Cell ดัดแปลงมาจากวรรณกรรมของสตีเฟน คิง เรื่องราวของผู้อยู่รอดทั้งสาม จอห์น คูแซ็ค, ซามูเอล แอล. แจ็คสัน และอิซาเบล เฟอร์แมน ที่พยายามหนีออกจาเมืองบอสตัน หลังจากที่สัญญาณโทรศัพท์ปริศนา ได้เปลี่ยนเหล่าผู้ใช้โทรศัพท์ให้กลายเป็นคนคลั่ง ออกไล่ฆ่าฟันมนุษย์ด้วยกันเอง

ในวันที่ 1 ตุลาคม ศิลปินนามว่า เคลย์ ริดเดล (จอห์น คูแซ็ค) ได้โทรหาภรรยาที่ไม่ได้พบหน้ากันมานานอย่างชารอน จากสนามบินแห่งหนึ่งในบอสตันเพื่อบอกข่าวดีกับเธอว่า เขาได้ขายลิขสิทธิ์นวนิยายภาพของเขาให้นำไปทำเป็นวิดีโอเกม และเขาเองอยากจะกลับบ้านที่นิว แฮมพ์เชียร์เพื่อไปพบเธอและจอห์นนี่ ลูกชายของเขา แต่ก่อนที่เธอจะได้ตอบอะไรเขา สายกลับหลุดไป

จากนั้นสัญญาณปริศนาเริ่มดังไปทั่วเครือข่ายโทรศัพท์ เปลี่ยนผู้ใช้โทรศัพท์ทุกคนให้คลั่ง ออกไล่ฆ่ามนุษย์ด้วยกัน ริดเดลหนีตายจากเหล่าซอมบี้เข้าไปในรถไฟใต้ดินขบวนหนึ่ง จากนั้นจึงได้ร่วมทีมกับเจ้าหน้าที่รถไฟใต้ดินอย่าง ทอม แม็คคอร์ท (ซามูเอล แจ็คสัน) พวกเขาร่วมเดินทางออกจากเมืองโดยใช้เส้นทางอุโมงค์รถไฟใต้ดิน ในที่สุดพวกเขาไปถึงอพาร์ทเมนต์ของริดเดล และได้พบกับผู้รอดชีวิตอีกหนึ่งคนคืออลิซ เด็กสาววัย 17 ปี

ขณะที่บอสตันกำลังลุกเป็นไฟ ทั้งสามตัดสินใจออกเดินทางขึ้นเหนือเพื่อตามหาครอบครัวของริดเดล ตลอดการเดินทาง พวกเขาต้องคอยระวังตัวเองจากเหล่าซอมบี้ที่ถูกเรียกว่า “โฟเนอร์” (ผู้ใช้โทรศัพท์) ที่วิวัฒนาการจนดุร้ายขึ้นเรื่อยๆ ทุกย่างก้าวแม้จะเข้าใกล้ครอบครัวของริดเดลมากขึ้น แต่ภยันตรายที่อยู่รายรอบนั้น เข้าใกล้ตัวพวกเขามากขึ้นเช่นกัน ทั้งสามจะต้องฝ่าฟันเหล่าซอมบี้ดุร้าย เพื่อพาชายผู้นี้กลับไปปกป้องครอบครัวของเขาให้ได้

Cell คือเรื่องราวแห่งหายนะที่เต็มไปด้วยภาพแห่งฝันร้าย เปรียบเสมือนภาพยนตร์เรื่อง Revelation ในยุคปัจจุบัน ทำไมมนุษย์เราถึงหลงรักเรื่องราวแนวนี้กันนัก ทำไมเราถึงชอบเห็นภาพแห่งความสยดสยอง ทำไมเราถึงอยากกลัว รีเบคก้า โซลนิท ผู้เขียนหนังสือเรื่อง Paradise Built in Hell ได้ให้คำตอบอันน่าประหลาดใจไว้ในหนังสือของเธอว่า “หากเรามองหายนะจากมุมมองของศาสนาพุทธ มันอาจจะเป็นคอร์สเร่งรัด ที่สอนให้มนุษย์รู้จักเห็นใจผู้อื่น รู้จักปล่อยวาง และละทิ้งภาพลวงตาที่เคยคิดว่าตนเองโดดเดี่ยว การรู้จักตัวตน ขณะเดียวกันได้รู้จักกับความไม่ยั่งยืน จนบังเกิดความกล้าหาญ หรืออย่างน้อยสามารถคงความสุขุมไว้ได้ เมื่อเผชิญหน้ากับความไม่แน่นอน”

นวนิยายเรื่องนี้ของสตีเฟน คิงในปี 2006 เปิดเรื่องด้วยฉากหลังแบบเรียบง่าย ณ สวนสาธารณะ บอสตัน คอมมอน ในวันสบายๆ กลางฤดูใบไม้ร่วง เขาตั้งใจใช้ฉากธรรมชาติสวยงาม เพื่อสร้างความขัดแย้งระหว่างธรรมชาติ กับหายนะ รวมถึงสร้างให้ผู้ชมรู้สึกช็อกว่า ในปี 2006 โทรศัพท์มือถือได้กลายมาเป็นสิ่งที่แพร่หลายเพียงใด สิบปีหลังจากนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ความประหลาดใจที่คนเรามีต่อโทรศัพท์มือถือได้จางไป เราทุกคนแทบจะกลายเป็นคนติดมือถือกันไปเสียหมด ภาพยนตร์ของเราเปิดเรื่องด้วยโลกที่ศีลธรรมกำลังเสื่อมสลายลงด้วยทุนนิยม เรื่องราวเริ่มต้นที่สนามบินชั่วคราวแห่งหนึ่ง ผู้คนต่างหวงแหนโทรศัพท์ของตนเองเวลาที่ต้องปลดของใช้ส่วนตัวขณะที่ผ่านด่านตรวจ เอาแต่กินอาหารขยะ และต่างคอยจะมองหาปลั๊กไฟสำหรับชาร์จแบตเตอรี่อยู่ตลอดเวลา

@พริตตี้ปลาสลิด

ตัวอย่างภาพยนตร์ Cell

อัลบั้มภาพ ผวา! เมื่อโทรศัพท์เปลี่ยนคนให้กลายเป็นซอมบี้! Cell ภาพที่ 6 / 6

ผวา! เมื่อโทรศัพท์เปลี่ยนคนให้กลายเป็นซอมบี้! Cell

อัลบั้มภาพที่เกี่ยวข้อง

ดูไว้ให้ตื่นตัว! 5 หนังไวรัสมรณะระบาด พร้อมวิกฤตการเอาตัวรอด

ดูแล้วบอกต่อ วิจารณ์หนัง CELL ความไร้สติของมวลชน

จงระวังพวกมัน! ก่อนคลื่นสยองจะแทรกโลก Cell