รีวิว MARROWBONE พี่ชายที่แสนดี

 

หนังอย่าง Marrowbone อาจจะมีสภาพเหมือนหนังแนวบ้านผีสิงและความลับอันดำมืดของตัวละครหลักของเรื่อง ถ้าจะให้เล่าถึงพล็อตเรื่องโดยคร่าวๆ ของหนังเรื่องนี้ ได้โฟกัสไปที่ตระกูลสี่พี่น้องนามสกุลแมร์โรโบนส์ เด็กกำพร้าทั้งสี่คนที่เพิ่งสูญเสีย โรส (นิโคล่า แฮร์ริสัน) แม่ของตนเองไปจากโรคร้ายแรง ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขากำลังหนีจากอดีตบางอย่างที่ตามหลอกหลอนพวกเขา ทำให้เหล่าแมร์โรโบนส์เลือกจะไปอยู่ในบ้านร้างห่างไกลผู้คน

หนังเปิดเรื่องราวมาด้วยการเดินทางมาถึงบ้านร้างห่างไกลของ ตระกูลแมร์โรโบนส์ผ่านการเล่าเรื่องราวของแจ็ค (จอห์น แมคเคย์) ว่าพวกเขามีความเป็นมาอย่างไร เราพอจะได้รับรู้ว่าพวกเขาต้องผ่านเรื่องร้ายๆ บางอย่างมา จนผู้เป็นแม่ต้องสร้างเรื่องการ “ก้าวผ่านเส้น” เพื่อใช้บอกตัวเองให้ลืมเรื่องราวร้ายๆ ในอดีตไป แต่นั่นไม่ใช่วิธีการลืมที่แท้จริง เมื่อท้ายที่สุดแล้วอดีตของพวกเขาก็เดินทางตามมาหาพวกเขาเจออยู่ดี

หนังได้เผยให้เราเห็นว่าการวิ่งหนีปัญหา เป็นแค่การหลบลี้จากความจริงชั่วคราวเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้นำของบางอย่างติดมือมาด้วย และนั่นกลายเป็นการนำพาปัญหาเก่าให้เดินทางมาหาพวกเขาถึงบ้านแห่งใหม่ ยิ่งไปกว่านั้นอาการป่วยจนเกินเยียวยาของแม่พวกเขา นำมาสู่ปัญหาประการใหม่ หลังจากการจากไปอย่างปุบปับของผู้เป็นแม่ ทำให้แจ็ค พี่ชายคนโตของบ้านแบกรับภาระทุกอย่างเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นการดูแลน้องๆ ที่เหลือ การปกปิดความจริงจากทนายเรื่องการจากไปของผู้เป็นแม่ เพราะนั่นหมายความว่า ถ้าหากความจริงเปิดเผยออกมาว่าพวกเขาไม่มีผู้ใหญ่ที่บรรลุนิติภาวะมาคอยดูแล เด็กกำพร้าจะต้องถูกจับแยกจากกันและถูกส่งตัวไปยังสถานเด็กกำพร้า

คำสั่งเสียก่อนตายของแม่ คือการมอบหมายหน้าที่ให้กับแจ็คแบกรับภาระอันใหญ่หลวง ทุกอย่างเหมือนจะดำเนินต่อไปได้ด้วยดี ถ้าหากพวกเขาถูกตัดขาดจากโลกภายนอก แต่มนุษย์เป็นสัตว์สังคมและแน่นอนว่า “สังคม” ก็เดินทางมาหาพวกเขาเองอยู่วันยังค่ำ ดังนั้นไม่ใช่แค่ “ผีร้าย” ที่หลบซ่อนตัวอยู่ในบ้าน แต่พวกเขายังต้องเผชิญภัยจาก “คน” ที่คุกคามพวกเขาในรูปแบบต่างกันออกไป แจ็คจึงต้องปกป้องน้องทั้งสาม จากภัยคุกคามในทุกรูปแบบ แม้ว่าเขาจะรู้ตัวดีว่าสุขภาพของตนเองก็ไม่ได้แข็งแรงนัก (เนื่องจากแจ็คเป็นลมชักอยู่บ่อยครั้ง)

Marrowbone ไม่ใช่หนังสยองขวัญที่เน้นแต่เรื่องน่ากลัวขนหัวลุก แต่มันยังพาผู้ชมไปสำรวจสภาพจิตใจ รวมไปถึงสภาพความเป็นอยู่ของตัวละครตลอดทั้งเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ ก่อนที่มันจะ “หักมุม” ใส่คนดูชนิดที่อาจจะทำคุณ น้ำตาไหล ไปกับเรื่องราวของพี่คนโตเลยทีเดียว