วิจารณ์หนัง THE DRESSMAKER - เมื่อเสื้อผ้าคืออาวุธ

ตัวหนังบอกเล่าเรื่องราวของสาวสวยที่ชื่อ ทิลลี ดันเนจ (รับบทโดยเคต วินสเล็ต) เธอกลับมาบ้านในเมืองเล็กๆไกลปืนเที่ยงของออสเตรเลีย เพื่อรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับแม่ผู้มีสติไม่สมประกอบอย่าง มอลลี  หลังจากไปทำงานเป็นช่างตัดเสื้อที่ร้านสำหรับลูกค้าชั้นสูงของปารีสอยู่หลายปี  ระหว่างที่เธออยู่ในเมืองเล็กๆแห่งนี้ ทิลลียังตกหลุมรักเท็ดดี หนุ่มหล่อจิตใจงดงาม (เลียม เฮมสเวิร์ธ) แผนการของทิลลี่ในการแก้แค้นชาวเมืองก็คือการใช้แฟชั่น แปลงโฉมสาวๆชาวเมืองไปให้สาสมกับสิ่งที่พวกเขาเคยทำผิดกับเธอเอาไว้ในอดีต

การที่ชาวเมืองพยายามตีตราว่าทิลลี่เป็นฆาตกรนั้น เพราะพวกเขา “เชื่อ” ในคำให้การของผู้เห็นเหตุการณ์ที่ต่าง “เล่าว่า” และยิ่งไปกว่านั้นด้วยความตื่นตระหนกตกใจของตัวทิลลี่ในวัยเด็กจึงทำให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพร่าเลือนไปหมด เช่นเดียวกันกับคนดูที่ยังไม่รู้เช่นกันว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตนั้นทิลลี่เป็นฆาตกรจริงๆหรือเป็นแพะของสังคมดันการ์ทาร์

การกลับมาของทิลลี่เพื่อพิสูจน์ความจริงนั้น แสดงให้เห็นถึงตราบาปในใจที่ไม่อาจจะลบล้างออกไปได้อย่างง่ายดาย อย่างน้อยการกลับมาครั้งนี้ไม่ใช่เป็นแค่เพียงการแก้แค้นเท่านั้น แต่ตัวเธอเองก็ต้องการปลดเปลื้องสิ่งที่คาใจเธอมาตลอดชีวิต และโหยหาในความสัมพันธ์ระหว่างตัวเธอเองกับแม่

แม้ตลอดเวลาของหนังเราจะได้เห็นบรรดาชาวเมืองที่มีนิสัยปากว่าตาขยิบ แม้พวกเขาจะไม่ชอบขี้หน้าทิลลี่และมอลลี่แค่ไหนก็ตาม แต่การที่ทิลลี่ได้ทำให้ชาวเมืองเห็นว่า “เสื้อผ้าอาภรณ์” นั้นทำให้จากสาวบ้านกลายเป็นนางพญาขึ้นมาได้ภายในพริบตา พวกเขาก็ตรงรี่มาหาทิลลี่เพื่อให้ตัดชุดให้ และนั่นเองที่เป็นแผนการที่ทิลลี่ตั้งใจจะทำให้ชาวเมืองกลายเป็น “ตัวตลก” อย่างน้อยก็ในสายตาของเธอ 

The DressMaker มีตัวละครที่หลากหลาย และต่างก็ทำให้เราเห็นสภาพชีวิตของผู้คนในสังคมแบบ “ภาพจำลอง” ซึ่งเรามีทั้งผู้รักษากฎหมายอย่างจ่าฟาร์รัต(ฮิวโก้ วีฟวิ่ง)ที่ต้องแอบซ่อนตัวตนที่แท้จริงว่าเขาเองเป็นชายที่ชอบแต่งหญิงเอามากๆ แต่ด้วยหน้าที่การงานทำให้เขาต้องปกปิดความชื่นชอนเอาไว้, เท็ดดี้(เลียม เฮมส์เวิร์ธ) หนุ่มนักกีฬารูปหล่อผู้โอบอ้อมอารี ช่างฝันและโรแมนติก เขาเป็นคนดูแลมอลลี่ แม่ของนางเอกมาเป็นเวลาหลายปี, เกอทรูด แพร็ตต์ (ซาราห์ สนุ้ก) ลูกสาวเจ้าของร้านขายของชำที่อยากกลายร่างจากลูกเป็ดขี้เหร่ไปเป็นนางพญาหงส์ แต่สมองของเธอกลับเปล่ากลวง และอีกหลายตัวละครที่เรียกได้ว่าบทของแต่ละคนนั้นช่วยทำให้หนังโดดเด่นขึ้นมาก

ความสนุกของ The DressMaker นั้นคือการเล่นใหญ่แบบไม่บันยะบันยังของนักแสดง ท่ามกลางเมืองสมมติที่เหมือนจะไม่ได้เป็นชุมชมใหญ่นัก แต่นั่นก็ช่วยสะท้อนภาพสังคมมนุษย์ที่ว่าคนเราต่างก็ล้วนอิจฉาริษยาและพยายามชิงดีชิงเด่นกัน และสิ่งที่ทำให้พวกเขา “รู้สึก” สูงค่าหรือสูงส่งขึ้นก็คือการพยายามหาคนที่กระทำผิด (หรือมีโอกาสทำผิดพลาด) ก็กดขี่ให้พวกเขาจมอยู่ในความรู้สึกผิด ทั้งที่จำเลยนั้นกระทำผิดจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่สังคมก็ลงโทษและบริภาษพวกเขาไปเรียบร้อยแล้ว ...... ทิลลี่ก็คือหนึ่งในนั้น 

4.5 คะแนนจาก 5 คะแนน 

@พริตตี้ปลาสลิด