รีวิว The Shape of Water ความรักอยู่เหนือรูปลักษณ์

 

กลิ่นอายอันแปลกประหลาดและเป็นเอกลักษณ์ของผู้กำกับ กิลเลอร์โม เดล โตโร เรียกได้ว่าทำให้ผลงานของเขามีความโดดเด่นและน่าจดจำ ทั้งที่หนังหลายเรื่อง พล็อตและโครงสร้างของหนังนั้นไม่ได้มีความแตกต่างจากหนังในประเภทเดียวกันสักเท่าไหร่ แต่ด้วย “สไตล์” ที่แตกต่างทำให้ผลงานที่ออกมานั้นมีความน่าสนใจมากเป็นพิเศษ และทุกครั้งที่มีหนังใหม่ๆของเขาออกมา สื่อก็จะให้ความสำคัญและจับตามองผลงานเป็นพิเศษด้วยเช่นกัน

 

เช่นเดียวกันกับผลงานในหนัง The Shape of Water ผลงานเรื่องล่าสุดของเขาที่เข้าชิงรางวัลออสการ์ในปีนี้สูงถึง 13 รางวัลด้วยกัน และรวมไปถึงสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ผู้กำกับยอดเยี่ยม และในสาขาอื่นๆด้วย

 

ตัวหนังของ The Shape of Water บอกเล่าเรื่องราวของเอไลซา (แซลลี ฮอวค์คินส์) หญิงใบ้ที่ทำงานเป็นภารโรงอยู่ในศูนย์วิจัยทางการทหารของรัฐบาลอเมริกา ซึ่งเหตุการณ์ในฉากหลังเกิดขึ้นในยุคของปี 1960 ซึ่งเต็มไปด้วยความเปลี่ยนแปลงเชิงวัฒนธรรม การแบ่งแยกทางสังคม สุ่มเสี่ยงต่อสงครามนิวเคลียร์ และการต่อสู้กันทางวิทยาการและเทคโนโลยีระหว่างอเมริกาและประเทศรัสเซีย

 

 

 

แต่แล้ววันหนึ่งชีวิตของเอไลซ่าก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเธอได้พบกับสัตว์ประหลาดครึ่งบกครึ่งน้ำที่ถูกจับตัวมาทำการศึกษาและทดลองโดยริชาร์ด สตริคแลนด์ (ไมเคิล แชนนอน) เจ้าหน้าที่รัฐบาลผู้เด็ดเดี่ยว เด็ดขาด และทะเยอทะยาน จุดมุ่งหมายของเขาคือ หากสามารถปราบสัตว์ประหลาดตนนี้ได้สำเร็จ เขาอาจจะได้รับการเลื่อนขั้น

 

วิธีการเล่าเรื่องของ The Shape of Water นั้นถ้าให้เทียบเคียงแล้ว มันคือ Beauty and The Beast เวอร์ชั่นแฟนตาซีกว่า มีความมืดหม่นกว่า และดูเป็นผู้ใหญ่กว่า ซึ่งตลอดเรื่องราวของหนังก็มีการแทรกสอดบริบททางสังคมมากมายที่ทำให้คนดูชวนเก็บตกระหว่างทาง

 

ในแง่ของงานสร้างที่ผ่านการออกแบบมาอย่างพิถีพิถันยิ่งทำให้ “โลกสมมุติ” ที่อ้างอิงจากพื้นฐานประวัติศาสตร์จริง ทำให้หนังดูเข้าถึงทุกคนได้ง่ายยิ่งขึ้น จนคนดูอาจจะลืมไปเลยด้วยซ้ำว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในหนังนั้นเป็นแค่เพียงเรื่องแต่งขึ้นมา

 

 

ความผสมกลมกลืนกันด้วยองค์ประกอบหลายด้าน ช่วยเพิ่มความสมบูรณ์แบบให้กับหนังเรื่องนี้ ซึ่งก็ต้องบอกว่าตัวผู้กำกับกิลเลอร์โม เดล โตโรเอง ก็ทำหน้าที่ในการดูแลภาพรวมได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แม้ว่าตัวบทภาพยนตร์นั้นเมื่อพิจารณาอย่างละเอียดแล้วก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบนัก มันยังเป็นพล็อตสูตรสำเร็จด้วยการต่อสู้ระหว่างความดีและความชั่ว แสงสว่างและความมืด ความงดงามของสิ่งมีชีวิต ความรักและการทำความเข้าใจผู้อื่นนั่นเอง แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่าผลงานชิ้นนี้ของเขานั้น เป็นอีกหนึ่งงานมาสเตอร์พีซที่จะได้รับการกล่าวถึงไปอีกนานแสนนาน