ดูแล้วบอกต่อ 47 Meters Down ฉลามนอกกรง

 

 

          หนังว่าด้วยเรื่องราวของสองพี่น้องที่เดินทางไปพักผ่อนที่ชายทะเลของเม็กซิโก เคต (แคลร์ โฮลท์) ที่ดูเหมือนจะมีปัญหาเรื่องรักระหองระแหงมา เธอพยายามปลดปล่อยความรู้สึกดังกล่าวที่เหมือนจะอัดอั้นอยู่เต็มอก ระหว่างที่เธอกำลังดื่มเหล้าที่งานปาร์ตี้แห่งหนึ่ง เธอก็ได้รู้จักกับชายหนุ่มท้องถิ่นที่ชักชวนเธอและพี่สาวอย่างลิซ่า (แมนดี้ มัวร์) ให้ไปร่วมทริปดำน้ำลงไปใต้ท้องทะเลด้วยการอยู่ในกรง เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่เคตดูเหมือนจะปรับอารมณ์ให้เป็นปกติได้ เธอพยายามโน้มน้าวให้พี่สาวอย่างลิซ่าร่วมทริปดำน้ำไปกับเธอ เพราะเธอเชื่อว่านี่จะเป็นเวลาที่ดีที่พี่น้องจะได้ใช้เวลาร่วมกัน และเพื่อเธอจะได้มีเพื่อนคลายเหงาไม่ต้องนึกถึงช่วงเวลาอันเลวร้ายที่ผ่านมา แต่ลิซ่าดูจะไม่ค่อยเต็มใจนัก เพราะเธอมีลางสังหรณ์บางอย่าง ประกอบกับความไม่ค่อยปลอดภัยของอุปกรณ์ดำน้ำ เรือที่จะพอเธอไปยังกลางทะเล จวบจนกระทั่ง “กรง” ที่จะป้องกันเธอจากฉลามก็ดูไม่มีความแข็งแรงเท่าที่ควร

          ทุกอย่างดูจะไปได้สวย สองสาวรวบรวมความกล้า ระหว่างที่ทั้งคู่ (และคนดู) ได้ฟังว่าการดำน้ำลึกโดยใช้อากาศช่วยหายใจนั้นยิ่งหายใจไวเท่าไหร่ อากาศบริสุทธิ์จะยิ่งหมดไวขึ้นเท่านั้น และการขึ้นผิวน้ำแบบไวเกินไปอาจจะทำให้เป็นอันตรายต่อร่างกายได้ เงื่อนไขสำคัญสองอย่างนี้คือปัจจัยสำคัญที่ทำให้คนดูรับรู้ถึงข้อจำกัดของตัวละครทั้งสองไปจนจบเรื่อง และเมื่อลิซ่าและเคตได้ดำดิ่งสู่ท้องทะเล ช่วงแรกมันอาจจะงดงามดี จนกระทั่งลิซ่าทำกล้องหล่นจากกรงและฉลามก็โผล่ขึ้นมางาบกล้องไปอย่างรวดเร็ว ทั้งคู่เริ่มสัมผัสได้ถึงความไม่ปลอดภัยแต่ดูเหมือนจะไม่ทันเวลาเสียแล้วเมื่อลวดสลิงที่โยงกรงไว้กับเรือเกิดขาดทำให้กรงหล่นไปยังใต้พื้นทะเลที่ความลึก 47 เมตร และภายนอกกรงก็มีฉลามที่พร้อมจะงาบทั้งคู่อยู่

 

          47 Meters Down คือหนังที่เล่นกับข้อจำกัดของพื้นที่และสภาพแวดล้อม การที่ตัวละครทั้งสองมีเงื่อนไขว่าพวกเธอเหลืออากาศเพียงน้อยนิดและยังต้องเอาตัวรอดจากฉลามกลายเป็นเรื่องที่ถูกหยิบเอามาสร้างเป็นสถานการณ์ต่างๆได้น่าสนใจ ตอนแรกตัวละครลิซ่าอาจจะดูเป็นคนขี้ตะหนกตกใจ (Panic) แต่หนังก็พลิกสถานการณ์ได้อย่างน่าสนใจเมื่อถึงเวลาอันควร ซึ่งจะว่าไปแล้วหนังเรื่องนี้พล็อตมันมีอยู่แค่นิดเดียว แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้หนังแนวนี้คนดูอยากเอาใจช่วยตัวละครให้อยู่รอดปลอดภัยจนหนังจบ นั่นก็คือสร้างตัวละครให้คนดูเข้าใจในสภาวะของพวกเขาอย่างสมจริง ซึ่งหนังเรื่องนี้ก็ไม่ได้โกงคนดู หรือพยายามจะให้คนดูรักตัวละครจนออกนอกหน้า

          สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือช่วงท้ายของเรื่อง ซึ่งเรียกได้ว่าพลิกความคาดหมายของคนดู จะว่าไปแล้วถ้าหากหนังเลือกจะจบลงในจุดที่เรียกได้ว่าคนดูได้ถอนหายใจโล่งเปาะ แล้วหนังก็ทำร้ายคนดูด้วยวิธีการจบแบบในหนังเช่นนั้น จะเรียกได้ว่า 47 Meters Down เดินเรื่องตามเงื่อนไขของตัวเอง และเล่นกับการเอาใจช่วยของคนดูได้อย่างสัมฤทธิ์ผลขั้นสุด แต่น่าเสียดายที่หนังยังไม่จบแค่นั้น

          จะเกิดอะไรขึ้นคงต้องไปลุ้นเอาเองกันในหนัง

 

3 คะแนนจาก 5 คะแนน