัศจรรย์

การนำเสนอเรื่องราวในมุมมองใหม่ครั้งนี้เรียกได้ว่าเป็นการตั้งคำถามที่น่าสนใจไม่น้อย ทว่าในแง่ของบทภาพยนตร์ที่เขียนจินตนาการขึ้นมาใหม่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเรื่องราวของ PAN จะไม่ได้น่าสนใจสักเท่าใดในแง่ของความเป็น “ภาพยนตร์” เพราะมันเล่าเรื่องเดิมๆของเด็กน้อยที่วันหนึ่งก็รู้ตัวว่าเขาคือคนพิเศษที่มีพลังพิเศษหลับใหลอยู่ในตัว และวันหนึ่งเขาจะกลายเป็นคนสำคัญที่ช่วยกอบกู้ดินแดนอย่างเนเวอร์แลนด์ 

เอาเข้าจริงพล็อตเรื่องก็ไม่ได้มีอะไรเหนือความคาดหมาย ยิ่งไปกว่านั้นจุดเด่นของหนังเรื่องโปรดักชั่นงานภาพที่ชวนตื่นตาตื่นใจ บรรดาสเปเชียลเอฟเฟคที่โหมประโดมซัดเข้ามาทุก 10 นาทียิ่งกลายเป็นเหมือนการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ เพราะท้ายที่สุดมันอาจจะดูตื่นตาตื่นใจก็จริง แต่ในแง่ของการขับเคลื่อนเรื่องราวของหนังนั้น กลับไม่ได้มีอะไรที่ “สนุก” เลยแม้แต่น้อย 

ในแง่ของความน่าตื่นตาตื่นใจ PAN ทำได้สำเร็จไม่น้อยในแง่ของการโชว์งานดีไซน์ฉากในจินตนาการ แต่ในขณะที่ความล้มเหลวประการสำคัญของหนังก็คือการทำให้คนดูคล้อยตาม เชื่อไปกับตัวละคร หรือแม้กระทั่งหลงรักปีเตอร์ แพนในเวอร์ชั่นนี้ ซึ่งพูดในแง่ของความรู้สึกส่วนตัวแล้ว ตัวละครที่น่าจะทำให้คนดูชอบได้มากกว่าน่าจะตกเป็นของเจมส์ ฮุคซึ่งรับบทโดยแกร์เร็ต เฮ้ดลันด์ ที่แทบจะขโมยซีนและโปรยเสน่ห์ใส่คนดูทุกครั้งที่เขาปรากฏตัวขึ้นมาบนจอ 

ในแง่ของภาพรวมแล้ว PAN จัดได้ว่าเดินเรื่องได้ค่อนข้างราบเรียบคล้ายกับนิทานก่อนนอนของเด็กไม่เกิน 10 ขวบ และน่าจะเป็นยานอนหลับชั้นดีสำหรับมนุษย์เงินเดือนที่อาจจะเหนื่อยล้าอิดโรยมาจากการทำงานและพร้อมจะหลับเมื่อเจอแอร์เย็นๆ 

2 คะแนนจาก 5 คะแนน 

@พริตตี้ปลาสลิด