วิจารณ์หนัง 20 ใหม่ ยูเทิร์นวัย หัวใจรีเทิร์น หนังครอบครัวชั้นดีประจำปีนี้

แม้ว่ารายรับสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาของ 20 ใหม่ ยูเทิร์นวัย หัวใจรีเทิร์น จะออกมาผิดความคาดหมายพอสมควร เพราะกระแสปากต่อปากของหนังเรื่องนี้ไม่ได้ทำงานที่จะสามารถกวักมือเรียกผู้ชมเข้าโรงหนังเท่าที่ควร ล่าสุดหนังทำเงินไปแค่เพียง 8 ล้านบาทเท่านั้น

สาเหตุประการสำคัญเลยที่ต้องหยิบยกมาเป็นกรณีศึกษาก็คือตัวอย่างหนังของ 20 ใหม่ยูเทิร์นวัยหัวใจรีเทิร์น ดูเป็นหนังตลกที่จับทิศทางไม่ได้ ทำให้แว่บแรกที่เราเห็นตัวอย่างหนัง ก็ต้องบอกตามตรงว่าไม่อยากดูหนังเรื่องนี้เหมือนกัน แต่คงเป็นเรื่องน่าเสียดายมากที่ถ้าหากเลือกตัดสินใจที่จะไม่ดู เพราะเอาเข้าจริงแล้ว หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่พูดถึงความสัมพันธ์ของคนในครอบครัวได้น่าสนใจมากๆเรื่องหนึ่งของปี

สำหรับ 20 ใหม่ยูเทิร์นวัยหัวใจรีเทิร์น เป็นหนังที่รีเมคมาจากหนังเกาหลีของค่าย cj entertainment เรื่อง miss granny ในปี 2014 ซึ่งหนังประสบความสำเร็จอย่างมาก ก่อนที่ประเทศอื่นในเอเชียจะนำไปรีเมคต่อไม่ว่าจะเป็นจีน, เวียดนาม, ญี่ปุ่น ซึ่งประสบความสำเร็จในทุกประเทศ จุดร่วมประการสำคัญเลยก็คือ บทหนังมีความเชื่อมโยงและเข้าถึงวิถีชีวิตของผู้คนในทวีปเอเชียที่มักอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่มีพ่อแม่ลูกปู่ย่าตายาย ดังนั้นรูปแบบสังคมจึงมีความคล้ายคลึงกัน และการดัดแปลงบริบทเรื่องราวนั้นก็เปลี่ยนแค่ฉากหลัง สภาพบริบทสังคมของประเทศเหล่านั้นให้เข้าถึงกับผู้ชมท้องถิ่นได้ยิ่งขึ้น

ในเวอร์ชั่นไทยก็เช่นกันหนังโฟกัสไปที่ตัวละครย่าปาน (นีรนุช ปัทมสูต) ที่แก่ ดื้อและขี้โวยวายจนคนในครอบครัวมีความคิดจะส่งแกไปอยู่บ้านพักคนชรา ด้วยความผิดหวังปานจึงเดินออกมาจากบ้านและตัดสินใจเดินเข้าร้านถ่ายรูปชื่อ“ฉายารำลึก” เพื่อจะมีรูปเก็บไว้ตั้งหน้างานศพของเธอ แต่แล้วปารฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นเมื่อหลังจากที่เธอออกมาจากร้านถ่ายรูปและพบว่าตัวเองมีใบหน้าเหมือนสมัยตอนเธออายุ 20 ด้วยความตกใจ เธอจึงพยายามทำความเข้าใจตัวเอง และโอกาสนี้เธอก็อยากจะใช้ความเปลี่ยนแปลงกลับไปสานสัมพันธ์กับครอบครัวโดยเธอจึงเปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นป่าน (ดาวิกา โฮร์เน่) และเข้าร่วมวงดนตรีกับ บูม (เจเจ กฤษณภูมิ พิบูลสงคราม) หลานชายของเธอ โดยมี นัท (สหรัถ สังคปรีชา) โปรดิวเซอร์หนุ่มเจ้าของรายการโทรทัศน์ ที่เห็นความสามารถอันแตกต่างจากนักร้องคนอื่น ๆ ของป่าน จึงพยายามผลักดันวงดนตรีนี้ให้โด่งดัง

หนังเดินเรื่องด้วยการเป็นหนังดราม่าผู้สูงอายุในช่วงแรก ซึ่งก็ต้องขอบคุณการแสดงชั้นดีของนีรนุช ปัทมสูตที่ถ่ายทอดอารมณ์ของผู้สูงอายุได้อย่างมีมิติ (ผู้เขียนเป็นคนหนึ่งที่อดน้ำตาไหลไปกับการแสดงของแกไม่ได้) และการถ่ายทอดบทบาทของเธอยังเกื้อหนุนการแสดงของใหม่ ดาวิกาในช่วงหลัง ที่ไม่ว่าจะมีการกล่าวถึงตัวละคร “ปาน” ขึ้นมาเมื่อไหร่ การแสดงของคุณนีรนุชก็จะลอยมาทันที

แม้ว่าหลายอย่างในเรื่องจะเดินไปตามสูตรสำเร็จ (และใครที่เคยดูเวอร์ชั่นเกาหลีมาก่อน ก็คงเข้าใจได้ว่าหนังนั้นรีเมคแบบฉากต่อฉากเลยทีเดียว) แต่เหนืออื่นใดคือหนังเดินเรื่องไปอย่างไม่น่าเบื่อ พาผู้ชมไปสำรวจชีวิตของย่าปานในมุมมองของคนแก่ในร่างของหญิงสาวที่มีโอกาสทำในสิ่งที่เธอไม่มีโอกาสได้ทำในช่วงวัยของเธอ เราจะได้เห็นวุฒิภาวะของตัวละครนี้ อีกทั้งยังได้เห็นแนวคิดดีๆที่เราอาจจะหยิบจับนำไปทำความเข้าใจ พ่อแม่ หรือผู้หลักผู้ใหญ่ใน “สังคมผู้สูงอายุ” ในทุกวันนี้ได้ด้วย

4 คะแนนจาก 5 คะแนน
@พริตตี้ปลาสลิด