มีการวิจารณ์ถึงหนังเรื่องนี้มาแล้วพอสมควร แต่มันจะมีประโยชน์อะไรหากบทความที่ติเตียนแบบไม่เหลือดี กับชนิดที่ชื่นชมจนไม่เห็นข้อบกพร่อง ไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกที่เกิดขึ้นขณะที่ภาพยนตร์กำลังฉายอยู่บนจอตรงหน้า จึงขอคัดมาด้วยความรู้สึกส่วนตัวล้วนๆ เอาแบบที่ตัดคำเม้น คำเม้าท์ คำเหลา และคำโม้ (คือยังไม่ได้ดูแต่รู้สึกร่วมไปด้วย) ออกไป

“ลูกทุ่งซิกเนเจอร์” ผลงานกำกับของ ปรัชญา ปิ่นแก้ว ผลัดกันเล่าความรัก 8 เรื่องราว โดยอาศัยบทเพลงลูกทุ่งสะท้อนความในใจของตัวละคร ซึ่งถ้าคุณเป็นอีกคนที่เติบโตมาพร้อมเสียงเพลงจากทรานซิสเตอร์ของแม่ บทเพลงทุกตอนถ้าไม่ร้องได้ก็ต้องฮัมทำนองเป็น แต่หากไม่คุ้นเลยจริงๆ “โปรดฟังเนื้อเพลง” เพราะมันสื่อถึงเบื้องลึกและที่มาของตัวละครแบบไม่ต้องเล่าซ้ำ ทั้งตอกย้ำอารมณ์ให้รัก ให้เพ้อ ให้ช้ำ หนักเข้าไปอีก

หนังเปิดเรื่องด้วยเสียงอุ่นๆ ของ ศุ บุญเลี้ยง ที่ล่องเรือมาพร้อมอูคูเลเล่... ใช่แล้วเพลงลูกทุ่งกับอูคูเลเล่! ไม่เพียงแค่ความไพเราะแบบร่วมสมัย แต่ฉากนี้ยังสัมผัสถึงความพินอบพิเทาของหนังที่มีต่อเพลงเก่าและคนรุ่นก่อนอย่างน่าประทับใจ ก่อนจะเข้าสู่โหมดเรื่องรักในแต่ละรูปแบบ

รักแรกฟังของนักธุรกิจผู้หลงใหลเสียงของแม่บ้านราวกับความฝัน รักแรกพบของหนุ่มกองถ่ายกับสาววางระเบิด รักครั้งใหม่ของหนุ่มช้ำรัก รักครั้งแรกของชายผู้หลงลืม รักที่ตามหาของหนุ่มแท็กซี่ หรือแม้แต่รัก..(คือไม่รู้ว่าจะจำกัดความว่าอะไร) รักของสาวผู้คลั่งไคล้ดาราแบบจริงจัง (ชนิดที่สาวโรงงานที่เฝ้ามองภาพโปสเตอร์หรือปฏิทินดาราในยุคก่อนต้องยอมแพ้) ความรักในแต่ละรูปแบบมีเหตุผลของมัน แต่สารพัดเรื่องรักวาไรตี้เป็นเรื่องยากสำหรับการสลับเล่าไปพร้อมกัน จึงขอยอมรับว่าบางคู่ต้องรีสตาร์ทอารมณ์ใหม่เมื่อถึงคิว

แต่หลายคู่ก็ยังอินแน่นหนัก อย่างเรื่องรักของหนุ่มขายเฉาก๊วยกับสาวที่ใครๆ ก็ตราหน้าเธอว่าหน้าผี เอาเข้าจริงกลับไม่เห็นสาวหน้าเละอย่างที่คิด ปรากฏเพียงรักแท้ของคนคู่หนึ่ง ซึ่งถ้าใครยังไม่ได้ดู โปรดดูไปถึงตอนจบแล้วเตรียบจับมือคนข้างๆ มาปาดน้ำตาตัวเอง

อีกเรื่องอดกล่าวถึงไม่ได้ คือเรื่องรักในตัวตนของนักร้องหนุ่มผู้เบี่ยงเบนจากดนตรีป๊อปมาร้องเพลงลูกทุ่งเพราะเรตติ้งตกฮวบ เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมในโรงอย่างพอเหมาะ บทในเรื่องนักร้องหนุ่มดูไม่ลึกซึ้งกับเพลงลูกทุ่งมากนัก แต่หนังก็แอบทำให้ฉุกคิดเรื่องมิตรไมตรีและการยอมรับผ่านตัวประกอบอย่างแดนซ์เซอร์เพลงป๊อปกับทีมเพลงลูกทุ่ง ขณะที่ใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเรื่องของครูเพลง (สลา คุณวุฒิ) ยิ่งทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่นของหนังและสัมผัสมนต์เสน่ห์ของเพลงลูกทุ่งมากขึ้น

ไม่ต้องพูดถึงบทเพลงอมตะที่รวมกับน้ำเสียงคุณภาพภายในหนัง (ทำเอากลับมาฮัมเพลงไปชงกาแฟไปอยู่หลายวัน) มามองแบบไม่เทียบผลงานเก่า ไม่คิดถึงหนังเรื่องอื่น และไม่มีเงื่อนไขเรื่องนักแสดง “ลูกทุ่งซิกเนเจอร์” มีเรื่องที่ชวนขัดใจอยู่บ้าง แต่ก็เพียงเศษเสี้ยวของความดีที่หนังสร้างไว้ ยิ่งถ้ามองความตั้งใจของผู้กำกับที่เก็บงำหนังรักเรื่องนี้มานานนับสิบปีและได้ลงมือทำให้เกิดขึ้นจริง หนังเรื่องนี้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว

ให้คะแนน 4.5 จาก 5 (ไม่ต้องเชื่อ ไม่ต้องมโน ยังฉายอยู่ ไปดูเอง)

@URARA

อัลบั้มภาพ วาไรตี้เรื่องรักแบบ "ลูกทุ่งซิกเนเจอร์" (วิจารณ์หนัง) ภาพที่ 8 / 12

วาไรตี้เรื่องรักแบบ "ลูกทุ่งซิกเนเจอร์" (วิจารณ์หนัง)

อัลบั้มภาพที่เกี่ยวข้อง

"น้อย วงพรู" ทิ้งบทโรคจิต พลิกเล่นหนังรักโรแมนติก “ลูกทุ่งซิกเนเจอร์”