รีวิว 12 STRONGS ผู้กล้าที่โลกไม่รู้
สารภาพตามตรงว่าส่วนตัวนั้นเป็นคนไม่ได้ชื่นชอบหรือมีอารมณ์ที่อยากจะดูหนังในกลุ่ม “ทหาร” สักเท่าไหร่ เพราะคิดว่าเป็นหนังที่ค่อนข้าง หนวกหู เต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศชายในระดับเข้มข้นจนน่ารำคาญ โดยเฉพาะหนังทหารในยุค 90 ที่ไม่รู้จะพยายามเชิดชูคุณงามความดีของทหารอะไรกันนักหนา ทั้งที่ “สงคราม” นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีอะไรทั้งนั้น เพราะมันคือการเอาชีวิตของมนุษย์เข้าแลกกันทั้งสิ้น
ดังนั้นหนังสงครามหลายเรื่องในยุคปัจจุบันจึงมีการปรับโครงสร้างในหนัง โดยเฉพาะบรรดาตัวละครในเรื่อง ให้มีมิติและความมีเลือดเนื้อเหมือนมนุษย์จริงๆ มากขึ้น ว่าพวกเขามีอารมณ์ในแง่มุมใดบ้าง ผลกระทบของสงครามที่มีต่อตัวละครและครอบครัว เป็นต้น
กลับมาที่ 12 STRONGS ที่โฟกัสไปที่ภารกิจของนายทหาร 12 คน ทหารอเมริกันกลุ่มแรกที่ต้องเดินทางไปยังประเทศอัฟกานิสถาน เพื่อทำภารกิจต่อสู้หลังจากเหตุการณ์ก่อการร้ายตึกเวิร์ลเทรดเซนเตอร์ เมื่อ 11 กันยายน 2001 เป้าหมายสำคัญของพวกเขาคือการโจมตีผู้ก่อการร้ายอย่างอุซามะ บินลาเดน (แต่ในแง่ความตื้นลึกหนาบางของเหตุการณ์นี้ถ้าต้องการศึกษาโดยละเอียด หนังเรื่องนี้คงเป็นหนังแอ็คชั่น สงครามที่เบาบางในการทำความเข้าใจประวัติศาสตร์เหตุการณ์นี้)
เราไม่ปฏิเสธเลยว่า 12 STRONGS เป็นหนังแอ็คชั่น-สงครามที่จุดระเบิดความมันส์ตั้งแต่ช่วงครึ่งชั่วโมงแรกของเรื่อง ยาวนานต่อเนื่องไปยันช่วงไคลแมกซ์ของหนัง แถมเรียกได้ว่ามีฉากลั่นกระสุนกัน ยิงระเบิดกันแบบหูดับตับไหม้กันทุก 15 นาที ผู้กำกับ นิโคไล ฟูเกลอร์ซิก ประเคนความอึกทึกครึกโครมมาแบบไม่ยั้ง แถมการที่หนังพะยี่ห้อโปรดิวเซอร์อย่าง เจอร์รี่ บรั๊คไฮเมอร์ ร่วมด้วยแล้ว คงไม่ต้องบอกเลยว่าหนังเรื่องนี้จะอัดแน่นไปด้วยประเด็นข้างต้นแค่ไหน
ถึงอย่างนั้น ก็เผยให้ผู้ชมเห็นมิติอันหลากหลายของเหตุการณ์นี้ผ่านตัวละครของ อับดุล ราชิด โดสตุม ผู้นำของพันธมิตรฝ่ายเหนือ (Northern Alliance) แห่งอัฟกานิสถาน ซึ่งต้องรับมือในการนำพาทหารอเมริกาไปต่อสู้กับคนในชาติของตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันเราก็จะเห็นว่าตัวละครนี้ไม่ได้เลือกจะทรยศชาติ แต่เขาเลือกที่จะทำในสิ่งที่ถูกควรตามครรลองของปุถุชน และมันยังทำให้เรามองเห็นอีกว่า ในเหตุการณ์ต่างๆนั้นไม่ได้มีแค่คนดีและคนร้ายเท่านั้น แต่มันยังมีเรื่องที่อ่อนไหว เปราะบาง ด้วยเช่นกัน
ในภาพรวมแล้ว 12 Strong จัดได้ว่าเป็นความบันเทิง (สำหรับผู้ชาย) ที่เน้นความเมามันของห่ากระสุน ระเบิด และความอึกทึกครึกโครม แต่ในแง่ของหนังประวัติศาสตร์นั้น หนังเรื่องนี้ก็ยังทำได้แค่ผิวเผินและหยิบเอา “เสี้ยวหนึ่ง” ของ เหตุการณ์ 11 กันยาฯ มาเท่านั้น
